یار ثابت قدم اینک ز سفر باز آمد

یار ثابت قدم اینک ز سفر باز آمد		وگر از پای درافتاد بسر باز آمد
ظاهر آنست کزین پس گهر ارزان گردد		که چو دریا شد و چون کان گهر باز آمد
آنکه در رسته‌ی بازار وفا زر می‌زد		در رخ خویش نظر کرد و ز زر باز آمد
گر چه طوطی ز شکر نیک بتنگ آمده بود		دگر از آرزوی تنگ شکر باز آمد
بلبل مست نگر باز که چون باد بهار		بهوای سمن و سنبل تر باز آمد
شمع کومجلس اصحاب منور می‌داشت		با دلی تافته و سوز جگر باز آمد
خاکساری که شدآب رخش از گریه برود		همچو آتش شد و چون باد سحر باز آمد
مدتی گر بضرورت ز نظر غایب گشت		مفکنیدش ز نظر چون به نظر باز آمد
هر که او را قدمی بود چو خواجو را دید		گفت کان یار قدم‌دار دگر باز آمد