بیا که با سر زلف تو کارها دارم

بیا که با سر زلف تو کارها دارم		ز عشق روی تو در سر خمارها دارم
بیا که چون تو بیایی به وقت دیدن تو		ز دیدگان قدمت را نثارها دارم
بیا که بی‌رخ گلرنگ و زلف گل بویت		شکسته در دل و در دیده خارها دارم
بیا که در پس زانو ز چند روز فراق		هزار ساله فزون انتظارها دارم
چو آمدی مرو از نزد من که در همه عمر		به بوسه با لب لعلت شمارها دارم
نه جور بخت من و روزگار محنت تو		ذخیره‌های بسی روزگارها دارم
مرا ز یاد مبر آن مبین که در رخ و چشم		ز گوش و گردن تو یادگارها دارم
خطاست اینکه همی گویم این طمع نکنم		که دست‌برد طمع چند بارها دارم
قرارهای مرا با تو رنگ و بویی نیست		که با زمانه‌ی اینها قرارها دارم
زکار خویش تعجب همی کنم یارب		چو ناردان فروبسته کارها دارم