ارقام مهم سیب زمینی

پژوهش‌گران کشاورزى با توجه به ‌سازگارى سيب‌زمينى با شرايط محيطى گوناگون و کاربردهاى متفاوت آن براى مصرف تازه يا فرآورى صنعتى و نيز با توجه به‌توليد و عملکرد بيشتر، سعى در يافتن رقم‌هاى جديد سيب‌زمينى در جهان شده‌اند.

در کشور ما اکنون رقم‌هاى گوناگونى مورد آزمايش و بررسى قرار گرفته که با توجه به‌ مجموعه شرايط، ارقام زير با ويژگى‌هاى گوناگون انتخاب شده‌اند: پشندي، آئولا، دراگا، کوزيما، مورن، ديامونت و رقم‌هائى هستند که براى کشت در سطوح وسيع در نواحى گوناگون انتخاب شده‌اند.

در سال ۱۳۷۵ نيز رقم‌هاى وارداتى مارفونا، پيکاسو، اگريا و کاسموس براى توليد و تکثير در اختيار کشاورزان قرار داده شده است.

انواع سيب‌زمينى از نظر دوره رشد به‌ سه گروه تقسيم مى‌شوند:

۱. رقم‌هاى خيلى‌زودرس و زودرس: دوره کامل براى رشد و توليد غده در رقم‌هاى خيلى‌زودرس ۷۰ تا ۸۰ روز و در رقم‌هاى زودرس ۸۰ نت ۹۰ روز است. عملکرد اين ارقام در مقايسه با رقم‌هاى ديررس کم‌تر است که به‌علت بالا بودن درصد آب در غده، کم بودن ماده خشک و نازکى پوست غده، قابل ذخيره به‌صورت انبارى نيست و بايد تازه مصرف شود. اين رقم‌ها به سيب‌زمينى بهاره معروف هستند.

۲. رقم‌هاى متوسط رس يا ميان‌رس: در اين رقم‌ها زمان لازم براى رسيدن و توليد غده ۱۰۰ تا ۱۲۰ روز است و به‌ارقام تابستانه معروف هستند.

۳. رقم‌هاى ديررس: زمان لازم براى رشد کامل و توليد محصول در اين رقم‌ها ۱۳۰ تا ۱۵۰ روز است و به‌رقم‌ها ديررس پائيزه معروف هستند. عملکرد محصول و مقدار نشاسته در رقم‌هاى ديررس بيش از رقم‌هاى متوسط رس و زودرس است و خاصيت آنها براى نگهدارى در انبار بيشتر است.