داروها و سوء‌تغذیه

دُز داروهاى مصرفى براى افراد مبتلا به سوء‌تغذيه بايد متناسب با وزن بدن آنها باشد. بسيارى از آنتى‌بيوتيک‌ها به فُرم استر در شربت به کودکان داده مى‌شود. اگر عملکرد پانکراس مختل شده باشد (همانند آنچه در PEM شديد روى مى‌دهد) استرها شکسته نشده و يا به آهستگى هيدروليز مى‌شوند. بعد از جذب، اگر کاهش آلبومين پلاسما زياد باشد، فعاليت داروهائى که معمولاً با پروتئين باند مى‌شوند، افزايش مى‌يابد، زيرا مقدار بيشترى از آن به‌صورت آزاد در پلاسما باقى مى‌ماند. اگر به‌علت اختلال در عملکرد کبد يا کليه، متابوليسم يا دفع داروئى مختل شود، ميزان آن در پلاسما بالاتر از مقدار مورد انتظار خواهد بود.

در PEM شديد جذب rifampicin, chloramphenicol, chloroquine, tetracycline، زمانى‌که به‌صورت خوراکى مصرف مى‌شوند، به تأخير افتاده يا کاهش مى‌يابد. ميزان پروتئين باندشونده به thiopentone, sulphamethoxazole, streptomycin, digoxin, flucloxacilin, clixacillin در سرم افراد مبتلا به کواشيورکور کاهش مى‌يابد. افزايش نسبت داروى آزاد به باندشده براى digoxin و thiopentone - pentothal بسيار خطرناک بوده، لذا اين دو دارو بايد با احتياط مصرف شوند.

مطالعات انجام شده بر داروى antipyrine کاهش ميزان اکسيداسيون کبدى آن را نشان داده است. اين حالت در مورد Phenobarbitone هم مشاهده شده، در حالى‌که ميزان متابوليسم theophylline با تغييرات کمى همراه بوده است. داروهائى که عمدتاً در مرحله ترکيب خنثى مى‌شوند، نيمه عمر طولانى يا غلظت پلاسمائى زيادى دارند و شامل isoniazid, sulphadiazine, paracetamol, chloramphenicol, salicylate, sulphamethoxazole مى‌باشند. هم‌چنين ميزان پنى‌سيلين و استرپتومايسين در خون بيشتر بوده يا به مدت طولانى‌ترى از زمان مورد انتظار در خون باقى مى‌ماند که نشان‌دهنده کاهش عمل تصفيه کليوى مى‌باشد. به‌نظر نمى‌رسد که متابوليسم gentamicin و tobramycin دچار تأخير شود.

تحقيقاتى که در زمينه متابوليسم داروها در کودکان مبتلا به سوء‌تغذيه انجام شده بيانگر اين موضوع است که 'سميت داروها در سوء‌تغذيه در تعادل با ساير فاکتورها تعيين مى‌شود. پارامترهاى فارماکينتيک مثل جذب توزيع و برداشت بر کاهش يا افزايش نهائى فراهم زيستى داروها اثر مى‌گذارد.'

از آنجائى که کاروتنوئيدهاى آنتى‌اکسيدان، ويتامين‌هاى C و E سلنيوم و گلوتاتيون، معمولاً در PEM شديد کاهش مى‌يابند، با افزايش ميزان داروها در پلاسما احتمال ايجاد حالت مسموميت بيشتر مى‌شود.