مهار شترمرغ Handing

شترمرغ‌هائى که به رسيدگى خاص نياز دارند نبايستى براى مهار شدن به گوشه‌اى رانده شوند زيرا از اين امر باعث استرس غيرضرورى در پرنده مى‌گردد. چنين پرنده‌اى بايستى به‌وسيله يک چنگک از گله جدا گردد. دسته اين چنگک بايستى حدود ۲ متر طول و خود چنگک ۵ سانتى‌متر عرض داشته باشد (در صورت امکان دوشاخه) چنگک بايستى در نزديکى گردن قرار گرفته و گردن به‌طرف پائين کشيده شود تا تعادل پرنده به‌هم خورد و قادر به لگدزدن نباشد. وقتى پرنده مهار شد قلاب نبايستى به اطراف چرخيده شود. سپس براى مهار پرنده با انگشت شست يک دست نوک و با دست ديگر پشت سر پرنده را محکم نگه مى‌داريم. کمک‌دهندگان ممکن است به پرنده نزديک شده و بال، بدن و دم او را نگه‌دارند. قرار دادن يک کيسه پارچه‌اى برروى سر پرنده، او را آرام نگه مى‌دارد. ابعاد اين کيسه حدود ۳۰×۱۵ سانتى‌متر بوده و سوراخى براى نوک در آن تعبيه شده است. براى اين منظور دست خود را داخل سوراخ کرده و سپس کيسه را تا بازو بالا کشيده و با همان دست نوک پرنده را گرفته و سپس کيسه را برروى سر و گردن مى‌کشيم.

روپوش کيسه‌اى بايد کدر باشد اما اجازه تنفس را به پرنده بدهد و در تمام مدتى که با پرنده کار مى‌شود برروى سر آن قرار داشته باشد. در مواقع اضطراراى که به روپوش کيسه‌اى دسترسى نيست از يک ساک غيرپلاستيکى که در يک قسمت از آن سوراخى تعبيه شده باشد مى‌توان استفاده نمود. جمع‌آورى گله و رسيدگى به پرندگان در صورتى‌که افراد آشنا مثل کارکنان اين کار را انجام مى‌دهند يا حداقل لباس شبيه آنها را بپوشند آسانتر خواهد بود. همان‌طورى‌که قبلاً تذکر داده شد اين روش امکان درمان پرندگان در منطقه‌اى که تغذيه مى‌شوند را مهيا مى‌سازد.

فراموش کردن اين نکته خطرآفرين خواهد بود.

هنگام گرفتن شترمرغ‌ها، امنيت پرسنل در درجه اول قرار دارد. چرا که شترمرغ نر مى‌تواند عکس‌العمل بسيار تهاجمى به‌خصوص در فصل جفتگيرى نشان دهد. در چنين مواقعى يک شاخه خاردار يا يک چوب يا يک کيسه پلاستيکى در انتهاى آن مؤثر مى‌باشد. قرار دادن آن در جلوى سر موجب مى‌شود تا پرنده براى محافظت از مهم‌ترين عضو خود يعنى چشم‌هايش عقب‌نشينى کند. استفاده از شاخه خاردار يا پرچم پلاستيکى حتى شترمرغ‌هاى نر بد خلق را به طرف لانه راهنمائى مى‌کند.

هنگام معالجه شترمرغ بايد مراقب بود که دارو به داخل ناى نرود. زيرا اولين منفذ در ابتداى دهان، سوراخ ناى مى‌باشد. گردن را کشيده و با دو انگشت مجراى هوا را پوشانده و دارو را در داخل مرى بريزيد. سر بايستى بالا نگه داشته شود تا دارو بلع شده و پرنده آن را به بيرون نريزد. براى داروهاى مايع مى‌توان از شربت خوران گوسفندى استفاده نمود. هنگام خوراندن داروهاى مايع به پرنده نبايستى بيش از ظرفيت طبيعى معده به پرنده دارو خورانده شود. دُز زياد مايعات ممکن است باعث استفراغ و انتقال مايع به ناى و خفگى گردد. براساس يک قاعده کلى اين ميزان براى جوجه‌ها حداکثر ۱۰ ميلى‌متر و بالغين ۵/۲-۲ ليتر در نظر گرفته مى‌شود.