سفرهای مشکوک

مدتی است مقامات آمریکایی رحل سفر کرده و منطقه خاورمیانه محل این جولا‌ن و حضورهای گاه و بیگاه است. در حالی که رقابت‌های انتخاباتی در آمریکا وارد مراحل حساسی می‌شود و در آخرین نظرسنجی‌ها اوباما از رقیب جمهوریخواه خویش پیش افتاده است، این سوال مطرح می‌شود که چرا خاورمیانه و اروپا برای آمریکا مهم شده‌اند. در طول هفته گذشته جورج بوش به کشورهای مهم اروپایی از جمله ایتالیا، فرانسه و آلمان سفر کرده و دیروز نیز در انگلستان به ملا‌قات ملکه انگلیس شتافته است.
در این سفر محور مذاکرات موضوع سفر سولا‌نا و نتیجه اقدامات پس از رد و بدل شدن بسته‌های پیشنهادی بود. از منظر بیرونی اینگونه استنباط می‌شود که آمریکایی‌ها مطمئن بودند پاسخ این ابهامات را دارند. آنها به گونه‌ای رفتار می‌کنند که گویا می‌دانند با این مساله چگونه کنار خواهند آمد و با درگیر کردن اروپایی‌ها به سیاست یکجانبه خود آب و رنگ بین‌المللی داده‌اند. شاید این مهم‌ترین اقدام آنها در کل این بحران بوده است که در حالی که خود مدعی اصلی پرونده هسته‌ای ایران هستند، اروپا و جامعه بین‌الملل را در نوک مواجهه قرار داده‌اند. به نظر می‌رسد آنها از داستان عراق درس‌های هوشمندانه‌ای گرفته‌اند. از سوی دیگر مقامات ایرانی با طرح بسته پیشنهادی خود این توقع را ایجاد کرده‌اند که هرگونه تعامل ایران منوط به تعامل قدرت‌های فرامنطقه‌ای است. شاید در ظاهر چنین پنداشته شود که آمریکایی‌ها دست برتر را گرفته‌اند اما اگر به این تحرکات و شرایط زمانی آن دقیق شویم، درمی‌یابیم شرایط نباید آنقدر هم به نفع کاخ سفید باشد. لورا بوش به افغانستان سفر نمود و آمریکایی‌ها تلا‌ش کردند در کنفرانس پاریس موضوع افغانستان را به یک مساله بین‌المللی تبدیل کنند اما واقعیت آن است که در سال‌های اخیر اروپایی‌ها تنها به همراهی با آمریکا تظاهر کرده‌اند و در نهان بر این باورند که این بیشتر مشکل آمریکا است تا مشکل آنها! ولی گویا آمریکایی‌ها بدشان نمی‌آید که تحولا‌ت منطقه را به اهرمی برای اعمال فشار استراتژیک علیه ایران بدل کنند.
از سوی دیگر کاندولیزا رایس پس از سفر به فلسطین و اسرائیل و حضور در ایتالیا و اجلا‌س پاریس ناگاه و سرزده به بیروت می‌رود تا آخرین تحولا‌ت استقرار دولت جدید را رصد نماید. می‌دانیم که یکی از مهم‌ترین نگرانی‌های آمریکا مشارکت حزب‌الله در روند سیاسی لبنان است. آمریکایی‌ها از قدرت حزب‌الله خرسند نیستند زیرا این گروه را متحد استراتژیک ایران می‌دانند. با این همه، این سفرها کمی پرابهام است. در حالی که به تابستان نزدیک می‌شویم و نامزدهای ریاست‌جمهوری آمریکا از سوی دو حزب آماده رقابت نهایی برای انتخابات نوامبر می‌شوند، مخالفت با سیاست آمریکا در منطقه و جهان به حد بی‌سابقه‌ای افزایش یافته است. آمریکایی‌ها بیش از هر زمان دیگری علا‌قه‌مند هستند که از یک سو چهره کشورشان نزد افکار عمومی مردم جهان بهبود یابد و از سوی دیگر شرایط زندگی و اوضاع اقتصادی در داخل کشور اصلا‌ح گردد. وقتی چنین فضایی شکل می‌گیرد یعنی آنکه شرایط به نفع دموکرات‌ها و نامزدشان در حال رقم خوردن است.
اما از سوی دیگر جمهوریخواهان نمی‌خواهند به این راحتی کاخ سفید را ترک کنند. در چنین وضعیتی ارائه یک سند برتر یا ایجاد شرایط امنیتی و بحرانی در آمریکا یا در منطقه خاورمیانه شاید بتواند اوضاع را به نفع مک‌کین و جمهوری‌خواهان رقم زند. در این شرایط است که باید به اقدامات آنها با تردید و هشیاری نگریست و از فروافتادن در دامی که پهن می‌کنند پرهیز کرد. باید مسوولا‌ن سیاست خارجی را هشدار داد که متوجه تحرکات آمریکایی‌ها در منطقه باشند. در این شرایط باید با تحلیل این تحرکات و استفاده از تمام ظرفیت‌های پیدا و نهان از منافع کشور پاسداری کرد. هرچند قدرت ایران، هشیاری مردمانش و انسجام تمام نیروهای انقلا‌ب ضرورتا هیچ فرصتی را برای عرض اندام به مخالفان این سرزمین نخواهد داد.

منبع : روزنامه اعتماد ملی