آبرفت های تهران

دانشمندی به نام ریبن (Ribon) آبرفت های تهران را از قدیم به جدید و بر مبنای چینه شناسی به چهار رده تقسیم كرد:
۱) آبرفت های نوع A :
این آبرفت از كنگلومرای همگن با قلوه سنگ ، شن و ریگ كه بین دانه ها را ماسه و سیلت پر كرده است. این آبرفت به كنگلومرای هزاردره نیز معروف است كه یك سازند سیلابی می باشد. ضخامت آن ۱۲۰۰متر ، شیب لایه های آن زیاد و چین خورده است . این سازند در جاده هراز به خوبی رخنمون دارد. به سمت گردنه قوچك شیب لایه های آن نزدیك به ۹۰درجه می شود. ۹۰درصد دانه های این كنگلومرا از توف های سازند كرج است. نهشته های این سازند در گستره پارچین و شمال ایوانكی با مرز تدریجی بر روی سازند قرمز بالایی قرار می گیرد.
۲) آبرفت های نوع B:
از دوقسمت تشكیل شده است یكی : آبرفت های شمال تهران و دیگری : سیلت های رسی كهریزك. این سازند به صورت دگر شیب روی سازند A قرار می گیرد كه این دگرشیبی در شهرك قدس ، جاده قدیم سمنان و باغ فیض و دانشگاه شهید بهشتی به خوبی دیده می شود. ضخامت آن حدود ۶۰ متر است كه از شن ، ریگ ، قلوه سنگ ، رس و گاهی بلوك های درشت تشكیل شده است. سن آن كواترنری است و در شرایط آب و هوایی سرد به صورت مخروط افكنه نهشته شده است.
۳) آبرفت های نوع C :
كه به آبرفت های تهران معروف است و به صورت مخروط افكنه از نهشته های سیلابی و رود خانه ای جورنشده تشكیل شده است. ضخامت آن حدود ۶۰ متر است و پس از یك دوره فرسایشی روی سازندB رسوب كرده است.
۴) آبرفت های نوع D :
در شمال تهران از رسوبات دانه درشت و منفصل مثل قلوه سنگ و شن بدون سیمان و در جنوب تهران هم به صورت سیلت و رس برجای كذاشته شده است.

منبع : پایگاه زیست شناسی ایران