کاخی بر ویرانه‌های «برانکو»

● «قلعه نویی» و پروژه ترمیم فضای روان- رفتاری تیم ملی
اگرچه فوتبال در تمام دنیا فرآیند یكسانی دارد وبه شیوه مشخصی برگزار می شود اما بدون شك تأثیر مسایل مختلف بر بازده یك تیم فوتبال در بیشتر مواقع حتی فراتر از امور فنی را هم شامل می شود. از جمله این مسایل و از مهمترین آنها فرهنگ جامعه ای است كه افرادش در قالب یك تیم به فوتبال می پردازند.
در حقیقت فرهنگ حاكم بر جامعه است كه هنجارهای مختلف آن جامعه را ساماندهی می كند و به صورت جزیی تر تعیین كننده نسبی روابط بین افراد هم هست. توجه به این نكته مهم یعنی نوع رابطه بین افراد در یك مجموعه فوتبالی مثل باشگاه یا تیم ملی تاحدود زیادی بر نتیجه نهایی تأثیر
می گذارد. در این زمینه روابط بین مدیران و مربیان، مدیران و بازیكنان، مربیان و بازیكنان و بازیكنان و بازیكنان مطرح و قابل بررسی است.
آنچه در این مقاله قصد نقد و تحلیل آن را داریم، بررسی روابط بین سرمربی تیم ملی فوتبال كشورمان و بازیكنان این تیم است با این رویكرد كه نوع روابط حاكم بر ۲ مورد یادشده تا چه حد می تواند بر موفقیت تیم ملی ایران در مسابقات جام ملت های آسیا تأثیر (مثبت یا منفی) بگذارد.
برانكو ایوانكوویچ سرمربی كروات وسابق تیم ملی كشورمان سال های متوالی سكان هدایت این تیم را برعهده داشت. او همرا با بلاژویچ به كشورمان آمد و بعد از ناكامی ایران در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان به كشورش بازگشت. عدم قرابت فرهنگی بین برانكو و ملی پوشان ما معضلی بود كه هیچ گاه در تیم ملی حل نشد.
در این بین نه فوتبال ما آن قدر حرفه ای بود كه بتواند برانكو را در خود حمل كند و نوعی رابطه فوتبال مدار بین برانكو و بازیكنان به وجود آورد و نه ایوانكوویچ كسی بود كه بعد از این همه سال بتواند خود راباجزییات بعضاً تعیین كننده فرهنگ حاكم بر بازیكنان ما هماهنگ نماید. این تعارض دوجانبه و مدت دار باعث شد تیم ملی كشورمان در مسابقات مختلف آن انسجام لازم و موردانتظار را نداشته باشد.
این معضل مهم كه هیچ گاه هم مورد توجه قرار نگرفت در تورنمنت هایی مثل جام ملت ها وجام جهانی كه نیازمند زندگی اردویی هم هست نمود بیشتری داشت. درگیری فیزیكی رحمان رضایی و بداوی در جام ملت ها و حركت كریمی درجام جهانی پس از تعویض و چندین وچند مورد دیگر نمودهایی از عدم انسجام و همدلی بازیكنان بود كه در ریشه یابی روانشناختی و جامعه شناختی می توان رد پای نقص های رفتاری و ارتباطی سرمربی وقت تیم ملی یعنی برانكو را در آنها به وضوح دید.
امیر قلعه نویی مدت زیادی نیست كه سرمربی تیم ملی شده است. او تجربه چند بازی را دارد كه در مجموع هم كارنامه قابل قبولی برایش تدوین كرده است اما این نخستین بار است كه قلعه نویی قرار است همراه با تیم ملی در یك دوره مسابقات مهم مثل جام ملت ها شركت نمایند. دوره ای كه به واسطه زندگی اردویی ملی پوشان نیازمند كنترل متغیرهای مختلفی سوای سطح فنی تیم است.
متغیرهایی كه كسی مثل برانكو توجه چندانی به آنها نشان نداد و برعكس،ما در همین چندجلسه تمرین تیم ملی شاهد هستیم كه قلعه نویی با دقت ویژه ای زمینه كنترلی این متغیرها را ایجاد كرده است.قلعه نویی به واسطه آشنایی كامل با هنجارهای فرهنگی حاكم بر ملی پوشان و به عنوان جزیی از فرهنگ مشترك بین ایرانیان حساسیت بالایی در زمینه مسایل رفتاری، روابطی و روانی نشان می دهد.
امیر قلعه نویی در عملكردی قابل تحسین علاوه بر اجرای برنامه های آماده سازی بدنی و تاكتیكی در تیم ملی به دنبال دراختیار گرفتن اهرم های مؤثر بر انسجام و همدلی تیم هم هست. توجه به نوع رفتار قلعه نویی با بازیكنان، نحوه مشاركت او در تمرینات، روش اتخاذیش در صحبت با ملی پوشان و موارد جزیی اما مهم دیگر نشان دهنده این موضوع است كه وی به خوبی توانسته است خلأ روانی ایجاد شده در تیم ملی توسط برانكو را از بین ببرد. بدون شك ثمره این اقدام قلعه نویی درجام ملت ها دیده خواهد شد.
البته ذكر این نكته نیز لازم است؛ راهی كه قلعه نویی در پیش گرفته نیاز به پیشروی بیشتر دارد. در این رابطه مشورت با متخصصان مربوطه و كسب بینش علمی در برخوردهای رفتاری - روانی لازم است و می تواند به استحكام بنیادهای اخلاقی - و رفتاری در تیم ملی بینجامد.

جمشید محبی

منبع : روزنامه ابرار ورزشی