کمبود فضای تحرک و قلت دبیر ورزش در مدارس

مدیرکل تربیت بدنی مدارس وزارت آموزش و پرورش گفته است مهم ترین مشکل موجود در زمینه بسط ورزش در آموزشگاه ها کمبود دبیر ورزش است.
سید غلامرضا کمانه افزوده است: با توجه به وجود دو ساعت درس تربیت بدنی با کمبود حدود ۲۰ هزار دبیر ورزش در کشور روبه رو هستیم.
وی در مورد احتمال افزایش یک ساعتی درس تربیت بدنی گفته است: براساس نظرات کارشناسی ما به این سه ساعت هم راضی نیستیم، چرا که معتقدیم درس تربیت بدنی، درس زندگی است و باید استمرار داشته باشد. کمانه با اشاره به این که در حال تلاش برای افزایش ساعات درس ورزش در مقاطع ابتدایی و دبیرستان است، همچنین گفته است: شورای عالی آموزش و پرورش با توجه به امکانات موجود تنها در مقطع راهنمایی این موضوع را پذیرفته است.
سرانه فضای ورزش دانش آموزی کشور ۱۸ صدم مترمربع است که شش صدم آن مربوط به فضاهای سرپوشیده و ۱۲ صدم آن فضاهای روباز است.
مدیرکل تربیت بدنی مدارس وزارت آموزش و پرورش افزوده است که براساس برنامه چهارم توسعه، سرانه فضاهای آموزشی باید به یک متر مربع برسد. مهم ترین بحث ما چارت سازمانی و مصوب نشدن بسیاری از تشکل های ورزشی از جمله فدراسیون های دانش آموزی و باشگاه های دانش آموزی است.
با این حال کمانه معترف است بخش تربیت بدنی سازمان آموزش و پرورش بودجه مستقلی ندارد و وی و همکارانش با استفاده از قانون احیا انتظار دارند نمایندگان مجلس به آن توجه ویژه داشته باشند تا برای اولین بار ردیف مستقل تربیت بدنی آموزش و پرورش کشور را داشته باشیم. به واقع او و هر کارشناس دیگری می گوید تا زمانی که ساختار ورزش در مدارس درست و وسیع و منطقی نشود، نمی توان به حل ریشه ای این گونه مسایل امید بست. ورزش در مدارس ما هیچ گاه آن قدر جدی گرفته نشده که نمره آن در کارنامه محصلان تفاوتی سرنوشت ساز را ایجاد کند و با این که نباید متوقع بود که اگر یک محصل قادر به کسب نمره لازم در ورزش نشد باید مردود گردد و از صعود به کلاس بعدی باز بماند اما به هر حال به مرحله ای رسیده ایم که باید ورزش در آموزشگاه ها را از حالت دلبخواهی و باری به هر جهت فعلی خارج ساخت و به آن نظم و کلاس و برنامه داد و به تحرکات دایمی و هدفمند در این خصوص دست زد.
● وقفه طبیعی
با این حال وقتی سرانه فضای ورزشی دانش آموزی کشوری فقط ۱۸ صدم مترمربع است و شش صدم آن نیز به سالن های سرپوشیده مربوط می شود، بدیهی است که در نیل به اهداف فوق وقفه بیافتد و مشکل ایجاد شود و زمانی که ما وسایل اولیه را نداریم، طبیعی است که نتوانیم بچه های دوستدار ورزش را به صحنه بیاوریم و آنها را طوری ورزشکار بار بیاوریم که جامعه سالم تری برای سال های آینده داشته باشیم.
همان طور که پیشتر آمد، سرانه فضاهای ورزشی و آموزشی باید به یک متر مربع برسد و با این که لابد مسوولان امر امیدهایی در این خصوص دارند، اما تفاوت های فعلی به قدری است که امیدها و نویدهای فوق را دور از ذهن نشان می دهد و شاید لااقل در تاریخی که وزارتخانه مربوط می اندیشد، حاصل نیاید. بحث کمبود دبیر ورزش هم که یک مبحث قدیمی است، همچنان ورزش مدارس را رنج می دهد و همه این گونه کمبودها و مسایلی مثل نبود سالن های سرپوشیده ورزش در اکثر قریب به اتفاق مدارس نمی تواند قدم و وسیله ای در راه نیل به اهداف مورد نظر باشد.
● سخت تر و محدودتر
اینک که سرمای شدید زمستانی بر استان های شمالی و مرکزی کشور حاکم است، بدیهی می نماید که برای بچه ها ورزش کردن در محیط مدارس سخت تر و محدود تر باشد زیرا سالن های چندانی نیست که بتوان بچه ها را به آن منتقل کرد و از آنها خواست که مثلا در گرما و یا هوای معتدل داخل سالن ها تمرین کنند. در نتیجه بچه ها در فصل تحصیلی ۹ ماهه کشور، گاه از اجرای اولیه ورزش ما محروم اند و وقتی هم که هوا خوب است، وسیله و جا و به دلیل کثرت سایر درس ها وقت برای این کار ندارند و فضای ورزش تحرک در برخی مدارس به قدری محدود است که اصولا نمی توان ورزش کرد. این را هم به یاد داشته باشید که کمبود ۲۰ هزار دبیر ورزش برای کشوری با بیش از ۲۵ میلیون فرد زیر ۲۵ سال در میان جمعیت ۷۵ میلیونی اش رقم چشمگیری است که باعث می شود هر تحرکی در آموزشگاه های ما دیمی و دلبخواهی باشد و به ثمر نرسد.
بدتر از همه این که ،۴۰ ۵۰ سالی است این حرف ها و کمبودها را می شنویم و راه حلی برای آن یافته نشده است و بعید است که در ،۴۰ ۵۰ سال بعدی هم نشنویم و یا نسل بعد از ما نشوند. حرف هایی که تکراری ولی همچنان حقیقی، تلخ و تاثیرگذار است.

وحید رسولی

منبع : روزنامه جوان