حجازی با استقلال تا کی نفس می کشد؟

استقلال نزدیک بود ببرد. ۵ دقیقه دیگر کافی بود تا دربی ۶۳ به کام استقلالی ها شود اما یک ارسال از راست و حضور یک مهاجم سرخ بین ۳ مدافع آبی، همه چیر را به هم ریخت. با این همه کسانی که بازی استقلال و پرسپولیس را دیدند، اعتراف کردند که استقلال حجازی کم از پرسپولیس قطبی نداشت و یک تیم با شخصیت نشان داد.
هواداران آبی که تا قبل از بازی، هم از نظر هوادار و هم از نظر روحیه در سطح پایین تری در مقایسه با هواداران سرخ قرار داشتند، در دقیقه ۶۱ با گل امید روانخواه سر به آسمان سائیدند و از خود بی خود شدند. در ادامه هرچند استقلال تهران یک گل خورد و بازی با تساوی به پایان رسید اما از قرار معلوم صدرنشین، از تساوی با تیم پایین جدولی حجازی راضی بود. رضایت در چشمان افشین قطبی موج می زد. چرا؟ چرا اوضاع برعکس شده بود و تیم با شخصیتی چون پرسپولیس که صاحب ۲۱ امتیاز بود از تساوی با تیم بحران زده استقلال راضی بود؟
کاری به این نداریم که دربی حساس است اما واقعاً چرا پرسپولیس مقابل استقلال به یکباره کم آورد؟ البته پرسپولیس آن قدر قوی بود که خود را جمع و جور کند و به گل تساوی دست یابد. با این همه چرا سرخپوشان عقب افتادند؟ پاسخ دادن به این سؤال آسان است. استقلال تهران هرچند روی شوت زیبای امید روانخواه که انصافاً مهره زحمتکش و قابلی است به گل برتری دست یافت، با این همه همگان دیدند که حسن رودباریان مرتکب اشتباه عجیبی شد.
با این حساب پیش افتادن استقلال در این میدان را باید به حساب بدشانسی پرسپولیس گذاشت چون هر گل هم با صرفنظر از زننده آن و کیفیت ضربه ای که به آن زده می شود، از بابت میزان اشتباه حریف تعریف خاص خود را دارد. این موضوع به کنار.
مورد بعدی که مد نظر ما است، جمع و جور شدن پرسپولیس خواهد بود. این تیم در آن جو وحشتناک هرچند شوکه شده بود اما با خودیابی توانست استقلال را تحت فشار قرار دهد و یک گل تر و تمیز بزند. با این حساب نباید ادعا شود که پرسپولیس از چنگ استقلال گریخته است اما این تیم مستحق برد هم نبود چون قطبی مقابل حجازی نتوانست در حد یک سرمربی برتر ظاهر شود و تا حدودی نیز صدرنشینی خود را زیر سؤال برد.
تا اینجای مطلب را داشته باشید تا برویم سراغ استقلال تهران. طی ۸ هفته ای که حجازی قبل از بازی با پرسپولیس تیمش را به میدان فرستاده بود، اقتدار خاصی از نظر تاکتیکی در نزد آبی پوشان ندیدیم. باور کنید ندیدیم و مغرضانه مطلب نمی نویسیم. مطمئن هم باشید اگر قرار باشد یک استقلالی را دوست داشته باشیم ناصر حجازی از جمله گزینه های اول است.
پس دنبال تخریب او در این مطلب نیستیم اما معتقدیم با رویه ای که او این روزها دارد و مواضعی که اتخاد می کند امیدی به تغییر رویه وی در استقلال نداریم. او دچار بدبینی نسبی شده و مقابل هر حرفی موضع می گیرد و به هر نحو ممکن قصد دارد از خود دفاع کند. اما بهتر است سرمربی استقلال به جای صرف انرژی خود در مواردی که ارزش کیفی ندارد به اصل مطلب که همان موفقیت تیم است بیندیشد. او این روزها جزئی نگر شده و کلان نگری را فراموش کرده است.
حتی به چشم خود دیدیم و به گوش خود شنیدیم که حجازی در هفته نهم از کیفیت حضور همکاران و بازیکنانش روی نیمکت شکایت دارد و آن را بروز می دهد! واقعاً او چرا به این موارد می اندیشد و فکر می کند؟ حتی حجازی را مغرورتر از گذشته می بینیم؟ چرا او بعد از تعریف و تمجیدی که افشین قطبی از وی و استقلال تهران داشت یک کلمه هم حتی در حد تعارف به قطبی و پرسپولیس پس نداد؟ حجازی باید باور کند که حساب دربی از تمام بازی ها جدا است و حتی بردش مقابل پرسپولیس هم ما را متعجب نمی کرد و نمی کند. چون بارها دیده ایم تیم ضعیف تر از نظر نتیجه، روز دربی طرف قوی تر را برده است.اما سرمربی استقلال یادش باشد باخت که سهل است حتی تساوی در رشت هم می تواند برایش گران تمام شود.
فتح الله زاده هرچند اصرار دارد که تا آخر فصل از حجازی حمایت می کند با این همه نمی توان به پایداری او در این میان چندان امیدوار بود. شاید خود فتح الله زاده مدیر یک کلامی باشد اما امکان اینکه کاسه صبر هیأت مدیره استقلال لبریز شود و خود فتح الله زاده را هم برکنار کند، کم نیست. با این حساب حجازی به چه چیزی دلخوش است که چنین نفوذ ناپذیر از نظر انتقادپذیری شده و غرور را هم چاشنی رفتار هایش کرده، دوست داریم حجازی در اوج باشد چون در فوتبال ایران امثال او را کم داریم.
نمی گوییم حجازی خودش را بشکند. نمی گوییم او غرورش را کنار بنهد. نمی گوییم مقابل هر انتقادی کوتاه بیاید و عکس العمل نشان ندهد اما انتظار داریم او واقعیت ها را بیان کند تا توقعات پایین بیاید. اعتراف کند که بازیکنان مناسبی (منظورمان بد یا خوب نیست) در فصل نقل و انتقالات جذب نشده، اعتراف کند که تیمش هماهنگ نیست و بگوید که در آینده اشتباهات را جبران می کند. این حرف را مدام تکرار کند که جوانگرایی کرده و وقت می خواهد. حتی اگر این زمان خواهی یک فصل کامل هم باشد آن را قبول می کنیم. اما وقتی حجازی به این مورد کمتر اشاره می کند چاره چیست؟
باور کنید که دلمان برای استقلال تهران می سوزد. جای این تیم با میلیون ها هوادارش و در حالی که یکی از پرافتخارترین تیم های تاریخ آسیا است در مکان دوازدهم جدول نیست. شاید هر کس دیگری هم به جای حجازی بود استقلال ۸۶ همین وضعیت را داشت اما دوست داریم حجازی تیمش را از بحران خارج کند. دیگر اینکه پیروزی مقابل پگاه گیلان که برای اغلب تیم ها به منزله ۳ امتیاز مفت است، برای استقلال به معنی خروج از بحران است.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی