پرسپولیس و دنیزلی

پرسپولیس یكی از بدترین شكست های تاریخ فعالیت خود را در مرحله نیمه نهایی جام حذفی متحمل شد. تا به حال كسی به یاد ندارد یك تیم باشگاهی در جهان آن هم نه در فینال یك دوره مسابقات كه در مرحله نیمه نهایی جام حذفی، یك صد هزار هوادار را به ورزشگاه خانگی بكشاند و آن گاه ۴ بر یك شكست بخورد.
به عبارتی بهتر مقابل یكصد هزار هوادار خودی به چهارمیخش بكشند. این اتفاق برای پرسپولیس افتاد؛ آن هم با مربیگری مرد نگون بختی به نام مصطفی دنیزلی. او در مسابقه مقابل سپاهان می توانست پیروز از میدان خارج شود اما كارهایی كرد كه نباید مرتكب آنها می شد. با این همه قصد نداریم با كالبد شكافی این دیدار كه برای هواداران پرسپولیس آزاردهنده است روی سر دنیزلی خراب شویم. انصاف هم نیست تمام تقصیرات این شكست سنگین و تاریخی را به گردن مصطفی بیندازیم اما نمی توانیم عملكرد او طی مدت حضورش در ایران را ارزیابی نكنیم، پس با ما همراه باشید.
● ۵ عنوان قهرمانی
قبل ازاینكه به سراغ ناكامی های دنیزلی برویم، به یك نكته اشاره می كنیم تا معلوم شود یك طرفه به قاضی نرفته ایم. مصطفی دنیزلی طی مربیگری خود در لیگ حرفه ای تركیه به ۵ عنوان قهرمانی رسیده است. او در تاریخ فوتبال تركیه به اندازه علی پروین در ایران قابل احترام است.
● ۶ بار ناكامی و دیگر هیچ
او در نیم فصل دوم از چهارمین دوره رقابت های لیگ برتر به ایران آمدو سكان هدایت پاس افتاده در سراشیبی سقوط را در دست گرفت. هر چه بود او توانست پاس را جمع و جور كند و آن را در لیگ برتر حفظ كند. در دوره پنجم لیگ برتر انتظار می رفت با توجه به شناخت او از فوتبال ایران و بستن لیست بازیكنان پاس به سلیقه خود، كاری از پیش ببرد.
مصطفی تا حدود زیادی در كارش موفق بود اما در به پایان رساندن عملیات خود یك ناكام بزرگ لقب گرفت و در حالی كه امیر قلعه نویی و استقلال تهران تا روز پایانی دست و پایشان از بابت كسب عنوان قهرمانی می لرزید، پاس به مقام نایب قهرمانی بسنده كرد! علت اصلی وقوع این قضیه، قهر كردن دنیزلی و نرفتن به اصفهان و متعاقب آن باخت ناباورانه پاس به ذوب آهن بود. البته قبل از این ناكامی، پاس یك ناكامی عذاب آور دیگر با دنیزلی در لیگ قهرمانان آسیا تجربه كرده بود. یعنی همان زمانی كه العین امارات در ورزشگاه دستگردی بازی ۲ بر صفر باخته را به سود خود خاتمه داد تا تمام رؤیاهای پاسی ها نقش بر آب شود.
این گونه بود كه او ۲ ناكامی دردآور را به همراه پاس تجربه كرد. البته شكست پاس مصطفی در جام حذفی داخلی آنچنان كه بایست به چشم نیامد اما آن هم به نوبه خود یك شكست بود. در ادامه، محمدحسن انصاری فرد كه نتوانسته بود آری هان را به ماندن در ایران راضی كند، در نهایت تیم فینالیست خود در جام حذفی را به دستان دنیزلی سپرد.
همه چیز به خوبی وخوشی پیش می رفت كه معدنچی یك پنالتی را در ورزشگاه آزادی خراب كرد تا ابهت دنیزلی سرخپوش هم فرو بریزد. او به خیال خود در ششمین دوره لیگ برتر قصد جبران مافات داشت اما شانس با وی یار بود كه تیمش در میانه های جدول گرفتار نشد و به مقام سومی رسید. البته این اتفاق، خوشایند پرسپولیسی ها بود چون هر چه باشد بالاتر از استقلالی قرار گرفتند كه هفته های متوالی، بخت اول كسب عنوان قهرمانی در لیگ ۸۵ بود. بعد از آن نوبت به مرحله نیمه نهایی دوره كنونی جام حذفی رسید. قرعه میزبانی به نام پرسپولیس افتاده۸ بود و یكصد هزار هوادار هم آمده بودند. گل اول نیز به نام سرخپوشان ثبت شد اما ۱۵۳۰ نفری كه در نهایت فریاد پیروزی سر دادند، پرسپولیسی نبودند؛ آنها ۱۵۰۰ هوادار تیم اصفهانی به اضافه ۳۰ نفر از اعضای تیم سپاهان بودند.
● نتیجه گیری
از ۵ قهرمانی دنیزلی در تركیه یاد كردیم تا فرضیه ضعیف بودن این مربی را باطل كنیم اما ضعیف نبودن همیشه نشانه قوی بودن نیست. او در فوتبال ایران در ۲ شرایط متفاوت كار كرد. ابتدا در پاس كه تیمی با امكانات، متمول، صاحب مدیریت با ثبات و بی حاشیه بود. باشگاه پاس كه به صورت حرفه ای اداره می شد بهترین فرصت ها را در اختیار دنیزلی قرار داد تا این مربی خودنمایی كند اما او بیشتر خودزنی كرد.
با خود گفتیم شاید كمبود هوادار در نزد تیم پاس نتوانسته انگیزه های لازم را برای دنیزلی فراهم آورد اما حضور او در پرسپولیس پرطرفدار، نسبتاً پر مهره و البته پرحاشیه هم ثمری نداشت. این باشگاه كه از ثبات مدیریتی قابل توجهی سود نمی برد و از نظر مالی، مشكلات زیادی به همراه داشت، باز هم مكانی نبود كه مصطفی بتواند كاری از پیش ببرد. البته باشگاه پرسپولیس با وجود داشتن مشكلات مالی هرگز برای دنیزلی كم نگذاشت و همیشه جیب او را پر كرد. به هر حال دنیزلی نه در پاس با آن شرحی كه نوشته آمد و نه در پرسپولیس كه معرف حضورتان است، نتوانست حتی یك مقام قهرمانی طی ۶ فرصتی كه داشت به دست آورد.
به این ترتیب او اگر از ایران برود، به جای دستانش فقط جیب هایش پر است و در كشور خود هرگز نمی تواند به كسب حتی یك جام خشك و خالی افتخار كند. جان كلام اینكه مصطفی دنیزلی را برخلاف آنچه شنیدیم، یك مربی حرفه ای ندیدیم.
بی انصاف نیستیم و اعتراف می كنیم كه پرسپولیس زیباتر از فصل قبل بازی می كرد اما این را هم نادیده نمی گیریم كه پرسپولیس فصل قبل، نیكبخت، كعبی و... را نداشت، دیگر اینكه زیبا بازی كردن یك تیم به معنای خوب بودن تفكرات سرمربی آن نیست چرا كه در فوتبال، تیمی كه هم خوب بازی می كند و هم خوب نتیجه بگیرد، تیمی قابل احترام تلقی می شود. با این حال یك تیم نتیجه گرا، طرفدارانش را بهتر از تیمی كه زیبا بازی می كند، راضی نگه می دارد.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی