سیکو مستندی علیه بیمه درمانی امریکا

Sicko آخرین ساخته مایکل مور در سال ۲۰۰۷ نامزد کسب جایزه اسکار بهترین فیلم مستند امسال است.مستندی با محوریت پرداختن به مسائل بهداشت و سلامت در امریکا. سازندگان فیلم توجه عمیقی روی بیمه سلامت و صنعت داروسازی و بهداشت داشته اند. فیلم مقایسه یی است میان سیستم غیرهمگانی و انتفاعی امریکا با سیستم همگانی و غیر انتفاعی در کشورهایی همانند کانادا، بریتانیا، فرانسه و کوبا،
سیکو دریچه یی مثبت اندیش نسبت به این قضیه است و مروری منطقی دارد، البته از سویی دیگر مباحثی انتقادی و چالشی را نیز مطرح می کند. برخی از کارشناسان و منتقدان سیاسی از فیلم تقدیر کرده اند، در حالی که برخی دیگر به علت مثبت نشان دادن تصویر سلامت همگانی در کانادا، کوبا و بریتانیا و در نتیجه ارائه تصویری منفی و سیاه نسبت به وضعیت حمایت دولت امریکا از سلامت عمومی از آن انتقاد کرده اند. پنجاه میلیون امریکایی از امتیاز بیمه محروم هستند و آنهایی هم که در زمره بیمه شد گانند (مایکل مور در ابتدای فیلم از آنها حرف می زند) قربانیان اصلی کمپانی های بیمه که به گفته سازنده فیلم غالباً شیادانی بیش نیستند، شده اند. سوژه ها کاملاً واقعی اند؛ کسانی که در این راه حتی بخش زیادی از سرمایه زندگی شان را نیز از دست داده اند.
گفت وگوها در فیلم در دو بخش هدایت می شود؛ یک عده مردمی اند که معتقدند کسانی که حمایت های دولت و شرکت های بیمه را کافی و متناسب با نیاز جامعه می دانند تفکراتی اشتباه دارند و برخی دیگر بر این باورند که قیمت های نجومی کمپانی های بیمه باید شکسته شود، آنها این دادوستدهای مالی را برخلاف منافع دولت و سیاستمداران می دانند.
مور به کانادا می رود و به بررسی پرونده تامی داگلاس می پردازد؛ کسی که در سال ۲۰۰۴ بیشترین تلاش را برای برقراری سیستم غیرانتفاعی سلامت و بهداشت در کانادا کرده است.
سپس با مردمی که جراحی های خاص داشته اند و در مراکز اورژانس بیمارستان های عمومی کانادا حضورداشتند مصاحبه کرده است.
آن طور که تاریخچه مباحث سلامت همگانی در امریکا نشان می دهد، وضعیت کاملاً متفاوت از سیستم حمایت سلامت جهانی و پیشینه تبلیغات ضدکمونیستی دهه ۱۹۵۰ است.
اما آمار دهه ۶۰ میلادی توسط اتحادیه پزشکی امریکا ارائه و از زبان رونالد ریگان روایت می شود، کسی که مدعی بود حمایت از سیستم بهداشت و سلامت همگانی راهی به سمت کمونیسم و جامعه کمونیستی است.
مایکل مور در ادامه فیلمش به اداره پلیس امریکا، آتش نشانی، اداره پست، سازمان آموزش عمومی و کتابخانه های عمومی هم سر می زند و از آنها هم اطلاعاتی گسترده جمع آوری می کند و در نهایت به این نتیجه می رسد که همه چیز بیشتر اجتماعی و سوسیالیستی است.
اما شاهد بعدی که در فیلم مقابل دوربین قرار می گیرد مجموعه یی از فعالیت های سازمان بهداشت و سلامت امریکا را در سال های دهه ۷۰ در اختیار مور و سایرین قرار می دهد و نواری را که مکالمه و گفت وگوی میان جان ارلیش من و رئیس جمهور ریچارد نیکسون در ۱۷ فوریه ۱۹۷۱ است به نمایش می گذارد.
در فیلم شنیده می شود که ارلیش من به نیکسون می گوید؛ «حمایت کمتر از مردم جامعه، پول بیشتری نصیب دولت می کند.» و طرحی که نیکسون هم به آن توجه خاصی دارد ایجاد درآمد بیشتر برای خزانه دولتی است. مور در ادامه تحقیقاتش به اطلاعات و شواهد دیگری هم دست پیدا می کند؛ لابی های متعدد میان کمپانی های داروسازی و مذاکرات پنهانی و مهم افراد کنگره ایالات متحده در واشنگتن،
هیلاری کلینتون در دهه ۹۰ نخستین کسی است که موفق می شود با طرح حمایت از سلامت مردم، خانواده کلینتون را مطرح و به عموم مردم معرفی کند.
سفر دیگر سازندگان فیلم به بریتانیا است؛ یکی از کشورهایی که سیستم بهداشت و سلامت رایگان را در برنامه های دولت گنجانده است.
مور با بیمارانی که در بیمارستان ها مشغول دریافت خدمات و سرویس های درمانی هستند کسانی که لبخندزنان می گویند قرار نیست هیچ پولی از جیب خود بپردازند، گفت وگو می کند. او همچنین به سراغ داروخانه های انگلیسی می رود، جایی که خدمات دارو برای افراد زیر ۱۶ سال و بالای ۶۰ سال رایگان است.
در فرانسه مایکل مور به سراغ ماماها و پزشکان زنان در بیمارستان های عمومی می رود و با عده یی امریکایی که در فرانسه زندگی می کنند، صحبت می کند.
طبق آنچه مور در فیلم نشان می دهد و مستنداتی که به دست آورده دولت فرانسه حمایت استثنایی و خاصی در زمینه اجتماعی شهروندانش دارد مانند مراقبت های روزانه که شامل پخت و پز، نظافت و نگهداری برای مادران جوان می شود. مشابه همین ماجرا در کوبا نیز مشاهده می شود، حمایت همگانی دولت از افراد جامعه در بهبود سلامت و بهداشت. بار دیگر همراه مایکل مور به ایالات متحده بازمی گردیم.
در ادامه، گفت وگوهای نجات یافتگان حادثه ۱۱ سپتامبر را مشاهده می کنیم؛ آنهایی که داوطلبانه حاضر به صحبت شده اند و حمایت های دولت را در خصوص شرایط زندگی، درمانی و بهداشتی تکذیب کردند.
مایکل مور در بررسی شرایط متفاوت بهداشت و سلامت در کشورهایی که به آنها سفر داشته تاکیدی اساسی روی این مساله دارد که به یک نظر کلی برسد و نتیجه گیری که از همه مشاهداتش کرده این است؛ «توجه و حمایت از همه بدون هیچ تفاوتی میان افراد جامعه».

شیوا آباء

منبع : روزنامه اعتماد