روز وصل

غم مخور، ایام هجران رو به پایان می‏رود این خماری از سر ما می‌گساران می‏رود
پرده را از روی ماه خویش بالا می‏زند غمزه را سر می‏دهد، غم از دل و جان می‏رود
بلبل اندر شاخسار گل هویدا می‏شود زاغ با صد شرمساری از گلستان می‏رود
محفل از نور رخ او، نورافشان می‏شود هرچه غیر از ذکر یار، از یاد رندان می‏رود
ابرها، از نور خورشید رخش پنهان شوند پرده از رخسار آن سرو خرامان می‏رود
وعده‏ دیدار نزدیک است ‏یاران مژده باد روز وصلش می‏رسد، ایام هجران می‏رود

منبع:
دیوان امام خمینی، ص ۱۱۱ .

منبع : تبیان