همیشه هوای خوشی است - Its Always Fair Weather

سال تولید : ۱۹۵۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : مترو ـ گلدوین ـ مایر
کارگردان : استنلی دانن و جین کلی
فیلمنامه‌نویس : بتی کامدن و آدولف گرین.
فیلمبردار : رابرت برانر.
هنرپیشگان : کلی، مایکل کید، دان دیلی، سید چریس، دولورس گری، دیوید برنز، جی فلیپن و استیو میچل.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۲ دقیقه.


سال ۱۹۴۵. سه بار به‌نام‌های "تد" (کلی)، "داگ" و "انجی" (کید) از جنگ جهانی دوم به وطن باز می‌گردند، در خیابان‌های نیویورک می‌‌رقصند نوش‌خواری می‌کنند و سرانجام در کافه‌ای قرار می‌گذارند که ده سال بعد همین موقع یکدیگر را ببینند. وقتی پس از ده سال در میعادگاه حاضر می‌شوند، مشاهده وضعیت کنونی زندگی یکدیگر را تنها مایه دل‌سردی و نومیدی می‌یابند، حس می‌کنند دیگر وجه اشتراک چندانی یا حرفی برای گفتن به یکدیگر ندارند و تنها حسرت امیدهای گذشته برای‌شان باقی مانده است. آنان به این صرافت می‌افتند که زندگی‌های آشفته خویش را سروسامان دهند...
٭ همیشه هوای خوشی است که تا حد زیادی الگوی داستانی در شهر (۱۹۴۹) ساخته مشترک دیگر دانن و کلی را دنبال می‌کند، موزیکال بدبینانه و نیشداری است که بسیار آن را سرآغاز مهمی برای تغییر لحن فیلم‌های موزیکال، از سرخوشی معصومانه به نوعی دل‌تنگی تلخ و آگاهانه می‌دانند. قهرمانان فیلم با مشکلات زندگی در جامعه آمریکای پس از جنگ جهانی دوم روبه‌رو هستند و به‌ویژه دنیای پرفریب و مبتذل تلویزیون و تبلیغات تجارتی سخت هجو می‌شود. قطعات آهنگین متعدد و درخشان، بیشتر پوششی جذاب برای بحران‌های جدی مطرح شده در فیلم هستند، به‌ویژه قطعه رقص شخصیت‌ کید سرخورده و به تنگ آمده از روزگارش. قطعات رقص سه سرباز که در پوش سطل‌های زباله را به پای‌شان بسته‌اند، رقص غافلگیر کننده چریس در رینگ بوکس، میان گروهی مردان درشت هیکل و مهیب و پایکوبی کلی با رولر اسکیت در میان رهگذران نیویورکی فوق‌العاده‌اند و استفاده دانن و کلی از کادر سینماسکوپ بدیع و مثال‌زدنی است.