ایران از قهرمانی چیزی کم ندارد

تقدیر چنین بود كه از پس ازبك ها برآییم و تیمی كه به گمان كارشناسان و اهل فن پرستاره ترین تیم دوران فوتبال ماست، خیلی زود از دور رقابت ها خارج نشود وحسرت ۳۱ ساله جام ملت ها به انتظاری ۳۵ ساله نكشد. به گمان من بیشتر از آنكه توانایی و دانایی و تكنیك و تاكتیك فوتبال ما ازبكها را از پای درآورده باشد باید از بخت خود راضی باشیم و خدا را شكر كنیم كه تیم ما در آغاز راه از چنگ تیمی پر قدرت، سر سخت و مزاحم، جان به سلامت برد. اشتباه نشود. من هم مثل خیلی ها معتقدم تیمی داریم كه باید با جام قهرمانی به وطن برگردد. به آنها كه درون میدان و در تركیب ثابت قرار می گیرند نگاه كنیم و به ارزش های هر یك نمره بدهیم و نگاهی به نیمكت ذخیره ها بیندازیم كه هر كدام می توانند چه جانشینان خوبی برای آن ستاره ها باشند. كافی است ۱۱بازیكنی كه درون میدان قرار می گیرند، علاوه بر آمادگی بدنی و روانی ، كمی با یكدیگر صمیمی تر باشند و در كارگروهی وظایفی را كه برعهده دارند، بشناسند، تا ثابت شود تیم ایران برای قهرمانی چیزی كم ندارد.
نیمه نخست بازی با ازبكها را به یاد بیاورید كه هیچ یك از یازده بازیكن ما در حد خود ظاهر نشدند و چه قدر آشفته و نامنظم ظاهر شدند و نیمه دوم راكه بخشی از توانایی فنی شان با پاس های دقیق تر و حركاتی منظم تر و صمیمی تر انجام شد تا حریف ناچار به بازی محتاطانه و دفاعی شود كه منجر به پیروزی تیم ایران شد.
اگر گفته می شود بخت یار ما بود كه نباختیم بهتر است علاوه بر گلی كه در اثر اشتباه رودباریان و ناهماهنگی دفاع و دروازه بان، تقدیم حریف كردیم به اشتباه مجدد و خروج نامطمئن دوباره رودباریان در دقیقه ۲۵ اشاره كنیم كه ضربه سر مهاجم ازبك از كنار دروازه خالی از سنگربان ایران بیرون رفت یا در دقایق ۶۸ و ۷۰ كه دوبار دیگر با كائف، مهاجم نوك ازبك ها خطر آفرین شد و یكبار تك به تك توپ را به پای دروازه بان ما كوبید كه این بار خروج سریع رودباریان مجال هدفگیری به او نداد. این كه حریفان ما قادرند حتی با دفعات كمتر از هجوم های خود نتیجه بگیرند یا خطرناكتر ظاهر شوند و تیم ما حتی در عین برتری قادر نیست از حملات بسیارش دستاوردی مناسب داشته باشد یكی از همان مشكلاتی است كه كادر فنی باید حل كند. تأخیر در پاس های روبه جلو و تأخیر در فرارهای لازم كه اجازه می دهد حریف به راحتی نظم دفاعی بگیرد و پر تعداد جلو مهاجمان ما صف ببندد، در بازی با ازبك ها به خوبی دیده شد. این معضل نباید در دیدار با چین اتفاق بیفتد.
لازم به این اشاره است كه تیم ایران با این افراد و با این سیستم (۳-۳-۴) كه از آغاز وارد میدان مسابقه با ازبك ها شد، كارش كمی ایراد دارد و اگر ازبك ها ترس از نام ایران نداشتند و به جای استفاده از یك مهاجم یا دو بازیكن از گوش ها قصد هجوم می كردند به راحتی می توانستند از فضاهای خالی دو سمت دفاع ایران، فضاهایی كه با نفوذ مهدوی كیا و زندی به وجود می آمد، خطرناك تر ظاهر شوند و با جدایی میان رضایی و حسینی، حتی از قلب دفاع، دروازه ایران را تهدید كنند. به این نقطه ضعف اشاره كردم تا بدانیم كه اگر قلعه نویی باز هم چنین اشتباهی را در چینش خط دفاعی كند، به بهانه تیمی كه قادر است با ۳ تا ۵ مهاجم به دروازه مقابل یورش برد، ممكن است در برابر چین شكست دردناكی را تحمل كند.
اگر چه با تماشای دیدار ایران و ازبك، كمی از ترس چینی ها ریخته است اما فراموش نكنیم كه چندین زخم ناشی از شكست های متعدد از فوتبال ایران كه هنوز درد آنها را احساس می كنند، نمی گذارد چین در حد قدرت واقعی اش مقابل تیم ایران ظاهر شود و بی محابا به جنگ تیمی بیاید كه هنوز قدرت اول آسیا باقی مانده است. شاید شیوه بازی چینی ها اجازه خودنمایی بیشتری به مهاجمان ایران بدهد و چین با همه آوازه اش حریفی آسانتر از ازبك ها دیده شود، اما شرط اصلی، بازی منسجم ایران و هماهنگی لازم در خط دفاع و در خط حمله است كه باید با تدابیر بازیكنان میانی و ارتباط صحیح و سریع صورت گیرد.گرچه گماردن زندی در سمت چپ دفاع اضطراری و اجباری است، اما نفوذ های او و ناآگاهی او از شیوه های پوششی در خط دفاع و شركت بازیكنان سمت چپ تیم ایران (كریمی، عنایتی یا معدنچی) اجازه نمی دهد كه زندی یك مدافع چپ بی اشتباه باشد. آیا قبول نمی كنید كه فشار ممتد روی رضایی و اشتباهات او ناشی از همین مسأله است؟
فاصله ای كه گاه بیش از حد بین خط دفاع و مردان میانی می افتد و بارها قلعه نویی به آن اشاره كرده است ناشی از این است كه هافبك دفاعی تیم (نكونام)، خود متمایل و علاقه مند به جلو رفتن و شركت در كار هجومی است. وقتی آندو تیموریان و علی كریمی هم چنین وظیفه ای پیدا كنند به یقین در ضد حمله ها هرچه قدر هم حریف تیمی ضعیف باشد، می تواند خطرناك و زهردار ظاهر شود.فراموش نكنیم كه چینی ها با دو عنوان نایب قهرمانی، دوبار سومی و دو بار چهارمی در ۸ بار حضور درجام ملت ها حریفی بسیار جدی است و نام هایی چون دونگ فان ژو مهاجم منچستر یونایتد، لی تای هافبك ۳۰ ساله شفیلد یونایتد، سان جی هان مدافع منچستر سیتی و شائو جیای هافبك بلند قامت باشگاه انرژی كوتبوس آلمان به این تیم اعتبار بیشتری می بخشد و ناچار می كند كه قلعه نویی حالا كه محروم از نشستن روی نیمكت است، تیمی منسجم تر با تاكتیك سنجیده تری به میدان چین بفرستد.

پرویز زاهدی

منبع : روزنامه ایران