بازگشت به آینده - Back To The Future

سال تولید : ۱۹۸۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : باب گیل و نیل کانتل
کارگردان : رابرت زمکیس
فیلمنامه‌نویس : گیل و زمکیس
فیلمبردار : دین کیوندی
آهنگساز(موسیقی متن) : آلن سیلوستری.
هنرپیشگان : مایکل ج. فاکس، کریستوفر لوید، لی تامپسن، کریسپین گلاور، توماس ف. ویلسن، کلادیا ولز، مارک مکلور، وندی جو اسپربر و جرج دی سنزو.
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۶ دقیقه.


هیل ولی، سال 1985. «مارتی مک‌فِلای» (فاکس) که از بی‌عرضگی پدرش در مقابله با زورگوئی‌های مدیرش، «بیف تانن» (ویلسن) و پذیرفته نشدن گروه موسیقی‌اش برای جشن پایان تحصیلی دبیرستان دلخور است، نزد «دکتر امت براون» (لوید)، مخترع دیوانه، می‌رود که می‌خواهد ماشین زمانی را که از یک اتوموبیل دلورین ساخته، آزمایش کند. ماشین زمان به کار می‌افتد، ولی خودش با رگبار مسلمل چند تروریست لیبیائی - که در یک معامله پلوتونیوم سرشان را کلاه گذاشته - کشته می‌شود؛ «مارتی» با ماشین زمان فرار می‌کند و به 1955 می‌رود، و به‌طور تصادفی مانع ملاقات پدر آینده‌اش، «جرج» (گلاور)، با مادر آینده‌اش، «لورین» (تامپسن) می‌شود. «مارتی» به سراغ «دکتر براونِ» جوان‌تر می‌رود و مشکلش را توضیح می‌دهد و او، تصمیم می‌گیرد ماشین زمان را به کمک صاعقه‌ای به راه بیندازد که «مارتی» می‌داند یک هفته بعد به ساختمان شهرداری اصابت می‌کند. اما «مارتی» باید پیش از بازگشت به 1985، اسباب آشنائی و عشق میان پدر و مادر آینده‌اش را فراهم کند. او تصمیم می‌گیرد که «لورین» را (که «بیف» - گردن کلفت آن موقع دبیرستان - مزاحمش می‌شود) به مهمانی رقصی ببرد که باید برای نخستین بار «جرج» را ببوسد، و با «جرج» هم دست به یکی می‌کند که با ژستی قهرمانانه او را که - به ظاهر - مزاحم «لورین» شده، ادب کند. اما «بیف» سر می‌رسد و مزاحم «لورین» می‌شود، و «جرج» واقعاً او را ادب می‌کند. آینده «مارتی» هنوز هم در خطر است، چون دست گیتاریست ارکستر مجلس رقص آسیب دیده و بدون موسیقی، «جرج» و «لورین» با هم نخواهند رقصید. «مارتی» قدم جلو می‌گذارد و در 1955 راک اندرول را ابداع می‌کند. ماشین زمان به کمک صاعقه به راه می‌افتد و «مارتی» در 1985 و جلیقه ضد گلوله به تن داشته است. همچنین، در می‌یابد که پدرش تغییر روحیه داده و حالا نه تنها دست و پا چلفتی نیست، بلکه نویسنده داستان‌های افسانه - علمی موفقی شده است. «براون» با ماشین زمان بسیار پیش رفته‌تری از آینده می‌آید و اصرار می‌کند که «مارتی» و محبوبه‌اش، «جنیفر» (ولز)، را به‌ سی سال بعد ببرد تا جلوی مشکلی را که بچه‌های‌شان مسبب آن خواهند بود، بگیرند...
* دهه 1980 آغاز نگاه نوستالژیک هالیوود به دهه‌های 1950 و 1960 و یا به تعبیری به سینمای آن دو دهه است. بازگشت به آینده به نام کنایه‌آمیزش و با نشان دادن این نکته که آینده صرفاً به لحاظ فیزیکی متأخر به گذشته است، این نگاه نوستالژیک و ستایش آمیز نسبت به گذشته را تشدید می‌کند. اما بازگشت هالیوود به گذشته با کندوکاوی در ژانرهای آن دوره نیز همراه است. در همین بازگشت به آینده سفر به گذشته «مارتی»، بهانه‌ای می‌شود تا زمکیس در ژانر محبوب دهه 1950، فیلم‌های در باب بلوغ و شمایل‌هائی مثل جیمز دین و مارلون براندو کنکاش کند. زمکیس، با استعدادترین و موفق‌ترین کارگردان مکتب اسپیلبرگ، به‌خاطر ظرافت و ذکاوتی که در بازنمائی ژانرهای گذشته هالیوود از خود نشان می‌دهد با همین بازگشت به آینده و دو دنباله دیگرش (در سال 1990) به کارگردانی خود زمکیس و همکاری فاکس و لوید، و همچنین فارست گامپ (1994) و چه کسی برای راجر رابیت پاپوش دوخت؟ (1988) در کنار اسپیلبرگ و کامرون پول‌سازترین کارگردان دو دهه اخیر سینمای آمریکا بوده است.