جشن‌ها و سرورها ، استان کرمان

مراسم جشن‌ها و سرورها عمدتاً به دو شكل است جشن‌های عروسی، اعیاد ملی و مذهبی مشتمل بر عید نوروز، قربان‌، فطر و ...
فرا رسیدن سال نو و عید نوروز شور و حال دیگری بین مردم به وجود می‌آورد. مردم با نو شدن لباس طبیعت لباس‌های خود را نیز نو می‌كنند و به ویژه در روزهای عید با لباس‌های تازه به استقبال سال جدید و فرا رسیدن بهار می‌روند. در روزهای عید هر كس به اندازه توان خود سعی می‌‌كند كه لذیذترین غذاها را طبخ كند. روزهای عید در استان نیز مثل سایر نقاط كشور توأم با دید و بازدیدهای دوستانه و فامیلی است و معمولاً روز اول عید كوچكترهای خانواده به دیدار بزرگ‌ترهای فامیل می‌روند.
عید قربان نیز باشكوه و فراوان برگزار می‌شود. برگزاری مراسم مذهبی این عید در روستاها و در میان عشایر استان از رونق ویژه‌ای برخوردار است و در مناطق شهری نیز به ویژه در میان خانواده‌هایی كه عقاید عمیق مذهبی دارند به نحو برجسته‌ای برگزار می‌شود. خانواده‌ها نسبت به توانایی مالی و نذورات قلبی، گوسفند یا گاو قربانی می‌كنند و در میان آشنایان و نیازمندان تقسیم می‌نمایند. در روستاها و میان عشایر تقریباً اكثر قریب به اتفاق مردم با قربانی كردن گوسفند، این روز را جشن می‌گیرند و بخشی از گوشت قربانی نیز بین خانواده‌هایی كه استطاعت مالی ندارند، تقسیم می‌شود. نكته خاص عید قربان در كرمان این است كه گوسفند را به یاد شخص متوفای خانواده كه محترم‌ترین و نزدیك‌ترین است نذر و قربانی می‌كنند. در واقع برای شادی روح شخص متوفی نذر ادا می‌شود و این قربانی برخلاف خیلی از جاهای ایران است كه به خاطر بازگشت حاجی‌ها انجام می‌گیرد.
مراسم عید فطر نیز به طرزی باشكوه برگزار می‌شود. پرداخت فطریه به تعداد اعضای خانواده امری واجب است. مردم به ویژه در روستاها از ساعت 8 صبح جهت برگزاری نماز عید فطر در مساجد جمع می‌شوند و به امامت روحانی و یا فرد مورد اعتماد نماز عید فطر را برگزار می‌‌كنند و مراسم دعا و نیایش را به جا می‌آورند.
برگزاری مراسم عروسی و ازدواج به ویژه در میان عشایر جالب و دیدنی است. معمولاً پدر داماد، یكی از ریش سفیدان و یا محترمین را برای جلب موافقت پدر دختر به خانه وی می‌فرستد اگر توافق به عمل آید، یكدست لباس و یك حلقه انگشتری برای دختر به عنوان «نشانه» فرستاده می‌شود. بعد از تعیین مهریه، مراسم عقدكنان برگزار می‌گردد و در جریان این مراسم مبلغ و مشخصات مهریه در عقدنامه ذكر و صیغه عقد جاری می‌شود، اما تا مراسم عروسی دختر خود را از داماد پنهان می‌كند و به ندرت و به دفعات كم با وی دیدار می‌كند. پس از این كه مقدمات جشن عروسی فراهم شد در آخرین روز همه عشایر در مسابقه شتردوانی و تیراندازی شركت می‌كنند. عده‌ای از دوستان داماد، وی را جهت اصلاح سر و صورت به سلمانی می‌‌برند و زنان ایل نیز با ریختن نقل و نبات بر سر داماد، شادی قلبی خود را بیان می‌نمایند. داماد بعد از استحمام به خانه عروس عازم می‌‌شود. در این مرحله «عمل سرابی» كه بخشیدن اغنام و احشام و ملك از طرف پدر عروس به داماد است،‌ انجام می‌گیرد. بعد از صرف شام جشن تا نیمه‌های شب ادامه یافته و سپس عروس و داماد به حجله می‌روند.