تاثیر فاکتور مهار کننده لوسمی انسانی بر تکوین جنین دو سلولی موش ICR

● ‌هدف:
بررسی اثر فاکتورهای مهارکننده لوسمی بر تکوین جنینهای دو سلولی موش ICR
● مواد و روشها:
در این تحقیق ابتدا به هر موش ماده نژادICR ،‌۷/۵ واحد هورمون گنادوتروپین سرم خون مادیان حامله (PMSG)، Pregnant Mare Serum Gonadotropine به روش ۴۸ ساعت بعد ۵/۷ واحد هورمون گنادوتروپین جفت انسان (HCG)، Human Chrionic Gonadotropine به روش داخل صفاقی تزریق شد. سپس موشهای ماده به صورت دو به یک در کنار موشهای نر از همان نژاد قرار گرفتند. ۱۳ تا ۱۴ ساعت بعد از تزریق HCG، موشهای ماده دارای پلاک واژنی مثبت از قفس نرها جدا شده و ۴۶ تا ۴۸ ساعت بعد از تزریق HCG با روش قطع نخاعی گردنی (Cervical Dislocation) کشته و جنینهای دو سلولی با روش Flushing جمع‌‌آوری شدند. جنینهای دو سلولی با مشخصات مورفولوژیک نرمال به صورت تصادفی در محیط کشت KSOM حاوی سه دوز متفاوت ۱۵۰۰ IU/ml) LIF، ۱۰۰۰ IU/ml، (۵۰۰ IU/ml و نیز محیط کشت فاقد این ترکیب به عنوان کنترل به مدت ۱۲۰ ساعت کشت داده شدند. در طی این مدت روزانه تکوین جنینها با استفاده از میکروسکوپ معکوس (invert) با بزرگنمایی × ۱۰۰ مورد بررسی قرار گرفتند. جهت آنالیز آماری یافته‌ها در جداول ثبت اطلاعات نوشته و سپس با روش X۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
● یافته‌ها:
میزان کل جنینهای ۴، ۸ و ۱۶-۹ سلولی حاصله در محیط‌های کشت با غلظت‌های متفاوت فاکتور مهار کننده لوسمی انسانی در مقایسه با گروه کنترل (بدون فاکتور مهارکننده لوسمی) تفاوت معنی‌داری را نشان نمی‌دهد، اما میزان مورولا، بلاستوسیست و بلاستوسیست در حال خروج از پرده شفاف (Hatching) پس از ۱۲۰ ساعت کشت در محیط‌های با غلظتهای متفاوت فاکتور مهارکننده لوسمی تفاوت معنی‌داری را نشان می‌دهد .(P<۰.۰۵)
● نتیجه‌گیری:
نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد که فاکتور مهارکننده لوسمی انسانی بر تکوین جنینهای موش سفید نر نژاد ICR در مراحل اولیه تکاملی (۲ تا ۱۶-۹ سلولی) تاثیر معنی‌داری نداشته اما باعث بهبود تکوین مورورلا، بلاستوسیست و هچینگ بلاستوسیست می‌شود.

مژده صالح نیا
قاسم ساکی
علی قلی سبحانی
محمد اکبری
فرید ابوالحسنی
فیروزه اکبری اسبق

منبع : پایگاه اطلاعات علمی