یک کارآزمایی بالینی دوسوکور

▪ هدف: این پژوهش با هدف بررسی میزان اثربخشی داروی سلژیلین که یک مهارکننده مونوآمین‌اکسیداز نوع B می‌باشد و خاصیت دوپامینرژیک دارد، در درمان بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا با علایم منفی بارز انجام شده است.
▪ روش: در یک کارآزمایی بالینی ۸۰ بیمار بستری در بیمارستان حجازی مشهد که بر پایه معیارهای تشخیصی DSM-IV-TR، تشخیص اسکیزوفرنیا داشته‌اند و علایم منفی آنها بارز بود ]نمره بیشتر از ۱۵ در مقیاس علایم مثبت و منفی PANSS) )[، در پژوهش وارد شدند. بیماران به‌تصادف در سه گروه دریافت‌کننده پنج میلی‌گرم سلژیلین، ۱۰ میلی‌گرم سلژیلین و یا دارونما همراه با داروی آنتی‌سایکوتیک جای داده شدند. سپس بیماران به مدت شش هفته به‌کمک PANSS و آزمون عوارض دارویی پی‌گیری شدند. داده‌ها به‌کمک آزمون‌های آماری تحلیل واریانس و t تحلیل شدند.
▪ یافته‌ها: هشت بیمار به‌دلیل تشدید علایم پسیکوز و چهار بیمار به‌دلیل عوارض دارویی از بررسی کنار گذاشته شدند. میانگین سنی بیماران مورد بررسی ۶/۴۷ سال و میانگین مدت بستری در بیمارستان ۹/۸ سال بود. گرچه علایم منفی در هر دو گروه دریافت‌کننده سلژیلین پس از شش هفته بهبود نشان داد، تفاوت معنی‌داری میان دو گروه پنج میلی‌گرم و ۱۰ میلی‌گرم سلژیلین و دارونما دیده نشد.
▪ نتیجه‌گیری: در بیماران بستری در بیمارستان، سلژیلین در بهبود علایم منفی اسکیزوفرنیا بر دارونما برتری ندارد.

نویسندگان: دکتر محمدرضا فیاضی بردبار ، دکتر ابراهیم عبداللهیان، دکتر کاوه حجت، علی‌اکبر ثمری
روانپزشک، استادیار دانشگاه علوم پزشکی مشهد. - مشهد، خیابان حرآملی، بیمارستان ابن سینا، گروه روانپزشکی، کد پستی: ۹۱۹۵۹. دورنگار: ۷۱۱۲۷۲۳-۰۵۱۱ E-mail: [e-mail]
نوع مقاله: پژوهشی اصیل

منبع : مجله روانشناسی و روانشناسی بالینی ایران