«نیمه روشن»؛ فیلمی وهم آور

فیلم «نیمه روشن» دومین اثر بلند سینمایی كریگ روز نبرگ، كارگردان استرالیایی تبار (متولد ۱۹۶۵- استرالیا) است.
این فیلم را می توان نوعی درام گوتیك دانست. نقطه محوری درام، بحران تراژیكی است كه در زندگی شخصیت اصلی قصه رخ می دهد.
كارگردان نه تنها بروجه آسیب پذیری شخصیت اصلی اش ریچل كارلسون (با بازی دمی مور) كه نویسنده موفق و مشهور رمان های اسرارآمیز است، تاكید می ورزد، بلكه بر توانایی او در غلبه بر آشفتگی ها و نومیدی هایش و پشت سر نهادن شرایط بحران تراژیك حاكم بر زندگی اش نیز اصرار دارد.
روزنبرگ فیلم را به گونه ای پیش می برد كه قهرمان قصه برای بازسازی روحی و روانی خویش به كلبه ای دور افتاده در شمال اسكاتلند عزیمت می كند و ماجرا در آن جا اتفاق می افتد.
در واقع او نیز همانند خیلی از كارگردانان مطرح، ورود به فضای ماورایی و معناگرایانه را توأم با فضایی به دور از زندگی مدرن و پرمشغله امروزی بیان كرده است.
حالا ریچل كه این فضای دور از اضطراب و نگرانی را برای بازسازی و احیای قدرت روحی و نویسندگی خویش انتخاب كرده است، با مردمان دهكده مجاور كلبه و نیز نگهبان فانوس دریایی ارتباط برقرار می كند.
در این اوضاع و احوال روح پسر مرده اش شروع به برقراری ارتباط با او كرده و به وی در مورد چیزی هشدار می دهد. او كه به تدریج با گذشته آن جا به گونه ای تسخیر شده، انگار در جای دیگری است و وقایعی برایش آشكار می شوند.
در این جا نقطه اوج درگیری و چالش قهرمان داستان آغاز می شود. فیلمساز كه از فانوس دریایی به عنوان نقشی كلیدی استفاده می كند، توانسته فیلمی وهم آور همراه با زیبایی شناختی تئاتر از سبك خود به نمایش بگذارد.
حال و هوای فیلم نیمه روشن را تا حدی می توان به اولین اثر روزنبرگ، فیلم هتل عشق (۱۹۹۶)، كه ملودرامی احساسی بود نسبت داد با این تفاوت كه در فیلم اخیر نگاه فیلمساز كمی رویكرد معناگرایانه پیدا كرده است.
البته فیلم پنجره مخفی (۲۰۰۴) اثر دیوید كوئپ كه در آن جانی دپ به ایفای نقش قهرمان قصه می پردازد، می كوشید در تنهایی اش به آشتی با خویشتن خویش برسد، اما از سوی شخصیت های داستانش تسخیر می شد.
شخصیت دمی مور در «فیلم نیمه روشن» كه به نوعی نقش خود در فیلم «روح» را بازسازی كرده است، همچون جانی دپ در پنجره مخفی مازوخیست وارنیست، ولی در رسیدن به آرامش نهایی كم تر دچار ترس از ارواح و غم و اندوه نمی شود.
در این فیلم به نظر می رسد كه دیدار با ارواح به گونه ای واقعه ای ذهنی باشد، اما فیلمنامه نویس و فیلمساز نكته ای را به ما نشان نمی دهند كه حقیقی بودن این حوادث را باور كنیم.
در نتیجه در سرزمین واقعیت و خیال، وهم و زندگی روزمره معلق می مانیم، حالتی كه ریچل فرزند از دست داده در فیلم به آن مبتلاست و نام فیلم (نیمه روشن) نیز برگرفته از همین حال و هوا است.
البته این گونه تفكر و سبك در روزنبرگ كه بنا به گفته هایش علاقه زیاد وی به داستان های روح انگیز و ترسناك دارد، دور از تصور نیست.
او همچنین نسخه انگلیسی فیلمنامه یكی از فیلم های ترسناك و ماورایی سینمای كره به نام «افسانه دو خواهر» را نوشته است.
«نیمه روشن» فیلم سبك داری مثل «بچه رزماری» اثر رومن پولانسكی نیست، اما در گونه ماورایی خود سعی در بیان حرف های تازه ای دارد.

منبع : روزنامه جوان