مشکلات واگذاری پرسپولیس به شخص

ورود هدایتی به پرسپولیس، یعنی خصوصی سازی؟ روند تولد او را در فوتبال ایران مرور کنیم. مردی متمول بیرون از جامعه فوتبال ناگهان هوس ورود به این دنیای پرزرق و برق و پرهیاهو را می کند.
یک سال تجربه نه چندان موفق با تیم خودش استیل آذین و عدم صعود به لیگ برتر در لحظه بزنگاه مسابقات لیگ یک در کنار پروین از او یک چهره ویژه در فوتبال ایران ساخت و حالا پله های ترقی را در پرسپولیس یک به یک پشت سر گذاشته و بر صندلی ریاست هیأت مدیره باشگاه جلوس کرده است. گر چه خودش چندان علاقه ای ندارد که با یک سرمایه گذار یهود مقایسه شود، اما لقب آبراموویچ در کنار نام مردان ثروتمند فوتبال ایران مثل او و شفیع زاده ها قرار می گیرد.
اتهام شهرت طلبی را به او می زنند، اما خودش قویاً آن را رد می کند و کمتر با خبرنگاران دمخور شده و از قرار گرفتن مقابل دوربینهای تلویزیونی اکراه دارد. او خودش را خادم ملت می داند که آمده است به فوتبال کمک کند و هیچ چشمداشتی هم در عوض این ریخت و پاشها برای پرسپولیس ندارد، مگر تحقق همان وعده علی آبادی رئیس سازمان تربیت بدنی در واگذاری بخش اعظم سهام باشگاه به وی!
حتی اگر در حسن نیت هدایتی شک نکنیم و ورود او به فوتبال را به فال نیک بگیریم که بالاخره کسی پیدا شده تا از جیب خرج این فوتبال بکند بدون آنکه به فکر بازگشت پولش باشد باید نگاهی دقیق تر به آنچه در واگذاری پرسپولیس در حال انجام است، بکنیم.
ما می دانیم و مسؤولان سازمان تربیت بدنی هم می دانند که واگذار کردن سهام پرطرفدارترین تیم ایران به شخصی به این راحتی ها ممکن نیست، چه آن شخص هدایتی باشد، چه فردی دیگر. فقط تصور کنید که شخص مالک روزی هوس کند که در ملکش را تخته کرده و سراغ کار دیگری برود، آن وقت چه. گیریم که کمتر سهام را دادند و بیشتر آن را حفظ کردند، چه تضمینی وجود دارد که آب این سهامدار با مدیران بعدی سازمان هم در یک جوی برود.
قابل پیش بینی است که شراکت دولتی- خصوصی در امری پر از متغیر و معلوم و مجهول و وابسته به اتفاقات زمان مثل فوتبال و باشگاهداری در فوتبال ایران دیری نخواهد پایید.
حالا سراغ چالشهای قانونی کار برویم. طبق اصل ۴۴ قانون اساسی که تکیه بر خصوصی سازی دارد، نهادها و شرکتها باید از طریق بورس، سهام خود را به اشخاص بفروشند. ورود به بورس هم الزاماتی دارد، مثل سود ده بودن آن نهاد یا قیمت گذاری امکانات سخت افزاری آن. دو موردی که پرسپولیس از هر دو آن محروم است یک مشت بازیکن و یک اسم. این را چگونه می توان در بورس عرضه کرد؟
زمزمه های حضور هدایتی در پرسپولیس و جا به جایی سهام هنوز بلند نشده که دیگر مدعیان هم از راه رسیده اند. مشکلات مالکیت این مؤسسه هنوز از یک دهه گذشته پابرجاست. به یاد بیاورید دعواهای مدیریتی اواخر دهه هفتاد را. اگر چه آن پرونده در ظاهر مختومه شد، اما هنوز هم کسانی مثل امیر عابدینی، محلوجی، میرزایی و حتی زم که آن دوران در حوزه هنری مسؤولیت داشت و قسمتی از سهام پرسپولیس را خریداری کرده بود، در این ماجرای سخت و پیچیده دخیل هستند. اعتراضهای آنها با ورود هدایتی آغاز شده و با جدی شدن ماجرا قطعاً آن هم شکل تازه ای به خود خواهد گرفت و آنان نقش پررنگ تری را در این مناقشه ایفا خواهند کرد.
حالا گیریم که سهام پرسپولیس با عبور از تمام این سدها در بورس عرضه شد، چه تضمینی وجود دارد که هدایتی برنده خرید سهام باشد. کم نیستند کسانی که دستشان به دهانشان می رسد و به پرسپولیس هم علاقه مندند.
پس چگونه با نادیده گرفتن آنان سازمان پیش پیش پرسپولیس را به هدایتی فروخته است و قول جبران هزینه هایش را در لحظه واگذاری سهام می دهد. تمام این عوامل را کنار هم بچینید پروسه واگذاری سهام این باشگاه درست به مانند استقلال بسیار پیچیده است. و هیچ راه حل عملی و علمی هم برای انجام آن دیده نمی شود. راه حلی که شاید کشف آن به عمر هدایتی قد ندهد.

رضا خوش نویس

منبع : روزنامه قدس