دکتر مصطفی چمران

● چاه و نخلستان
نوشتار زیر گزیده‌ای از سخنان دکتر مصطفی چمران است که بر مزار دکتر شریعتی در دمشق اندکی پس از عروج او و در حال و هوایی متأثر از آن ایراد شده است. آفتاب یاد این هر دو آزادمرد را گرامی می‌دارد.
ای علی همیشه فکر می‌کردم که تو بر مرگ من مرثیه خواهی گفت و چقدر متأثرم که اکنون من بر تو مرثیه می‌خوانم!
ای علی گفتی که هر کس گفتنی‌هایی دارد و شخصیت هر انسانی به اندازه‌ی ناگفتنی‌های اوست. و من اضافه می‌کنم که درجه‌ی دوستی و محبت من با انسانی دیگر، به اندازه‌ی ناگفتنی‌هایی است که می‌توانم با او در میان بگذارم و از این ناگفتنی‌ها که می‌خواستم با تو بگویم، بی‌نهایت داشتم....
ای علی همراه تو به قلب تاریخ فرو می‌روم و راه و رسم عشق‌بازی را می‌آموزم و به علی بزرگ آن‌قدر عشق می‌ورزم که از سر تا به پا می‌سوزم.
ای علی همراه تو به نخلستان‌های کنار فرات می‌روم و علی دردمند را در دل شب می‌یابم که سر به چاه کرده و سینه‌ی پردردش را خالی می‌کند....
ای علی دین‌داران متعصب و جاهل تو را به حربه‌ی تکفیر کوفتند و از هیچ دشمنی و تهمت فروگذار نکردند و غرب‌زدگان نیز که خود را به دروغ روشن‌فکر می‌نامیدند تو را به تهمت ارتجاع کوبیدند.
ای علی وقتی تو را شناختم که کویر تو را شکافتم و در اعماق روحت و قلبت شنا کردم و احساسات خفته و ناگفته‌ی خود را در آن یافتم....
ای علی همراه تو به کویر می‌روم، کویر تنهایی، زیر آتش سوزان عشق، در طوفان سهمگین تاریخ، که امواج ظلم و ستم در دریای بی‌انتهای محرومیت و شکنجه، بر پیکر کشتی شکسته‌ی حیات و و جود ما می‌سازد و می‌تازد....
ای علی تو در قلب من زنده و جاویدی. قسم به عشق که تا وقتی که قلب سوزانم می‌جوشد و می‌خروشد و می‌سوزد، تو ای علی در قلب من حیات داری که جاذبه‌ی آسمانی عشق را در رگ‌های وجودم به ‌گردش در می‌آوری و حیات مرا از عشق و فداکاری سرشار می‌کنی....
سوگند به تنهایی که نتیجه‌ی عظمت و عشق و یکتایی است و زاینده‌ی لطافت و اخلاص و عرفان است که تا وقتی ‌که خدا تنهاست، تو علی در تنهایی ما وجود داری. قسم به عدل و عدالت که تا روزگاری که قلم و ستم بر دوش انسان‌ها سنگینی می‌کند تو در فریاد ستم‌دیدگان علیه ستم‌گران می‌غری و می‌خروشی. و قسم به شهادت که تا وقتی که فدائیان از جان گذشته، حیات و هستی خود را در قربان‌گاه عشق فدا می‌کنند، تو بر شهادت پاک آنان شاهدی و شهیدی.

منبع : مجله آفتاب