غزه آخرین میدان شکست اولمرت

ایهود اولمرت نخست وزیر مستعفی رژیم صهیونیستی با آغاز حمله ای دیگر به غزه برای نبرد با نیروهای حماس از خود تصویری نه چندان معقول در ذهن و خاطر مردم جهان به جای خواهد گذاشت. او که در مدت زمانی کمتر از سه سال دو جنگ خونین و بی حاصل را در کارنامه وزارت خود دارد نمودی واقعی از اسراییلی با پیکره ای ضعیف است. جنگ ۳۳ روزه لبنان که در نهایت به اعلام شکست اسراییلی ها منجر شد نه تنها نتوانست ایده نابودی حزب الله را تحقق بخشد بلکه عاملی شد تا این گروه مبارز به قدرتی بسیار بالاتر از روزهای ابتدایی دولت اولمرت دست یابد. در مورد نبرد غزه هم وضعیت به همین صورت خواهد بود. اسراییل که به بهانه نابودی کامل حماس مردم غزه را به زیر باران گلوله گرفته است این روزها به این واقعیت دست یافته که با هر ضربه به غزه حماس بیش از پیش مقاوم تر می شود. حماس این روزها از هر زمانی قدرتمند تر است.
اما ناگوارتر از همه این ها اذعان و اعتراف ایهود اولمرت به شکست رویای تشکیل اسراییل کبیر بود. هیچ یک از مقامات پیشین اسراییل هم هنگامی که در مواجهه با سوریه، لبنان و مبارزان فلسطینی به استیصال می رسیدند این گونه که اولمرت زبان به قبول شکست چرخاند کمر به قتل اسراییل نبستند. اولمرت از همان روزهای ابتدای دولت خود رویه ای متفاوت با سایر رهبران اسراییلی در پیش گرفته بود. زمانی که در ژانویه ۲۰۰۶ آریل شارون ضعیف و ناتوان به بستر بیماری افتاد اولمرت در فرصتی مغتنم با کسب وزارت نخست اسراییل اعلام کرد به زودی به صورتی یک جانبه سربازان اسراییلی را ملزم به عقب نشینی و پروژه های شهرک سازی در کرانه باختری را متوقف می کند.
البته جنگ ۳۳ روزه لبنان و شکست اسراییل دیگر به اولمرت فرصت اقدامی در این باره نداد چرا که او در حرکتی عجولانه راه گفت و گو با سران فلسطین از جمله محمود عباس رهبر تشکیلات خودگردان را در پیش گرفت. محور مذاکرات این دو مبتنی بر تشکیل دو کشور مستقل از هم بود. آغاز مذاکرات غیر مستقیم با بشار اسد رییس جمهوری سوریه به رغم همه مخالفت ها و اعتراض مقامات کاخ سفید حرکت دیگری بود که اولمرت را از عقبه اسراییلیان متفاوت کرد.
البته اولمرت نیز مانند دیگر مقامات اسراییلی از تشکیل دو کشور مستقل یهود و مسلمان در کنار هم نگران و مضطرب است. اما او بر خلاف سایرین شکست هر روزه اسراییل را در این مورد نه فقط باور بلکه در میان کلام نیز بیان می دارد. به زعم او اگر چه اسراییل می تواند خود را در آینده ای نزدیک از فلسطینی های کرانه باختری و غزه جدا کند اما اسراییل با این کار همه آنچه را که در تمامی این سالها در سر داشت باید به فراموشی بسپارد. رویای تشکیل دولت مستقل یهودی موضوعی نیست که در خاطر اولمرت و دیگر سران اسراییل با حضور مسلمانان فلسطینی محقق شود.
● راه حل دو کشور مستقل
آنچه که اولمرت در نهایت با همه جنگ طلبی به آن دست یافت راهکاری در قالب قطعنامه ۱۸۵۰ شورای امنیت بود که بر لزوم تشکیل دو دولت مستقل بدون هیچ شرطی تاکید داشت. اولمرت که با امید مذاکره با ابومازن و اسد قصد تحقق همه آرزوهای قوم صهیون را داشت اسراییل را به نهایتی که باید نرساند. فقط سرزمین سوخته غزه با قدرت مقاومت حماس، لشکر قدرتمند حزب الله در لبنان و قدرت محدود اسراییلیان در کرانه باختری است که به عنوان میراث اولمرت از او در خاورمیانه به جای می ماند. اولمرت طی دو سال گذشته فقط با ادامه روند شهرکسازی تا حد امکان روند صلح خاورمیانه را به تعویق انداخت. صرف نظر از این که زندان و حبسی طولانی نیز به سبب فساد مالی انتظار او را می کشد.
ناکامی های همیشه اولمرت همه فرصت های صلح خاورمیانه را از میان برداشت. اولمرت برای اوباما و اهالی جدید کاخ سفید میراثی از دو جنگ خونین در خاورمیانه و دولتی ضعیف و ناکارآمد را به جا می گذارد.
برگزاری انتخابات اسراییل در ماه فوریه نیز نمی تواند کار چندانی در ورطه صلح خاورمیانه از پیش ببرد حتی تا جای ممکن اوضاع را وخیم تر خواهد کرد. بنیامین نتانیاهو نخستین نامزد انتخابات اسراییل با احتمال پیروزی بسیار مخالفت سرسخت تشکیل دولت فلسطینی است که در صورت روی کار آمدن باراک اوباما را با مشکلی جدی در آینده روابط آمریکا و اسراییل روبه رو خواهد کرد.
پیش بینی ها و محاسبات غلط اولمرت در جنگ با حزب الله در سال ۲۰۰۶ میلادی و همین طور اشتباه دیگر او در حمله به غزه که این بار به کشته شدن شمار فراوانی از اهالی فلسطین منجر شد اسراییل را در نگاه جهانیان به عنوان ملتی خطرناک نشان داد که باید در تمامی مناسبات خود با آنها تجدید نظر داشت که البته در این میان فقط اولمرت مقصر نیست. جرج بوش که خود سال گذشته در آناپولیس به بهانه صلح خاورمیانه میزبان شماری از سران جهان بود هیچ گاه آن گونه که باید از روند مذاکرات اولمرت و عباس حمایت نکرد. حتی کاندولیزا رایس نیز که خود طی ۲۱ ماه ۱۶ بار به خاورمیانه سفر کرده همواره با دستانی خالی به واشنگتن بازگشته است. حتی اعراب نیز که برای آغاز مذاکره با اسراییل بر لزوم تشکیل دو دولت مستقل تاکید دارند تا به حال برای انجام ادعاهای خود کاری از پیش نبرده اند.
ایهود اولمرت در حالی کاخ نخست وزیری تل آویو را ترک می کند که مانند ایهود باراک به جای آزادی فلسطینی ها بمب و گلوله را برای آنها به میراث می گذارد. اولمرت مانند عقبه اسراییلی ها از این پس در تاریخ با جنگ و خونریزی یاد می شود.

ترجمه: لیدا هادی

منبع : خبر آنلاین