لبخند گرم!

قرار و مدارمان برای حضور در پشت صحنه فیلم «تاکسی نارنجی» از یک برخورد اتفاقی با ابراهیم وحیدزاده، کارگردان فیلم، حین خرید در یکی از بازارهای جزیره زیبای کیش گذاشته شد.
وحیدزاده و گروهش حدود یک ماه است در گرمای اردیبهشت ماه، مشغول فیلمبرداری فیلمی هستند که در آن بازیگرانی همچون؛ ماهایا پطروسیان، علی دهکردی، آزیتا حاجیان، سیروس ابراهیم زاده و حسن پورشیرازی ایفای نقش می کنند.
زمانی که به سر صحنه فیلمبرداری می رسم قرار است دو سکانس از آزیتا حاجیان و یک سکانس از علی دهکردی فیلمبرداری شود و تستهای اولیه حرکت دوربین و تعیین جای بازیگران در حال انجام است.
حضور داریوش عیاری از فیلمبرداران با سابقه سینمای کشورمان که مدیریت فیلمبرداری بیش از سی اثر سینمایی را در پرونده کاری خود دارد خیال کارگردان و تهیه کننده را از بابت کیفیت فیلمبرداری راحت کرده است. از عیاری در خصوص ویژگی های فیلمبرداری فیلم «تاکسی نارنجی» می پرسم.
او در پاسخ می گوید: این سومین باری است که من با ابراهیم وحیدزاده بعد از دو فیلم «معادله» و «شام عروسی» همکاری دارم و سعی کرده ام کارم را به سلیقه و خواسته او نزدیک کنم.
عیاری در حالی که زیر چشمی به فضای مقابل دوربین می نگرد، ادامه می دهد: فیلمهای وحیدزاده آثار کمدی هستند و به همین خاطر سعی کردیم فضای باز و شادتری در کار به وجود بیاوریم و به همین خاطر فیلم «تاکسی نارنجی» از لحاظ رنگ و نور با آثار اجتماعی جدی، تفاوت دارد.
عیاری درباره تاثیر گرما بر روند کار گروه نیز می گوید: به شخصه به دلیل آنکه اهل آبادان هستم گرمای هوا چندان برایم مهم نیست، اما به هرحال به دلیل دو گریم سنگین برای خانمها پطروسیان و حاجیان در سکانسهای خارجی، بی شک گرما بر کیفیت کار تأثیر گذار است.
بحث گریم که می شود به سراغ امیر ترابی، طراح گریم فیلم می روم که براساس آنچه در خبرها خوانده ام، او در فیلم طراحی گریم پطروسیان را بر اساس یک پیرزن هفتاد ساله انجام داده.
او درباره این کار و تأثیر گرمای هوا بر گریم بازیگران می گوید: آب و هوای مرطوب، طبیعتاً تأثیر نامطلوبی بر روی گریم می گذارد، ولی به هر حال ما مجبوریم با چنین شرایطی کنار بیاییم و از امکانات ویژه ای استفاده کنیم تا گریم بازیگران، بویژه خانمها حفظ شود.
ترابی در خصوص کارهایی که برای رسیدن به این نتیجه انجام داده، می گوید: ما از پودرهای فشرده و خشک بسیار استفاده کردیم تا چربی صورت را بگیریم که مانع از پاک شدن گریم از روی صورت شود. البته این کار بسیار سخت و مشکل بود که به هر حال انجام شد.
وی درباره کارهای جدید خودش هم می گوید: چندی پیش فیلم «اتوبوس شب» را که در آن من مجری گریم بودم به نمایش عمومی درآمد و در حال حاضر فیلم «پوست موز» را به عنوان طراح گریم آماده نمایش دارم.
تمامی عوامل پشت صحنه با صدای نیما قطبی، دستیار دوم کارگردان ساکت می شوند تا سکانسی را که در آن آزیتا حاجیان قرار است از انتهای کوچه به سمت دوربین بدود را فیلمبرداری کنند.
فرمان شروع فیلمبرداری توسط وحیدزاده اعلام می شود: صدا ... دوربین ... حرکت...!
... اما آزیتا حاجیان حرکت نمی کند و بلند فریاد می زند: یه ماشین داره از خونه میاد بیرون!
گروه فیلمبرداری بناچار دوباره همه چیز را از نو مهیا می کنند. دسته گلی بزرگ در دستان حاجیان قرار داده می شود و عیاری اصرار دارد گلها به گونه ای گرفته شوند که چهره بازیگر دیده شود.
فرمان شروع فیلمبرداری دوباره اعلام می شود: صدا... دوربین ... حرکت... ! حاجیان بسرعت به سمت دوربین می دود ... و کات!
کارگردان و فیلمبردار از نتیجه کار راضی اند، اما صدا بردار می گوید: صدای چرخش فیلم توی دوربین قدیمی و فرسوده، صدای اضافه ای ایجاد کرده است! ... اما چه می شود کرد، امکانات فعلی سینمای ما همین است!
گروه، وسایل را جمع و جور می کنند و من به سراغ آزیتا حاجیان که در سایه دیواری مشغول استراحت است، می روم. او درباره نقش خود در این فیلم می گوید: من، نقش زنی ۳۵ ساله به نام «سیمین» را بازی می کنم که تلاش می کند به اقتداری که باید یک زن در جامعه دارا باشد و بتواند در بطن مسائل اجتماعی حضوری موفق داشته باشد دست پیدا کند.
او در مورد حضورش در «تاکسی نارنجی» می گوید: این سومین همکاری ام بعد از حضور در فیلم «آرتیست» و «معادله» بود که «آرتیست» هیچ گاه اکران نشد.
وی با اشاره به اینکه نقشش در این فیلم کمدی نیست، می گوید: با وجود کمدی بودن فضای فیلم، «سیمین» شخصیتی جدی دارد و ویژگی های منحصر به فرد متعددی از خود بروز می دهد.
او در مورد کار کردن در ژانر کمدی نیز می گوید: کارهایی که در سینما و تلویزیون انجام داده ام اغلب جدی بوده اند. تجربه های کمدی را دوست دارم و برایم جذاب است و قالبهای متداولی که مخاطب از من به یاد دارد را می شکند. در ضمن حضور در فیلمهای کمدی به دلیل مفرح بودن فضای کار برای بازیگر بسیار راحت تر است. در این پروژه ها کمتر رفتارهای عصبی کارهای جدی را حس می کنی و در ضمن بازی تکنیکی تری هم ارائه می شود.
از او یک پرسش کلیشه ای می پرسم که ترجیح می دهد بیشتر در تلویزیون کار کند یا در سینما و او می گوید: برایم تفاوتی نمی کند، ولی بیشتر دلم برای کار کردن در تئاتر تنگ شده و متأسفانه شرایط کار برای من مهیا نمی شود.
حاجیان درباره کارهای آینده خود نیز می گوید: با پایان یافتن نقشم در فیلم «تاکسی نارنجی»، به دوبی می روم تا در سریال «فتانه» به کارگردانی جواد اردکانی بازی کنم.
کمی آن طرف تر، علی دهکردی به همراه ارسلان قاسمی مشغول خوش و بش کردن هستند. به سراغشان می روم. دهکردی در مورد تجربه حضور در این فیلم می گوید: من در تلویزیون و سینما، تجربه کارهای کمدی نداشتم، اما در چندین نمایشنامه کمدی ایفای نقش کرده بودم. ژانر کمدی آن قدر مفهوم گسترده و متنوعی دارد که به هر کاری نمی توان لفظ کمدی را اطلاق کرد.
وی در مورد شخصیتش در این فیلم نیز می گوید: همیشه نقشهای خاص و متفاوت برای من وسوسه کننده است نقش من در این فیلم، نقش «سیمون» که یک ارمنی است و یک سری ریزه کاری ها و ظرایفی دارد که برای بازیگرش، چالش برانگیز است.
ارسلان قاسمی، بازیگر نوجوان فیلم نیز که تجربه بازی در ۱۵ فیلم و سریال را هم دارد در مورد نقشش در «تاکسی نارنجی» می گوید: من در نقش «فرهاد»، پسر «سیمین» بازی دارم که در طی فیلم ماجراهایی را به وجود می آورد.
قاسمی در مورد کار کردن با ابراهیم وحیدزاده می گوید: قبلاً تجربه همکاری با ابراهیم وحیدزاده را داشتم و همکاری بسیار خوبی با ایشان دارم. او کارگردان آشنا به کمدی و مسلط به آن است.
به عنوان آخرین نفر، به سراغ ابراهیم وحیدزاده، کارگردان فیلم می روم که در کارنامه فیلمسازی او آثاری همچون؛ «تحفه ها»، «مجسمه»، «معادله»، «عشق فیلم» و «شام عروسی» وجود دارد که همگی جزو آثار کمدی سینمای ایران هستند.
از او درباره آخرین فیلم و ویژگی های آن سؤال می کنم و او پاسخ می دهد: «تاکسی نارنجی» بر همان روال کارهای سابقم در زمینه طنز است و تمام قصه آن در جزیره کیش می گذرد و ماجرای زنی مطلقه و پسرش است که برای ادامه زندگی و یافتن شغل مناسب به جزیره کیش می روند و زن رانندگی تاکسی را انتخاب می کند، اما برای به دست آوردن این شغل دچار مشکلات متعددی می شود.
وحیدزاده درباره رویکرد مجددش به فیلم کمدی می گوید: به کار کمدی علاقه خاصی دارم و «تاکسی نارنجی»، تلفیقی از کمدی موقعیت و کلامی شمرده می شود.
او درباره شرایط ساخت فیلم نیز می گوید: ما از اسفند ماه کار را شروع کردیم، اما به دلیل آسیب دیدگی خانم حاجیان، کار به تعویق افتاد و سعی داریم تا پایان اردیبهشت فیلمبرداری را به پایان برسانیم.
از او درباره دلیل انتخاب ژانر کمدی برای بیان این موضوع می پرسم و او می گوید: این شیوه کاری را دوست دارم و تصور می کنم در این قالب راحت تر می توانم حرفم را بازگو کنم ... در چنین فضایی، صادقانه به مخاطب کارم را عرضه می کنم و شاهد استقبال از سوی مخاطب نیز هستم.
وحیدزاده اضافه می کند: فیلم برای نمایش عمومی در پایان تابستان آماده است و چندان انگیزه ای برای نمایش آن در جشنواره فیلم فجر ندارم، مگر اینکه اکران نامطلوبی به فیلم بخورد!
در حالی که نوشته هایم را جمع و جور می کنم، از مجید صباغ بهروز، عکاس فیلم هم چند عکس از فیلم و فضای پشت صحنه می گیرم، وقت خداحافظی، ناخودآگاه سراغ خود «تاکسی نارنجی» را از وحیدزاده می گیرم و او می گوید: در این صحنه به خودرو نیازی نیست و ماشین برای انجام برخی کارهای فنی به تعمیرگاه فرستاده شده!

سید حبیب قاآنی

منبع : روزنامه قدس