صهیونیست ها و تردید در خصوص تمدید زمان آتش بس

از چهارم نوامبر جاری، دیگر از آتش بسی که با میانجیگری مصر و موافقت تمامی گروه های فلسلطینی و نیز حمایت تشکیلات خودگردان میان حماس و رژیم اشغالگر قدس برقرار شد، خبری نیست و نظامیان صهیونیست به اشکال مختلف تجاوزگری های خود را تداوم می بخشند و گروه های مبارز فلسطینی نیز با شلیک موشک به سمت شهرک های یهودی نشین به این اقدامات تجاوزکارانه پاسخ می دهند.
با نگاهی دقیق به اوضاع، می بینیم که تل آویو در تصمیمگیری در خصوص تمدید زمان آتش بس در نوزدهم دسامبر آتی مردد است و در وضعیت کنونی که دوره آتش بس به پایان رسیده است، تنها برنامه دشمن صهیونیستی تشدید اشکال گوناگون حملات نظامی از جنگ فراگیر گرفته تا اشغال مجدد نوار غزه، یورش های جزئی به این منطقه و نیز وارد آوردن ضربات محدود در پاسخ به حملات موشکی فلسطینیان می باشد.
سوالی که در اینجا مطرح می شود، آن است که چرا صهیونیست در تاریخ ۴/۱۱/۲۰۰۸ شش تن از مبارزان فلسطینی را تنها به بهانه اینکه در صدد حفر تونل برای بسترسازی جهت انجام عملیات علیه اسرائیل هستند، هدف قرار دادند و با این کار خود آتش بس را نقض کردند؟
در پاسخ به این پرسش باید گفت که ایهود باراک، وزیر جنگ رژیم اشغالگر قدس برای بهبودی موقعیت حزب خود در انتخابات زودهنگام پارلمانی اسرائیل که در دهم فوریه آتی برگزار می شود، دست به چنین اقدامی زده است ؛ به ویژه بعد از آنکه نظرسنجی ها حکایت از آن داشت که حزب مذکور تعداد کمی از کرسی ها را از آن خود خواهد کرد و ضربه سنگینی را از این راهگذار دریافت خواهد نمود. از سوی دیگر، انتقادات شدیدی از داخل و خارج حزب، نسبت به سکانداران آن شده و می شود تا جایی که همین انتقادات به استعفای عامی آیالون، از رهبران حزب کار انجامید ؛ زیرا وی معتقد بود که دیگر حزب یادشده توان بقا ندارد و خط مشی سیاسی خود را از دست داده است.
تشدید حملات نظامی صهیونیستی که تهدیدی برای برقراری مجدد آتش بس به شمار می رود، را تنها باید در چارچوب رقابت های انتخاباتی در اراضی اشغالی تفسیر کرد، چرا که امروز رقابت سختی میان رهبران صهیونیستی برای اثبات میزان تندروی و افراطی گری شان در مسئله برخورد با فلسطینیان وجود دارد و هر کدام از آنها می کوشند که خود در انجام اقدامات جنایتکارانه و کشتار علیه ملت فلسطین و نیز تداوم روند شهرک سازی تواناتر نشان دهند ؛ حتی اگر این اقدام به بهای نادیده گرفتن منافع جمعی صهیونیست ها باشد، زیرا منافع طرف عبری در گرو برقراری آتش بس است تا جایی که "دیوید بوسکیلا"، رئیس جدید شورای شهرک اسدوروت اعلام کرد: «دولت باید برای جلوگیری از تکرار وضعیت گذشته یعنی از سرگیری حملات موشکی فلسطینیان تصمیمات فوری اتخاذ کند و فرقی نمی کند که این هدف از راهگذار مذاکره با حماس محقق شود یا انجام اقدامات نظامی.»
ایهود اولمرت، نخست وزیر مستعفی رژیم صهیونیستی نیز در عین حالی که در را به روی تمدید زمان آتش بس باز گذاشته است، به ارتش نیز دستوراتی را در خصوص ارائه طرحی برای حمله نظامی به نوار غزه صادر نموده و تاکید کرده است: "در مسئله مقابله فراگیر با حماس تنها مسئله زمان مطرح است."
نباید این نکته را از یاد برد که اولمرت خود به خوبی می داند که "اسرائیل" به خاطر اشغال مجدد نوار غزه چه بهای سنگینی را باید بپردازد و نتایجی که از راهگذار این اقدام کسب می کند، بسیار کمتر از بهای سنگینی است که می پردازد. ضمنا اقدام صهیونیست ها در اشغال مجدد نوار غزه برای جلب رضایت تشکیلات خودگردان و یا به اصطلاح ـ میانه روهای فلسطینی ـ نیست ؛ زیرا در نظر اشغالگران قدس هیچ تفاوت عملی میان فلسطینیان وجود ندارد.
به هر رو، صهیونیست ها می دانند که یک حمله گسترده نظامی یا اشغال مجدد نوار غزه می تواند باعث وحدت فلسطینیان در صف مبارزه شود و حال آنکه نیاز ضروری تل آویو در برهه کنونی وجود شکاف میان آنان است.
وزیر جنگ رژیم اشغالگر قدس، با وجود آنکه مسئول اصلی تشدید حملات نظامی علیه نوار غزه به شمار می رود ؛ ولی امروز موضعی بسیار معتدل اتخاذ کرده و گفته است: "اگر طرف مقابل در پی برقراری آتش بس می باشد، اسرائیل حاضر است تا به صورت جدی در خصوص این مسئله فکر کند و به بررسی آن بپردازد."
این پرسش در اینجا مطرح می شود که چرا صهیونیست ها با وجود تمایل نسبت به برقراری آتش بس، مبادرت به حملات نظامی می ورزند؟ در پاسخ باید گفت این اقدامات در واقع جهت قبول آتش بس از موضع قدرت و نیز تحمیل شروط به حماس است و همان طور که دیدید تل آویو به شروط آتش بس پایبند نماند و نه تنها به رفع محاصره اقدام نکرد ؛ بلکه در هفته های اخیر حلقه محاصره را تنگ تر کرد تا جایی که باعث قطع ۷۰ درصدی برق در نوار غزه و نیز کمبود شدید مواد غذایی و دارویی شد.
در یک کلام باید گفت صهیونیست ها با حملات امروز خود می خواهند مانع از اقدام حماس و دیگر گروه های مبارز فلسطینی در قاچاق اسلحه شوند. اشغالگران نمی خواهند به مجاهدان اجازه استراحت بدهند و به همین منظور، دائما آتش بس ها را نقض می کنند.
همان طور که از آغاز گفتیم، هر گونه آتش بس میان دو طرف فاقد پایداری خواهد بود ؛ زیرا چنین آتش بسی باید با یک روند سیاسی ـ مذاکراتی جدی همراه باشد، روندی که به پایان اقدامات اشغالگرایانه صهیونیست ها بیانجامد. ضمنا از دیگر عواملی که باعث ناپایداری آتش بس شده، آن است که کرانه باختری جزء این توافق نامه نیست و دشمن صهیونیستی نیز از رفع محاصره و بازگشایی گذرگاه ها استنکاف می ورزد و تل آویو از آن برای سرپوش نهادن بر تداوم سیاست های خلق واقع خود در منطقه باختری رود اردن، به ویژه شهر قدس و نیز تداوم روند ایجاد شکاف استفاده می نماید.

نویسنده: هانی المصری

منبع : مرکز اطلاع رسانی فلسطین