دنیا به فوتبال آلمان نگاه می کند

● آینده كلینزمن مشخص نیست، اما...
یورگن كلینزمن به زندگی در فشار و در شرایط دشوار عادت كرده است. مردی كه ماشین فولكس واگن عتیقه (و مدل سال ۱۹۶۷) خود را در كنار پورشه های آخرین مدل در محوطه ورزشگاه پارك می كند، فقط با مسائل و دشواری های كلان تری از میدان به در خواهد شد.
هر چه هست مربی تیم ملی فوتبال آلمان پس از رساندن غیرمنتظره كشورش به جمع ۴ تیم مرحله پایانی جام جهانی ۲۰۰۶ در مركز توجهی عظیم قرار گرفته است. او با تیمی این كار را كرد كه قبل از شروع پیكارها مورد بیشترین انتقادات قرار گرفته بود و به واقع نیز به لحاظ فنی در سطح پایینی قرار داشت.
ژرمن ها با مربیگری كلینزمن تا نیمه نهایی به خوبی پیش تاختند و در این دور فقط با دو گل در واپسین دقایق وقت اضافی تسلیم ایتالیا شدند و تا قبل از آن به نظر می آمد كه سفر ماجراجویانه شان آنها را برخلاف تمام انتظارها و توقعات به فینال خواهد رساند.
این كه آلمان در دیدار رده بندی با پرتغال چه كرد و در نهایت به چه رتبه ای رسید، اهمیت چشمگیری ندارد زیرا آلمان به لطف حضور قوی اش در این رقابت ها توانست دوباره غرور و روحیه از دست رفته اش را به دست آورد و مجدداً «آلمان» شود. این به ما می گوید كه آینده فوتبال آلمان درخشان خواهد بود، اما سئوال این است كه آیا این آینده با در برداشتن كلینزمن خواهد بود یا بدون وی؟
خود او از صحبت كردن صریح در این باره ابا دارد و هرگاه هم سئوالی در این خصوص از وی شده، از كنار آن عبور كرده و جوابی به این پرسش نداده است كه آیا دعوت آمریكا را برای مربیگری تیم ملی این كشور خواهد پذیرفت یا نه. مهم این است كه اكثر مردم و حتی كارشناسان فوتبال آلمان معتقدند كه كلینزمن كارش را به عنوان مربی تیم ملی این كشور به درستی انجام داده، اما این احساس به تازگی و در همین دو سه ماه اخیر حاصل آمده است و تا پیش از آن وی به خاطر دوری همیشگی اش از آلمان و اداره تیم ملی این كشور از راه دور و ادامه اقامت در آمریكا (جایی كه طی ۸ سال اخیر در آن ساكن بوده) تحت انتقادات كمرشكنی قرار داشت. مطبوعات آلمان به درستی می نوشتند این چگونه مربی ای است كه فقط ماهی دو بار و با پروازی ۱۱ ساعته از آمریكا به آلمان می آید و مجموعه اطلاعاتش درباره فوتبال «روز» كشورش صرفاً چیزهایی است كه دستیارانش از آلمان برای او «ای میل» می كنند.
او به خاطر روش های تمرینی اش و بهره گیری از بدن سازان آمریكایی هم تحت انتقاد شدید سران فوتبال كشورش قرار گرفته و این امر نوعی توهین به مربیان بدن ساز وطنی توصیف شده بود.
اما كسب موفقیت های جالب در جام جهانی امسال باعث شد مردم و اعتراض كننده های مورد بحث تمام حرف های قبلی را فراموش كنند و به تحسین كلینزمن بپردازند و او دوباره همان قدر محبوب شود كه در دوره بازیگری اش و عضویت در تیم های اشتوتگارت، بایرن مونیخ، اینتر میلان، موناكو و تاتنهام بود.
بازگشت به شهر اشتوتگارت، جایی كه شنبه شب دیدار رده بندی جام جهانی هجدهم در آن انجام شد، خاطرات زیادی را برای كلینزمن زنده كرد، اما او می گوید زندگی همیشه و در هر دقیقه برای او خاطرات خاصی را در برداشته است. «در همین رقابت ها و با اینكه میزبان مسابقات بودیم، بارها از این هتل به آن هتل رفتیم و خانه ثابتی نداشتیم. واقعاً خسته شدیم، ولی خاطرات جالبی را برای خود ثبت و حك كردیم.»
● از این رو به آن رو
در مه ۱۹۹۹ كه یك بازی بزرگداشت و به روایتی خداحافظی در شهر اشتوتگارت برای كلینزمن ترتیب داده شد، وی قدری اشك ریخت و مردم فهمیدند كه كاپیتان سال های ۱۹۹۵ تا ۹۸ تیم ملی كشورشان چقدر رقیق القلب است. «احساسات جزیی ثابت از ورزش فوتبال و مسابقات آن است. گاهی نتیجه یك مسابقه در یك لحظه از این رو به آن رو می شود و همه چیز تغییر می یابد. در بازی با لهستان یك گل در وقت تلف شده ما را به پیروزی رساند اما در دیدار با ایتالیا دو گل در واپسین دقایق وقت اضافی كلك ما را كند.» پس تكلیف «پروژه كلینزمن» چه می شود؟ «من چنین نامی را روی آن نمی گذارم. این پروژه به واقع متعلق و منحصر به من نیست و برعكس عده زیادی در آن مشاركت داشته اند.
از سایر مربیان گرفته تا بازیكنان و مسئولان امر و كارشناسان. من به واقع برخورد حرفه ای آنها را با مسائل مختلف بسیار تحسین می كنم. ابتدا یك استراتژی بلندمدت تنظیم و سپس روی آن كار شد تا این كه به اینجا رسیدیم.» اما چگونه شد كه روش های محكوم و «مورد انتقاد قرار گرفته» وی ناگهان تایید شد و محبوبیت به دست آورد؟ «نمی دانم. ما فقط كوشیدیم كه قابلیت های فردی هر بازیكنی را از حدی كه بود، بالاتر ببریم و اگر هر كس در این راستا پیشرفت كند و بهتر ببیند و بهتر كار كند، لاجرم حاصل و روش كار گروهی نیز بالاتر خواهد رفت. من شكی ندارم كه تیم ما نیز به لحاظ گروهی هر روز بهتر خواهد شد.
البته قبول دارم كه هنوز كارهای زیادی باقی مانده است. باید همیشه حركت و كار كنید، یعنی چاره ای جز این ندارید و اگر ساكن باشید، از صحنه محو خواهید شد. فوتبال هرگز یك چیز راكد و بی تحرك و خنثی نبوده است، خوشبختی ما در این بود كه تیم ما در جام جهانی ۲۰۰۶ بسیار جوان و پویا و به تبع آن رو به جلو بود و حمله می برد و از چیزی نمی ترسید و ملاحظه چیز خاصی را هم نمی كرد. برای چنین جوانانی همیشه مانع و موقعیت بعدی هیجان برانگیز است و حاضرند به هر ماجرایی تن بدهند. ما می دانستیم كه با این اوصاف كارمان آسان نخواهد بود و در بین راه با ناكامی هایی نیز مواجه خواهیم شد. بدیهی است كه در چنین راه هایی بلنگید، در بعضی روزها كم بیاورید و سرتان به سنگ بخورد. اما ما همیشه یقین داشتیم كه فرصتی برای تلافی وجود خواهد داشت و می توان دوباره به پا خاست و كارهایی را انجام داد و این دقیقاً اتفاقی بود كه برای ما افتاد.»
● سئوال بعدی
در پی آن اتفاق، كمتر كسی فوتبال آلمان را مثل زمان مسابقات یورو ۲۰۰۰ و ۲۰۰۴ و نتایج اسف بار آن پیكارها، یك تیم تمام شده و فاقد توان می انگارد و برعكس نگاه ها به تیم همانی است كه پس از كسب نایب قهرمانی جام جهانی ۲۰۰۲ بود. كلینزمن می گوید: «دنیا دارد دوباره به ما نگاه می كند و ما زیر ذره بین هستیم.» با این وجود سئوال بعدی این است كه كلینزمن به كجا نگاه می كند؟

منبع: BBC
وصال روحانی

منبع : روزنامه شرق