ابوالقاسم عبدالرحمان بن محمد بن اسحاق ابن منده اصفهانی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۳۸۳ -۴۷۰) قمری
محل تولد: ایران - اصفهان - اصفهان
شهرت علمی و فرهنگی: مورخ ، حافظ ، محدث حنبلی
منده نیای برگ او بود. نیا و پدرش هر دو عالم دینی بودند. ابوالقاسم از پدرش و ابوبکر بن مردویه و ابوجعفر مرزبان و ابراهیم بن خرشید قوله و محمدبن ابراهیم جرجانی و دیگر محدثین حدیث شنید و از زاهر ابن احمد سرخسی اجازهٔ روایت گرفت. برای استماع بیشتر حدیث بسیار سفر کرد و از مشایخ همدان ، دینور ، شیراز ، بغداد ، نیشابور حدیث شنید. ابن منده از علماء بزرگ عصر خویش بود ، چنان‌که وی را با خواجه عبدالله انصاری همسنگ می‌دانستند. او از حسن خط نیز بهره داشت. ابوالقاسم بسیار به شرع پایبند بود و مردم را از منکر نهی می‌کرد. او به مکه سفر کرد و ظاهراً در "تاریخ مکه" تألیفی کرده است. وی در اصفهان درگذشت. پیروان عقاید وی در اصفهان به عبدالرحمانیه مرسوم بودند. از آثارش: "تاریخ اصفهان" ، با ذکر تاریخ ولادتش در آن؛ "حرمهٔ‌الدین"؛ "الردعلی‌الجهمیهٔ"؛ "صیام‌یوم‌الشک"؛ "المستخرج من‌الکتب‌الناس" ، در حدیث.

منبع : مطالب ارسالی