شکست تروریست های اسرائیلی

● «مونیخ»
محصول: آمریكا و كانادا،كارگردان: استیون اسپیلبرگ
بازیگران اصلی: اریك بانا، دانیل كریگ، جفری راش و متیو كاسوویتز،مدت: ۱۶۳ دقیقه
جان وراتال:استیون اسپیلبرگ در فیلم آخر خود به موضوع به هلاكت رسیدن ورزشكاران رژیم صهیونیستی توسط مبارزان فلسطینی در جریان بازی های المپیك ۱۹۷۲ در شهر مونیخ پرداخته و تبعات این ماجرا را هم به تصویر كشیده است. تبعاتی كه سبب شد تروریست های این رژیم به دنبال مبارزان فلسطینی و افرادی كه گمان همكاری شان با این مبارزان می رفت، در سطح اروپا بیفتند و تلاش در شكار آنها داشته باشند. به این خاطر هرچه اسپیلبرگ در این خصوص می گوید نقبی در دل تاریخ است و او توانسته است دست اسرائیلی ها را در این زمینه ها رو كند و اگر «مونیخ» در ماه های اخیر با اعتراض محافل صهیونیستی مواجه شده به همین سبب و با چنین پشتوانه ای است. با این اوصاف «مونیخ» در عین سیاسی بودن تبدیل به یك كار «تریلر» (دلهره آور) شده كه خط و ربط خود را به شكلی پلیسی و در چنین ساختاری تعقیب می كند و بیننده حتی گاهی گمان می برد كه با كاری در اندازه های «ماموریت غیرممكن» و «هویت بورن» روبه رو است ولی نگاه صحیح تر آن است كه بگوییم «مونیخ» كاری از سبك و روال «روز شغال» كار سیاسی و بسیار دقیق و مستندوار سال ۱۹۷۳ فرد زینه من است كه موضوع تلاش برای ترور شارل دوگل رئیس جمهوری سابق فرانسه را تعقیب می كرد. اگر این را بپذیریم، نباید از انتخاب مایكل لانزدیل هنرپیشه قدیمی آمریكایی برای ایفای نقش یك مامور مخفی و فروشنده اطلاعات در فیلم اسپیلبرگ ابراز تعجب كنیم.
فیلم «مونیخ» متمركز بر كاراكتر آونر (با بازی اریك بانای استرالیایی) است كه یك تروریست اسرائیلی است و در لیست موجود در دست وی نام حداقل ۱۱ هدف فلسطینی برای ترور به چشم می خورد. با این حال اسپیلبرگ مدت بالنسبه زیادی را صرف نشان دادن آشپزی ها و غذا خوردن های آونر و گروهش می كند. او حتی وقتی می خواهد گروه تروریستی خودش را تشكیل بدهد، ابتدا یك غذای مفصل به آنها می دهد و صحبت های او با كاراكتر پاپا كه یك مامور اطلاعاتی دیگر است، نیز بیشتر در پس زمینه صرف غذا شكل می گیرد.با این حال اسپیلبرگ به ما می گوید كه تروریست های اسرائیلی مثل مقام ها و سیاستمداران كشورشان آدم هایی راه گم كرده اند كه با اهدافی موهوم روزگار می گذرانند و هیچ اصل و نسبی ندارند و وقتی تحت فشار و پرس وجو قرار می گیرند و از اهدافشان برای این عملیات تروریستی پرس وجو می شود، تنها حرفی كه برای گفتن دارند لزوم حفظ خانه و كشور است. حال آن كه آن خانه و كشور واقعاً متعلق به فلسطینی های مبارز است و حتی اسپیلبرگ هم نتوانسته است در متن قصه اش منكر این حقیقت شود و اعتراف او در متن داستان و در فیلم «مونیخ» است كه سبب شده محافل صهیونیستی پس از اكران فیلم درصدد محدود كردن و كاستن از وسعت پخش آن باشند.هرچه هست اسپیلبرگ و سناریست های فیلمش كه اریك روت و تونی كاشنر هستند، توانسته اند فضایی ترسیم كنند كه در عین رویایی و سینمایی بودن گویای برخی از حقایق تلخ خاورمیانه هم هست و آن واقعیات فقط با تندخویی ها و زیاده خواهی های صهیونیست ها به وجود آمده و هلاك شدن تعدادی از ورزشكاران آنها در المپیك ۱۹۷۲ فقط بهانه ای برای گسترش و ادامه دادن به آن روند طی دهه های بعدی بوده است. همان طور كه دولت آمریكا از واقعه ۱۱ سپتامبر برای سركوب مردم آزادیخواه به این بهانه كه آنها تروریست هستند، سوءاستفاده كرده است.
بر این اساس می بینیم كه چگونه تروریست های اسرائیلی برای به اصطلاح جبران به هلاكت رسیدن ورزشكاران شان در المپیك مونیخ به سراغ فلسطینی ها می روند و چند تن از آنها را از پای درمی آورند اما اسپیلبرگ هم پنهان نمی كند كه این مردان فلسطینی فقط تقاص مقابله خود با كج مداری های رژیم صهیونیستی را پس می دهند. در تصاویر اسپیلبرگ مشاهده می كنیم كه یك فلسطینی در حالی به شهادت می رسد كه تازه از خرید به خانه بازگشته و دیگری در زمانی كه تازه از دختر دلبندش جدا و از اتاق خارج شده است. چه كسی می خواهد این ظلم ها را فراموش كند؟فیلم اسپیلبرگ اگر حسنی داشته باشد، نشان دادن این حقیقت است كه رژیم صهیونیستی سردمدار بزرگ عملیاتی است كه خود به دیگران نسبت داده و آنها را تروریست خوانده است.
● خلاصه داستان
سال ۱۹۷۲ است و بازی های المپیك تابستانی در مونیخ جریان دارد. مبارزان فلسطینی ۱۱ عضو هیات اعزامی رژیم صهیونیستی به این رقابت ها را به هلاكت می رسانند.اسرائیلی ها به فكر تلافی می افتند. یك افسر موساد به نام افرائیم، یك مقام و تروریست وابسته به این سازمان را كه آونر نام دارد و پیشتر بادیگارد گلدا مه یر نخست وزیر اسرائیل بوده فرا می خواند و به او ماموریت می دهد كه ۱۱ مبارز فلسطینی را كه در اروپا فعالند ترور كند. تیمی كه آونر برای این كار تشكیل می دهد، مشتمل بر چند تروریست و بمب ساز با نام های كوچك استیو، كارل و رابرت است. این گروه دست به كار می شود و ابتدا دو مبارز فلسطینی را در پاریس و قبرس هدف قرار می دهد.آونر متوجه می شود كه سه نفر دیگر كه نام شان در فهرست واگذار شده به وی قرار دارد، در بیروت مستقر هستند. ماجرا منجر به به شهادت رسیدن این رزمنده ها می شود، با این حال چون آونر بدون كسب اجازه از موساد مستقیماً با ارتش اسرائیل برای انجام وظایف محوله همكاری كرده، زیر سئوال می رود و سران موساد از دست او ناراحت می شوند. تلاش برای كشتن هفتمین رزمنده فلسطینی بی حاصل می ماند و كار به یك درگیری وسیع خیابانی كشیده می شود. آونر متوجه می شود كه از هیچ سو مورد حمایت نیست و دوست و همكار وی كارل نیز كشته می شود و سپس نوبت رابرت می رسد. آونر پا به فرار گذاشته و ماموریت را ناتمام می گذارد و به بروكلین نیویورك نزد خانواده اش می رود. افرائیم برای جذب او مجدداً اقدام می كند اما آونر نمی پذیرد. تروریست های اسرائیلی آشكارا شكست خورده اند.

منبع : روزنامه شرق