جوانان بازیچه های خطر آفرین یا نیروهای توسعه ساز؟

جوانان به عنوان کار آمد ترین نیروی انسانی یکی از مهمترین سرمایه های بزرگ هر کشور به حساب می آید از طرفی در برخی از کشور ها به علت توسعه نیافتگی و قدرت پایین مدیریتی کشور به لحاظ عدم توانیایی و کنترل نیروی انسانی کار آمد و نوگرا ، جوانان یکی از مخاطرات و تهدیدات مهم آن کشور ها به شمار می روند.
بر اساس این دو رویکرد ، قرائت مدیریت کشورها در خصوص جوانان تنظیم می شود و جوانان آن کشورها متاثر از این سیاست ها در جامعه خود تعریف می شوند.
در این مقاله سعی خواهد شد دو قرائت عمده ی موجود از جوانان مطرح شود تا پس از آن با مقایسه این دو قرائت با یکدیگر و همچنین مقایسه این دو با سیاست های کشورمان در مورد جوانان بهره مند شوید.
▪ قرائت اول:
جوانان یکی از مهمترین سرمایه های بزرگ هر کشور به حساب می آیند.
در این قرائت اهمیت به شهروندان در دستور کار است و جوانان به عنوان نیروهای خلاق ، مبتکر و کارآمد در راس توجهات سیاست های آن کشورها در نظر گرفته می شوند.
توجه به شادی ، سرگرمی ، ورزش ، هنر و فعالیت های اجتماعی جوانان از مهمترین سیاست هاست چرا که با شادی جوانان آنها به مراتب از اعتیاد و خودکشی فاصله گرفته و بادر نظر گرفتن ورزش و هنر و فعالیت های اجتماعی ، جوانان از انرژی های موجود در جهت مثبت رها می شوند.
اهمیت دادن به خواسته جوانان یعنی احترام به سرمایه های بزرگ کشور و این یعنی جلوگیری از فرار مغزها!
در این جوامع وقت شناسی ، توجه به امور فرهنگی، توسعه فرهنگ گفتمان و مشورت از ارزش های اساسی متناسب با روحیه جوانان تلقی می شود و هیچ مسئولی حق ندارد دروغ گفته و وعده تو خالی بدهد .
اگر دروغ گفت وعده توخالی داد، اقوامش را با پارتی استخدام کرد ، باید تنبیه شود و از کارش بر کنار شود.
فرصت های مدیریتی مختص کسانی است که انرژی و طرح های زیادی داشته باشند و تعارف و یا به قول مااحترام به پیشکسوتان کمتر دیده می شود.
از لحاظ ساختار سیاسی نیز میزان و مرجع تصمیم گیری در قالب این کشور ها اکثریت مردم است و جبهه گیری این کشور ها در مناسبات سیاسی بر اساس منافع عمومی کشورشان در نظر گرفته می شود.
▪ قرائت دوم:
جوانان یکی از مخاطرات و تهدات مهم آن کشور ها به شمار روند.
در این قرائت مهم ترین امر ، نگهداشتن قدرت و تثبیت جامعه است و به علت توسعه نیافتگی و قدرت پایین مدیریتی کشور به لحاظ عدم توانیایی و کنترل نیروی انسانی کار آمد و نوگرا ، جوانان یکی از مخاطرات و تهدیدات مهم آن کشور ها به شمار می روند.
به لحاظ ویژگی های ذاتی این کشور ها که توسعه نیافته و کم توان هستند اگر هم مسئولان این کشورها بخواهند نیروی مدیریتی شان را به جوانان بسپارند ؛ به طور اساسی نمی تواند کاری انجام دهند چون کشورشان در معرض خطر فروپاشی قرار می گیرد و سرنوشت کشورهایشان نظیر کشور هایی که اسیر انقلاب های رنگین شدند می گردد.
بر همین اساس شهروندان و نظرات آنها اهمیت چندانی ندارد و جوانان مهم ترین نسل مشکل سازی هستند که همواره باید آنها را تحت نظر گرفت.
توجه به ابتکار و خلاقیت جوانان از نظر معتقدان به این قرائت اهمیت دارد ولی آنها به خطر نداشتن اعتماد به جوانان نمی توانند خلاقیت و ابتکارات آنها در خصوص طرح هایی که می دهند مدیریت کنند.
چون از نظر ایشان جوانان خواهان توسعه و نوگرایی هستند و مخالف سنت و مدیریت های هیاتی هستند و اگر به این جوانان بها داده شود آنها ناچار کنار زده می شوند .
مسئولان و تصمیم گیران در این کشورها افرادی میانسال و حتی پیر هستند که از لحاظ سیاسی محافظه کار و سنتی مسلکند و همیشه به دنبال دشمنان فرضی هستند و دوام نظام شان بر پایه وجود دشمنان فرضی است.
ایشان علت عدم انتخاب جوانان در حوزه مدیریتی را دلایلی چون ، بی تجربگی، عدم اعتمادسازی وحتی این که دشمنان به جوانان نظر دارند ، عنوان می کنند.
در این کشور ها به علت نبود شادی و نشاط در جامعه و سرگرمی های سالم جوانان به اعتیاد و بزهکاری رو می آورند و خودکشی در میانشان رواج دارد.
انرژی اکثر جوانان این کشورها در هیجانات مخفی از جمله مزاحمت برای دیگر شهروندان، دزدی، سایت گردی های بی هدف و نافرمانی های مدنی است.
از لحاظ سیاسی جوانان این کشور ها به علت عدم رشد در بستر مناسب اجتماعی از لحاظ سیاسی و اجتماعی تربیت نشده و فاقد اندیشه سیاسی و اجتماعی هستند و غالبا از سوی قدرت های سیاسی به عنوان بازیچه و پیاده نظامان اجرایی در صحنه های سیاسی و انتخاباتی به ایفای نقش می پردازند.
فرار مغزها در این کشور ها از بدیهی ترین ویژگی هاست چرا که در این جوامع دادن وعده های توخالی ، دروغ گفتن از سوی مسئولان معمولی ترین ویژگی های مسئولان این کشورهاست و اغلب در مقاطعی که مسئولان این کشورها احساس می کنند که حضور مردم برای آنها ضروری است وعده های باورنکردنی تری اعلام می کنند.
تنها میزان و مرجع تصمیم گیری در قالب این کشور ها تعداد کمی از مسئولان نظامی ، سیاسی و برخی اوقات مذهبی هستند که تصممات شان را به صورت هیاتی به نهاد های زیر دستی خود تزریق می کنند.
مسلما در کشور ما که عمری ۲۹ ساله دارد سیاست های محکمی برای جوانان در نظر گرفته نشده است.
سیاستهایی که جوانان به اتکای آن زندگی توام با رضایت را داشته باشند.
از آنجا که جوانان به عنوان کار آمد ترین نیروی انسانی این کشور جوان به شمار می روند ؛ در نظر گرفتن راه کارهایی برای حضور بیشتر این قشر کارآمد در مدیریت و سیاست گذاری جامعه یکی از امور مهم و اساسی برای توسعه ایران اسلامی است.
مسئولان ارشد نظام نیز ناگزیر از برنامه ریزی برای مشارکت جوانان در حوزه مدیریتی بوده و با ارتقا ظرفیت های مدیرتی مدیران در جذب جوانان برای تربیت آنها برای بدست گرفتن مسئولیت های بزرگ تر در شرایط ایران امروز می باشند.
بر همین اساس حضور جوانان برای استیفای حقوق حقه خود و همچنینی مسئولیت های نظام باید در دستور کار جوانان قرار گیرد.

علی قلی زاده
موسس سازمان مردم نهاد خانه نشر فکر جوان
مدرک تحصیلی : کارشناس معارف اسلامی