برنده‌ی اصلی قدرت کی خواهد بود؛ کرزی یا جبهه‌ی ملی؟

افغانستان در آستانه‌ی برگزاری انتخابات ریاست جمهوری قرار دارد. افراد، گروه‌ها و نهادهای مختلف سیاسی برای رقابت در این دور انتخاباتی آمادگی گرفته‌اند؛ اما در این روند، دو چهره ی مشخص (داکتر عبدالله عبدالله و حامد کرزی) بیشتر از همه مورد بحث‌اند.
داکتر عبدالله - که به نحوی خودش را نامزد مستقل می‌خواند- در واقع، مورد حمایت همه جانبه‌ی جبهه‌ی ملی به رهبری پروفیسور برهان‌الدین ربانی است و "حامد کرزی" که چهره‌ی ناکام و تکراری در صحنه‌ی سیاسی افغانستان است؛ تقلا می‌کند به هر گونه ای که است، شیرازه‌ی قدرت نیم بندش را دوباره و با دادن "رشوت لفظی و مادی" به این و آن مانند "قسیم فهیم" و "کریم خلیلی"، دوباره به دست آورد.
شانس برنده شدن کی بیشتر است؟
۱) حامد کرزی:
کرزی از چهره‌های شعبده باز در سیاست افغانستان است. استقرار فکری‌اش در حوزه‌ی سیاسی به شدت آسیب دیده است. راهبردهایش در زمینه‌ی سیاست، کوتاه، شتابزده، احساساتی و غیرعقلانی است.
ضعف و ناکارآیی‌ وی در عرصه‌ی حکومتداری – به ویژه درعدم تأمین امنیت و تأمین اقتصاد در جامعه – سبب شده تا حمایت‌های جامعه‌ی بین‌المللی و مردم افغانستان را از دست بدهد.
ناکارایی کرزی در زمینه‌ی مهارنتوانستن فساد گسترده در نهادهای دولتی، نداشتن راهبرد مشخص به خاطر مبارزه با کشت مواد مخدر و ضعف او در عدم آوردن فشار بر نیروهای بین‌المللی به خاطرجلوگیری از تلفات افراد ملکی، از شمار مواردیست که میزان ناتوانی وی را به روشنی می‌رساند.
گزینش کرزی" قسیم فهیم "را به حیث معاون اول در دور دوم کارزار انتخابات چیزی جز اشتباه محض نیست؛ زیرا مارشال فهیم با واکنش‌های درونی جبهه‌ی ملی، شمار زیادی از مردم و جامعه‌ی بین‌المللی رو به رو است. از سوی دیگر، با توجه به سابقه‌ی بازی کرزی در برابر فهیم (در زمان معاونیت و وزارت دفاع وی) این احتمال نزدیک به واقعیت نیز وجود دارد که کرزی تا پایان دوره‌ی کارزار انتخاباتی‌اش از آقای فهیم به عنوان "مهره‌ی دست داشته" استفاده کند و بعد با استفاده از ابزار اتهام جامعه‌ی جهانی مبنی برناقض حقوق بشربودن وی، دوباره آقای فهیم را به لاک تنهایی‌اش بفرستد.
۲) داکتر عبدالله:
با توجه به سابقه‌ی کاری و نحوه‌ی عملکردش، داکتر عبدالله از چهره‌ی بارز و دارای خصیصه‌های مثبت است. افزون بر تجربه‌های سیاسی موفقش، او به صورت فردی نیز از شخصیت‌های جذاب در میان مجاهدین است.
حمایت جبهه‌ی ملی پس از ماه‌ها بحث و گمانه‌زنی ازعبداله عبداله، حمایت عقلانی به نظر می‌رسد. با وصف آن که جبهه‌ی ملی، تشکیلی از مجموعه‌ی احزاب چپ و راست است؛ اما این جبهه به رهبری و حمایت گسترده ی پروفیسوربرهان الدین ربانی، توانسته با انعطاف سیاسی، زیر چتر مشترک تصامیمش را بگیرد و حمایتش را به طور وسیعی از داکتر عبدالله ابراز نماید.
پروفیسور ربانی رهبر جبهه‌ی ملی از چهره‌های برجسته و دارای تجربه‌ی ژرف سیاسی در درون جبهه است. انعطاف‌پذیری و حوصله‌ی فراخ او در عرصه‌ی سیاسی قابل ملاحظه است. گزینش داکتر عبدالله به حیث نامزد مورد حمایت این جبهه – با وصف توجه به آرای اعضای جبهه‌ی ملی – یکی از راهکارهای هدفمند وی است که با وصف احترام به آرای مجموعی، رهبر جبهه به آن نایل آمده است.
بیان اولویت‌های کاری داکتر عبدالله در صورت پیروزی‌اش در انتخابات ریاست جمهوری در روزهنگام ثبت نام؛ چیزی جز بیان اهداف اعضای جبهه‌ی ملی و رهبر آن پروفیسور برهان‌الدین ربانی نیست.
داکتر عبدالله در آن روز گفت: اولویت‌های کاری من مشمول، آوردن تعدیل در قانون اساسی، صدارتی ساختن نظام و انتخاباتی کردن والیان و شهرداران است.
با توجه به موارد ی که ارائه شد، شانس پیروزی داکتر عبدالله به دلیل محبوبیتش در میان مردم، مجاهدین و در کلیت با توجه به حمایت جبهه‌ی ملی بیشتر است؛ چیزی که بر احتمال شانس پیروزی جبهه‌ی ملی می‌افزاید، حمایت جامعه‌ی بین‌المللی از نامزد این جبهه برای پیروز شدن است، که گفته می شود تلاش‌هایی در این راستا نیزصورت گرفته است

نوشته: کابلی والا