دوشنبه, ۱۰ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 29 April, 2024
مجله ویستا

ارتباطات خانوادگی


معمولاً افراد دچار صرع دارای ارتباطات خانوادگی كمتری بوده و اغلب بیشتر از سایرین در انزوا هستند كه این امر علل مختلفی دارد. بسیاری از افراد مبتلاء به صرع را باید تشویق نمود كه نسبت به خود و بیماری‌شان به‌طور مثبت فكر كنند و از اضطراب‌هایشان كم نمایند. اهمیت زیادی دارد كه نگذاریم بیماری صرع به‌طور نامناسبی بر زندگی فرد غلبه كند و آن را در هم بریزد. بیماران مبتلاء به صرع باید در مورد وجود این بیماری به همسر خود اطلاع دهند. هیچ دلیلی وجود ندارد كه همسر چنین افرادی با فهمیدن این موضوع تقاضای جدایی نماید. چه وقت و چگونه گفتن این موضوع می تواند برای بسیاری از افراد مشكل باشد اما احتمالاً گفتن این موضوع در هنگام ماه عسل، می تواند ناخوشایند باشد و بهتر است قبلاً چنین صحبتهایی انجام شده باشد. همیشه باید جنبه های مثبت بیماری را مورد تأكید قرار دهیم (یعنی مواردی مثل اینكه بیماری صرع به فرزندان به ارث نمی رسد، این بیماری به راحتی قابل كنترل است و اینكه این بیماری منجر به بیماری‌های روانی نمی‌شود). افراد مبتلا به صرع می توانند به خوبی تشكیل خانواده داده و فرزندان سالمی را بوجود آورند.
بیماری روانی:
ارتباط بین بیماری روانی و حملات صرع بسیار پیچیده می باشد. در گذشته به بیماری صرع به‌عنوان یك نوع بیماری روانی نگاه می‌شد، اما امروزه صرع را یك بیماری فیزیكی مغزی محسوب می‌كنند. با این حال، وجود بیماری روانی در افراد مبتلا به صرع غیرشایع نمی باشد. فرد مبتلا به صرع در معرض بسیار از فشارهای اجتماعی قرار دارد و احتمال زیادی دارد كه بیكار و مجرد باشد. بنابراین تعجبی ندارد كه در این افراد، اضطراب و افسردگی شایع باشد. گرچه، هم بروز تشنج ها و هم خود داروهای ضدصرع می‌توانند این افسردگی را در آنها تشدید نمایند. به ندرت، بیمارانی كه دچار صرع لوب گیجگاهی (تمپورال) هستند در دوره هایی ممكن است دچار بیماری‌هایی شبیه اسكیزوفرنی و پارانوئید شوند. این دوره ها معمولاً كوتاه بوده و معمولاً بعد از بروز یك تشنج ایجاد می شوند. ارتباط دقیق بین صرع لوب گیجگاهی و بیماری روانی هنوز به درستی روشن نشده است. بعضی از بیماریهای روانی و صرع دارای یك علت مشترك هستند، برای مثال، صدمات مغزی شدید در هنگام تولد ممكن است منجر به بروز تشنج، مشكلات شخصیتی و بیماری روانی گردد. در چنین مواردی، این صرع نیست كه باعث مشكلات روانی شده است بلكه یك علت زمینه‌ای باعث بروز هر دو مشكل شده است.
منبع : پایگاه الکترونیکی خدمات پزشکی ایران


همچنین مشاهده کنید