بررسی عملکرد دروازه‌بان های ایران با چراغ به دنبال حافظان قفس توری!

نمایش ضعیف گلرهای ایرانی در لیگ، ما را بر آن داشت علت این موضوع را جست وجو کنیم و بدانیم چرا مثل سال های نه چندان دور در قفس توری حارسان زره پوش نداریم و دروازه های شهر، بی دفاع شده اند؟!
در سال های اخیر یکی از مشکلات بزرگ و دغدغه فکری مسوولان باشگاه ها، جذب گلری است که زحمات مهاجمین و هافبک های تیم را با یک اشتباه بر باد ندهد و کادر فنی و مسوولان تیم را تا مرز سکته پیش نبرد و با آغاز فصل آنها را در تکاپوی جذب گلر خارجی نیندازد! با نگاهی به فهرست دروازه بان های لیگ برتر و دیدن نام هفت دروازه بان خارجی در میان هجده تیم داخلی به این باور رسیدیم که وجود گلرهای خارجی می تواند یکی از دلایل افت سطح کیفی کار دروازه بان های ایرانی باشد و با حذف و ممنوع کردن حضور گلر خارجی در ایران فرصت بیشتری در اختیار دروازه بان های وطنی برای بروز شایستگی ها و پرورش استعدادهایشان قرار می گیرد. ضمن آن که رقابت ها بیشتر می شود و به جای یازده تیم و یازده گلر داخلی، می توان این رقابت را نزد هجده تیم و هجده دروازه بان ایجاد و از میان آنها بهترین ها را برای پوشیدن پیراهن تیم ملی انتخاب کرد. با این تفکر عملکرد گلرهای حاضر در لیگ برتر را طبق آمار گل های خورده مورد بررسی قرار دادیم و دریافتیم که عملکرد خارجی ها درون قفس توری به جز یکی دو مورد، بهتر از گلرهای وطنی نیست و در آن موارد نیز تفاوت آنقدر نیست که به خاطرش نتوان به گلرهای داخلی میدان داد. این بررسی ما را بر آن داشت تا نقطه نظرات گلرهای مطرح (سابق) را در این خصوص جویا شده و علت این افت فاحش را از آنها بپرسیم!
نادر فریاد شیران که در عصر طلایی فوتبال ایران حضور در سطح اول فوتبال کشور را تجربه کرده، نظرش در این خصوص چنین است:
دروازه بان های ما باید در شرایط رقابت قرار بگیرند و به نکات فنی توجه و دقت داشته باشند و متن فوتبال را ارجح بر حاشیه آن بدانند. ضمن آن که نباید تاثیر یک مربی خوب دروازه بانی بر عملکرد سنگربانان تیم ها را نادیده گرفت. در دوره ای که من به تیم ملی دعوت شدم بزرگانی مثل آقایان حجازی، حافظ طاحونی، وازگن صفریان، فریدون عسگرخانی، کریم بوستانی، کربکندی، گیوه ای و... هم گلرهایی بودند که به تیم ملی دعوت شده بودند و این یعنی فوتبال ما دروازه بان های شایسته فراوانی داشت و انتخاب را برای سرمربی تیم دشوار می کرد. این موضوع نیز حاصل عاملی به نام اهمیت دادن به دروازه بان ها بود.
اما متاسفانه حالا چنین چیزی وجود ندارد. وقتی در لیگ برتر هفت تیم از وجود دروازه بان های خارجی استفاده می کنند، فرصت برای پرورش گلرهای داخلی به همان اندازه کاهش می یابد!
نظر هادی طباطبایی که یکی از بهترین های دوره و عصر خودش بود، نیز در این خصوص چنین است: فکر می کنم عمده ترین دلیل افت سطح کیفی دروازه بان های ما کم توجهی به اهمیت موضوع دروازه بانی است. باشگاه ها کمتر به فکر گلرها هستند و اکثرا هدفشان جذب بازیکنان دیگر پست هاست. حال آن که مهمترین پستی که در آن دچار مشکل می شوند، دروازه بانی است که به خاطر عدم آموزش و توجه به مسائل روحی و روانی آنها دچار افت می شده اند.
سید هادی طباطبایی در خصوص علت و تاثیر رویکرد تیم ها به جذب گلرهای خارجی چنین نظری دارد:
حتما در پست دروازه بانی ضعف داریم که باشگاه ها به سمت جذب گلرهای خارجی کشیده شده اند، اما این راه حل اصولی نیست بلکه باشگاه ها باید روی پرورش دروازه بان ها کار کنند. تا الان هم کوتاهی کرده اند اما اگر از حالا شروع کنند تا برای سال های آینده جلوی جذب گلرهای خارجی گرفته می شود. البته خود دروازه بان ها هم باید خواهان پیشرفت باشند. عده ای معتقد هستند وحید طالب لو به خاطر رفتن مهدی رحمتی و نداشتن رقیب دچار افت شده، اما من این را اصلا قبول ندارم. چرا که رسیدن به پیراهن تیم ملی، خوشحالی هواداران، مطرح شدن در جامعه و... بهترین رقیب آنها است. مشکل وحید و بازیکنانی امثال وحید عدم وجود رقیب نیست بلکه عدم انگیزه است که این مشکل می تواند با یک مربی خوب دروازه بانی برطرف شود.
و اما عابدزاده دروازه بانی که می گویند حتی پس از دوران بازیگری اش روزی هشت ساعت تمرین می کند، چنین می گوید: با حضور دروازه بان های خارجی در ایران مخالف هستم، اما به هر حال این موضوع به خاطر ضعف دروازه بان های داخلی است. آنها دل به تمرین نمی دهند و تنبل بار آمده اند. اگر سر تمرین تیم های مختلف بروید، می بینید دروازه بان ها هیچ رغبتی برای آماده کردن زمین تمرین خودشان و چیدن وسایل مورد نیاز تمریناتشان ندارند. یک جا می ایستند تا همه چیز را برای آنها آماده کنند و این نشانه بی انگیزگی است! در دوره ای که ما بازیکن بودیم، هر روزه خودمان زمین تمرین را آماده می کردیم و با اشتیاق به تمرین می پرداختیم، دل به تمرین می دادیم و خواهان پیشرفت بودیم. با این وجود معتقد هستم کشور ما هم مثل امارات باید جذب دروازه بان خارجی را ممنوع کند تا بدین طریق فرصت در اختیار جوانان بیشتری قرار بگیرد.
رسول کربکندی اعتقاد دارد: دلایل افت دروازه بان های ایرانی یکی و دو تا نیست، که بتوانم برایتان در چند گزینه بگویم. این موضوع بحث مفصلی می طلبد اما به طور کلی دروازه بان های ما به رغم این که الان امکانات بیشتری نسبت به دوره ما دارند، تلاش و تمرین کمتری دارند. در زمان ما جدیت و پشتکار بود، اما الان شرایط اصلا این طور نیست. در زمان ما آنقدر دروازه بان زیاد بود که به سختی به تیم ملی می رسیدیم اما الان گلرها با دو سه بازی خوب به اردوی تیم ملی دعوت می شوند و به قله می رسند و البته خیلی زود هم از آن بالا به پایین میآیند. با آوردن گلرهای خارجی هم فضا برای دروازه بان های داخلی کمتر شده است. در فوتبال ما به مربی فرصت نمی دهند و با دو سه باخت او را برکنار می کنند. لذا مربی برای بقا و نتیجه گیری خواه ناخواه به سمت گلرهای خارجی جذب می شود. گلرهایی که هیچ کدام در سطح قابل قبولی نبودند و من در این میان تنها کار آرمناک پطروسیان را پسندیدم. بقیه به واقع در سطح بسیار معمولی قرار داشتند اما چون از خارج آمده بودند و پول زیادی صرفشان شده بود باید حتما از آنها استفاده می شد. در ایران کار سوشا مکانی، هر دو گلر سپاهان و شهاب گردان (ابومسلم) را می پسندم. فکر می کنم آینده خوبی دارند، به شرط آن که به آنها توجه شود، مربی خوبی داشته باشند و خودشان نیز دل به تمرین بدهند و به حاشیه نروند.
کریم بوستانی همان ابتدای کار به حضور گلرهای خارجی اشاره و اعتراض می کند: اولین دلیل افت دروازه بان های ما به خاطر حضور گلرهای خارجی در ایران و گرفتن فرصت از دروازه بان های خودمان است. طبق آماری که بنده از تعداد گلرهای خارجی در لیگ های ایران گرفتم، چهارده دروازه بان خارجی در فوتبال ایران مشغول به کار هستند. (در این میان هفت نفر از آنها در لیگ برتر بازی می کنند)، که این به ضرر فوتبال ما است. اگر این چهارده نفر نبودند، چهارده دروازه بان داخلی به جای آنها در تیم ها حضور می یافتند، رشد می کردند و بزرگ می شدند.
زمانی که ساشا ایلیچ از پرسپولیس رفت، محمدی به جای او در ترکیب قرار گرفت و خیلی زود هم به تیم ملی دعوت شد. در دوره ما دروازه بان خارجی وجود نداشت و حتی مربی دروازه بانی هم نداشتیم، چون همیشه گلرها در حال رقابت با هم بودند و همین موضوع گلرها را در اوج نگه می داشت. گلرهایی مثل آقایان حجازی، فریاد شیران، رشیدی و... گلرهای تیم ملی بودند و رقابت بسیار سختی بین دروازه بان ها وجود داشت. الان که در صباباتری مشغول به کار هستم به جرات می توانم بگویم بین المیر تولیا، حاج اسبویی و غدیری هیچ تفاوتی وجود ندارد، اما چون تولیا در اکثر بازی ها فیکس بوده، بنابراین بیرون گذاشتن او برای مربیان سخت است. ضمن این که در قرارداد گلرهای خارجی ذکر شده که حتما باید به طور فیکس بازی کنند و همین موضوع شانسی برای دروازه بان های دیگر نمی گذارد!
بهزاد غلامپور برخلاف سایرین معتقد است: افتی در بین دروازه بان ها نمی بینم بلکه معتقدم نحوه تمرینات آنها غیراصولی است. آنها باید بیشتر تمرین کنند و روی کارهای «سرعتی» و «تمرکز» نیز تمرینات زیادی داشته باشند. چون در ایران تیم ها به دنبال نتیجه گرایی هستند، گلرهای خارجی را جذب می کنند، اما از بین گلرهایی که تاکنون به ایران آمده اند، تنها آرمناک پطروسیان در سطح قابل قبولی بوده و بقیه نتوانسته اند خواسته تیم هایی که به منظور نتیجه گرایی آنها را جذب کرده اند را برآورده سازند!

منبع : روزنامه مردم سالاری