جای خالی مهاجمان برجسته در فوتبال ملی

از وحید هاشمیان به این خاطر که درخواست کرده است در دور نخست مقدماتی جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰به وی استراحت داده شود و از او استفاده نگردد، انتقادات زیادی صورت گرفته و خیلی ها او را بابت آنچه پشت کردن به تیم ملی کشورش خوانده شده، مورد انتقاد قرار داده اند.
● آیا این موضع گیری صحیح است؟
بد نیست قبل از صدور هر حکمی به برخی نکات مهم بذل توجه شود. یکی حق مسلم هر بازیکنی برای ارایه درخواست استراحت است و این حق زمانی طبیعی تر می شود که مسابقات پیش رو آن قدرها هم دشوار نباشد و تیم ملی بتواند بدون بازیکن درخواست دهنده نیز گلیمش را از آب بیرون بکشد و مسابقات پیش رو نیز چنین است. با این که عصر حریفان ساده در فوتبال بین المللی پایان یافته و چیزی به اسم مسابقه آسان دیگر وجود ندارد، اما چون رقبای ما در گروه پنجم انتخابی ۲۰۱۰ در قاره آسیا صرفا تیم های سوریه، کویت و امارات هستند و از هر گروه دو تیم بالا می روند و بسیار بعید است که ایران یکی از آنها نباشد، درخواست هاشمیان آن قدرها هم در موقع نامقتضی ارایه نشده و طبیعی است در مرحله نهایی انتخابی قاره که کار سخت و رقبا قوی تر می شوند او حاضر خواهد بود تا به میدان آید و اسباب پیشرفت و بهبود کار شود.مساله دوم میزان و چگونگی اشتغال آن ورزشکار در سایر صحنه ها است. هاشمیان می گوید میزان حضورش در بازی های هانوفر، تیمی که وی در آن در آلمان بازی می کند و همسو با آن شرکت او در اردوها و بازی های تیم ملی ایران طی سال های اخیر به گونه ای بوده که هرگز فرصت استراحت نداشته و فرسوده و کم توان شده و حالا که آخرین فصل عضویت اش در هانوفر را سپری می کند، جا دارد که قدری نفس بکشد و برای آینده اش برنامه ریزی کند و می طلبد که وقت آزاد بیشتری به وی اختصاص داده شود.
● بعید است
آخرین مسابقه ایران در مرحله نخست مقدماتی جام جهانی در برابر کویت در تهران و در تاریخ ۲۰ شهریور ۸۷ خواهد بود و پس از قدری استراحت مرحله نهایی مسابقات مقدماتی آن قاره کهن شروع خواهد شد که گمان می رود تا ابتدای پاییز ۸۸ به طول انجامد و در نتیجه غیبت هاشمیان در دیدارهای ملی از بهمن ۸۶ تا شهریور ۸۷ خواهد بود و در این مدت ایران ۶ دیدار رسمی و حداقل ۸ مسابقه دوستانه را انجام می دهد و بعید است که در اکثر این میادین غیبت هاشمیان چنان موثر باشد که بر نتیجه حاصله محسوس بنماید. مساله سوم که باید در محاسبات ما برای صدور رای درباره غیبت هاشمیان و خوب و بد این کار حتما مورد توجه قرار گیرد، نقش و وظیفه فوتبال ما و مربیانش در ساخت و پرورش بازیکنانی پرشمار برای هر یک از پست ها است، به طوری که حتی غیبت خود خواسته یک یا چند بازیکن تاثیرگذار نباشد و متاسفانه در این خصوص کم کاری های آشکاری صورت پذیرفته است. به طوری که ۵/۱ سال پس از دعوت نشدن علی دایی به تیم ملی و ۷ ماه پس از اعلام بازنشستگی وی، جای خالی او در میان مهاجمان و در پست سانترفوروارد بیش از هر زمانی محسوس است و هنوز هیچ کس در این پست و در امر گلزنی مثل وی با صلابت و موفقیت عمل نکرده است. هاشمیان از قضا یکی از کسانی بود که باید جای دایی را پر کند و در برخی موارد نیز موفق عمل کرده و مهاجمی قاطع و کازساز است، اما او نیز همسو با مشکلات هانوفر در فصل جاری قدری کم سو و کم تاثیر شده و حتی بارها نیمکت نشین بوده است.
● مقصران اصلی
با این وجود این مشکل فوتبال ما است که باید توسط مربیان و متخصصان حل می شد و برای آن تدبیری اندیشیده می شد و این که مهاجمان ما نتوانسته اند به دایی برسند و یا حتی در سطح هاشمیان ظاهر شوند، گناه مهاجم سابق تیم پاس نیست و نباید او را بابت ارایه درخواست استراحت شماتت کرد و بیشتر باید از کسانی به انتقاد پرداخت که دایی را بیش از حد در بازی های تیم ملی مورد استفاده قرار دادند و سایرین را ناامید ساختند و از کسانی گله کرد که مدعی بودند می توانند جای دایی را پر کنند و اگر او نباشد چه و چه خواهند کرد، اما در مدت غیبت او هیچ کار مهمی را صورت نداده اند. فوتبال یک بازی مبتنی بر هوش و قدرت است و اولین چیزی که از یک مهاجم نوک طلب می شود، تشخیص درست موقعیت، جاگیری مناسب و توانایی در زدن ضربات آخر است و متاسفانه رضا عنایتی هم که گفته می شد( و خود ادعا می کرد) در این زمینه فوق العاده است، در سطح ملی کار بزرگی صورت نداده است.
● درجه دوم
محکوم کردن و کوبیدن هاشمیان بابت عدم شرکت در دور اول مقدماتی جام جهانی آسان ترین کار است اما عاقلانه ترین طرز برخورد این است که بپرسیم در این مدت در فوتبال ملی خود و به خصوص خط حمله آن چه کرده ایم که حتی برای مسابقات درجه دوم نیز به تمام دار و ندار خود محتاجیم و وقتی یک بازیکن خسته خواستار استراحت می شود، کسی نیست که جور او را بکشد.

منبع : روزنامه جوان