تهدیدهای تکواندو

مسابقات المپیک ۲۰۰۸ پکن خاتمه یافت و‌ هادی ساعی قهرمان تکواندوکار کشورمان توانست با کسب مدال طلای این رویداد مهم بین‌المللی برای کاروان ورزشی ایران آبروداری کند. وی با وجودی که به نسبت حریفان چینی، آمریکایی و ایتالیایی خود پاهای کوتاه‌تری داشت توانست قدرت و داشته‌های خود را به عنوان یک ورزشکار با تجربه ثابت کرده و سکوی قهرمانی این مسابقات را فتح کند. ساعی در حالی به نبرد با حریفان بلند قد خود رفت و توانست آنها را از سد راه خود بردارد که با آسیب‌دیدگی مچ و ساعد دست چپ مواجه بود. به هر حال مصدومیت جزیی از ورزش است و به خصوص در رشته‌هایی که ورزشکاران به نبرد تن به تن با یکدیگر می‌پردازند، احتمال بروز آسیب‌دیدگی‌ها بیشتر می‌شود.
در رشته رزمی تکواندو که ورزشکار باید با انگشتان پای خود به ضربه‌گیر حریفش ضربه وارد کند و در عوض با گارد دستانش جلوی ضربه‌های حریف را بگیرد بیش از هر عضو دیگری ساعد، مچ و انگشتان دست و همچنین زانو، ساق و انگشتان پا در معرض آسیب‌دیدگی قرار می‌گیرند. البته احتمال کشیدگی و گرفتگی عضلات ران و کتف نیز وجود دارد اما عمده مصدومیت‌هایی که برای ورزشکاران تکواندوکار ایجاد می‌شود مربوط به مفاصل و استخوان‌های دست و پا هستند.
● کبودی، شایع‌ترین آسیب تکواندو
رییس کمیته پزشکی فدراسیون تکواندو در این خصوص می‌گوید: «دلایل اصلی ایجاد صدمات ورزشی عدم آمادگی بدن، گرم نکردن بدن پیش از شروع فعالیت، استفاده از تکنیک‌های نادرست و نیز ماهیت رشته ورزشی است. در رشته ورزشی تکواندو استفاده کردن از تکنیک‌های صحیح می‌تواند به شکل قابل توجهی از ایجاد مصدومیت بکاهد اما باید به خاطر داشته باشیم که با توجه به اینکه در این ورزش ورزشکار مدام در حال وارد کردن ضربه به حریف است در صورتی که یک‌بار مصدوم شود احتمال آسیب‌دیدگی‌های مجدد افزایش می‌یابد.»
دکتر میر ابوطالب ادامه می‌دهد: «طبق تحقیق ۵ ساله سازمان تربیت‌بدنی آمریکا شایع‌ترین آسیب‌ها در تکواندو، اکیموز یا کبودی است به طوری که ۴۰ درصد از مصدومیت‌های این رشته را تشکیل می‌دهد. با مقایسه این رشته ورزش و دیگر ورزش‌های رزمی درمی‌یابیم که آسیب‌هایی مانند شکستگی و ترک‌خوردگی، کمتر در ورزشکاران تکواندوکار دیده می‌شود. البته ۷۰ درصد آسیب‌ها گریبان ورزشکاری را می‌گیرد که تمرینات نامنظم داشته و با بدن گرم و آماده به مصاف حریف نرفته است.»
● گرفتگی عضلات ران
وی اضافه می‌کند: «علت اصلی گرفتگی عضلات قبل از شروع ورزش، ناکافی بودن جریان خون در عضله است. در هنگام استراحت، قطر شریان‌ها برای رساندن خون کافی به عضلات، بسیار مناسب است اما در زمان ورزش، عضلات به مقدار بیشتری خون پراکسیژن نیاز دارند. اگر قطر شریان‌ها برای رساندن این مقدار خون به حد کافی نباشد، عضله به علت کمبود اکسیژن، دچار گرفتگی می‌شود. به همین خاطر است که همیشه تاکید می‌شود قبل از تمرین و یا مبارزه، ابتدا بدن خود را به مقدار کافی گرم کرده و سپس با انجام حرکات کششی، عضلات را آماده کنید.»
وی اظهار می‌کند: «بعد از مصاف و انجام تمرین یا مسابقه، اغلب در اثر از دست دادن آب بدن نیز گرفتگی عضلات ایجاد می‌شود. با فعالیت طولانی در هوای گرم، مقدار زیادی مایعات از بدن به‌صورت عرق دفع می‌شود. در این صورت حجم خون کاهش یافته، غلظت آن افزایش می‌یابد و در نتیجه خون کافی برای رساندن اکسیژن به عضلات وجود ندارد. با نوشیدن آب قبل ‌از فعالیت و درصورت تعرق زیاد هر ۱۵ دقیقه یک‌بار، می‌توان از بروز گرفتگی عضلات پیشگیری کرد.»
دکتر میرابوطالب ابراز می‌کند: «اگر قبل از تمرین، بدن به اندازه کافی گرم و آماده نشده باشد، کشش و فشار بیش از حد روی عضلات (به خصوص عضلات بزرگ ران) موجب پارگی رشته‌های عضله و آسیب‌دیدگی آنها می‌شود. کشیدگی عضلات ران، به سادگی با احساس درد و سفتی در محل، قابل تشخیص است. هنگام اجرای ضربات پا مانند آپ‌چاگی و آپ‌دولیوچاگی احساس درد در ناحیه آسیب‌دیده بیشتر خواهد بود.»
● ساعی از قبل مصدوم بود
رییس کمیته پزشکی فدراسیون تکواندو در مورد آسیب‌دیدگی ‌هادی ساعی تنها طلایی کاروان ورزش ایران در رقابت‌های المپیک، تصریح می‌کند: «ساعی قبل از اعزام به رقابت‌های المپیک، در مصاف انتخابی تیم اعزامی به پکن و خلال مسابقه با یوسف کرمی دیگر مدعی عنوان قهرمانی المپیک از ناحیه دست چپ با مصدومیت مواجه شده بود و حتی نزدیک به ۱۰ روز تمریناتش را تعطیل کرد.»
دکتر میر ابوطالب می‌افزاید: «ساعی ورزشکار حرفه‌ای و توانمندی است، دلیل اصلی آسیب‌دیدگی این ورزشکار عدم انجام صحیح تکنیک یا آماده نبودن شرایط جسمانی بدنش نیست بلکه او در تمرینات مستمر و ضربات شدید حریفان آسیب‌دیده است.»
وی ادامه داد: «‌هادی در مصاف نیمه نهایی به دلیل تکرر ضربات پای حریفان مجددا با ضرب‌خوردگی ساعد مواجه شد. البته این ورزشکار سرشناس به خوبی از تجربیات بالا و آمادگی بدنی‌اش استفاده کرد و با وجود آسیب‌دیدگی توانست مدال طلای المپیک را برای دومین‌بار به گردن بیاویزد.»

منبع : روزنامه سلامت