ابراهیم پورداوود

جنسیت: مرد
نام پدر: حاجی داوود
تولد و وفات: (۱۲۶۴ -۱۳۴۷) شمسی
محل تولد: ایران - گیلان - رشت
شهرت علمی و فرهنگی: نویسنده و محقق
پدر او بازرگان بود. در رشت متولد شد. مقامات فارسی و عربی را در همان شهر آموخت. پس از آن به تهران آمد و نزد محمدحسین‌خان ، سلطان‌الفلاسفه ، به‌ تحصیل حکمت و طب قدیم پرداخت. وی در آغاز مشروطه رهسپار بیروت شد و مدت دو سال و نیم در آن دیار به فراگرفتن زبان و ادبیات فرانسه مشغول بود. سپس به ایران بازگشت و پس از اقامت کوتاه به فرانسه رفت و در پاریس به‌ تحصیل علم حقوق پرداخت. در زمان جنگ جهانی اول به ایران آمد و در کرمانشاه روزنامه‌ای به‌نام "رستخیز" منتشر کرد ، که موفق به ادامۀ نشر آن نشد. پس از چند ماه رهسپار اروپا شد و در آلمان مطالعات عمیق خود را دربارۀ آیین و زبان و فرهنگ ایران باستان آغاز کرد و "اوستا" را محور اصلی پژوهش خود قرار داد. پورداوود در سال ۱۳۱۱ش ، به ‌درخواست رابیندرانات تاگور ، برای دومین بار به هندوستان سفر کرد. در آنجا به‌ تکمیل مطالعات و پژوهش ایران‌شناسی خود پرداخت و در دانشگاه ویسو بهارتی مشغول تدریس شد و دو سال بعد به آلمان بازگشت. در هنگام تأسیس دانشکدۀ ادبیات از پورداوود دعوت شد که برای تدریس به ایران بازگردد؛ در سال ۱۳۱۵ش به ایران آمد. وی از آن پس به‌جز دوره‌های کوتاه مسافرت‌‌‌های علمی خود ، در تهران می‌زیست و در دانشکده‌های ادبیات و حقوق به ‌تدریس اشتغال داشت. از سال ۱۳۱۷ش به‌ عضویت پیوستۀ فرهنگستان جهانی هنر و دانش برگزیده شد و در سال ۱۳۴۶ش ، به پاس خدمات انسان‌دوستانه‌اش از دربار واتیکان به ‌دریافت نشان علمی و عنوان شوالیه دونس سیلوستر مفتخر شد. وی در سال ۱۳۴۲ش با عنوان استاد ممتاز از دانشگاه بازنشسته شد و در ۸۳ سالگی درگذشت. از آثار او: "فرهنگ ایران باستان"؛ "خرده اوستا"؛ "خرمشاه"؛ "ویسپرد"؛ "آناهیتا"؛ "هرمزنامه".

منبع : مطالب ارسالی