فقر؛ احتضار فضیلت

فقر بزرگ‌ترین تهدید جامعه بشری است. پیامبر فقر را زایل‌کننده ایمان و برباددهنده شرافت می‌دانستند. ایشان در حدیث <کاد الفقر ان یکون کفرا> می‌گویند چه‌بسا فقر موجب کفران و ناسپاسی شود. یکی از شاعران معاصر در توصیف فقر آورده بود: فقر احتضار فضیلت است!به راستی تعبیری رسا و بیدارکننده است. کمتر فضیلتی از فقر و جامعه فقیر برمی‌خیزد. برخی آموزه‌های ناصواب مارکسیستی یا در بهترین تفسیر، برداشت نادرست از آن آموزه‌ها را چه‌بسا موید و همراه جامعه فقیر و عامل فقر در پیدایی و پویش اجتماعی خلا‌یق می‌دانستند. این آموزه‌ها آنقدر در مذمت سرمایه، اشرافیت و بورژوازی قلمفرسایی کرده که بسیاری فقیر بودن و فقر را یک موهبت و نعمت می‌دانستند.چه بسیار آدم‌های عوام و ظاهرفریبی که در نتیجه فضاهای تصنعی و نادرست اجتماعی در زشتی ثروت و سرمایه، خود را به فقر و فاقه زده، ریاکاری و نفاق پیشه می‌کردند. بودند و هستند سیاست‌ها و اندیشه‌هایی که در ذات خود با ثروت و انباشت سرمایه حتی از طریق حلا‌ل و مشروع نیز سر ناسازگاری دارند. شهید محمدباقر صدر در اوج مجادلا‌ت و آموزه‌های غیراسلا‌می متفکران و نویسندگان مارکسیست در نقد مالکیت و اقتصاد آزاد و در جهت دیگر عرصه و نمایش اقتصاد وابسته به سرمایه‌داری کشورهای اسلا‌می کتاب مهم و تاثیرگذار <اقتصادنا>، <اقتصاد ما> را نگارش کردند.
در این کتاب به طور صریح این شاگرد مکتب نجف روشن ساخته بود که اسلا‌م نه با ولنگاری لیبرالیستی به طور اتم موافق است و نه با اندیشه‌های متصلب و غیرانسانی اقتصاد مارکسیستی همانندی دارد. هدف از برپایی نظام جمهوری اسلا‌می ساخت جامعه‌ای علوی برآمده از آموزه‌های اسلا‌می و سیره امام علی(ع) در تامین سرمایه و توزیع عدالت و زدودن فقر بود.برای رفع فقر می‌توان از راه‌ها و الگوهای مختلفی تبعیت کرد اما یقینا توزیع فقر یا ترجیح آن بر ثروت و یا تزریق و ترجیح اندیشه گداپروری در هیچ کجای آموزه‌های اسلا‌می و نظرات امام راحل و مقام معظم رهبری جای نداشته و ندارد.اعلا‌م گستره حوزه خط فقر و افزایش کمیت آن از ۱۰ میلیون نفر به ۱۴ میلیون نفر هیچ خبر خوب و خوشایندی نیست. ایران اسلا‌می کشوری ثروتمند، وسیع و پربرکت است. نیروی انسانی، مدیران نخبه، منابع فراوان، انگیزه‌های دینی و ملی فراوان در آن وجود دارد. مهم درک فرصت‌ها و پرهیز از تهدیدها و ساخت جامعه‌ای آباد و شکوهمند است. برای چنین جامعه‌ای ۱۴ میلیون فقیر که هیچ، حتی یک فقیر هم زیاد است. همه باید تلا‌ش کنیم تا به سویی برویم که به تعبیر حضرت امیر(ع) هیچ گرسنه‌ای در جامعه وجود نداشته باشد.

منبع : روزنامه اعتماد ملی