تفاوتی میان بچه‌های خجالتی و فاقد اعتماد به نفس وجود دارد؟

كودك خجالتی، كودكی درون‌گرا است كه معمولاً این صفت بر اثر ارث از والدین و یا بی‌توجهی والدین بخصوص در سنین بین ۱۴ تا ۳۶ ماهگی در او به وجود می‌آید. به این معنا كه او نیازمند توجه است، اما شما به او توجه لازم را ابراز نمی‌كنید، بنابراین او ممكن است به این نتیجه برسد كه حتماً من بچه خوبی نیستم و عیبی در من هست كه به من توجهی نمی‌شود؛ از طرفی شما نیز با گفتن و تكرار اینكه «كودك من خجالتی است» این صفت را در او ماندگار می‌كنید. او با این صفت زندگی می‌كند و هرچه بیشتر به طرف خجالتی بودن سوق داده می‌شود. به یاد داشته باشید كه این روشی است كه این نوع كودكان، توجهی را كه از سوی بزرگسالان و در شرایط عادی دریافت نمی‌كنند، با رفتارهای شرمگینانه و خجالتی به دست می‌آورند، اما كودكی كه دارای حرمت به نفس پایینی است، كودكی است كه خود را قبول ندارد؛ به عبارتی خود را تحقیر می‌كند و خوار می‌شمارد، چرا كه همواره تصور می‌كند دیگران نیز درباره‌اش اینگونه قضاوت می‌كنند. این كودك در ضمیر ناخودآگاه پذیرفته است كه «من كودك بدی هستم»، «من بی عرضه و دست و پاچلفتی هستم»، «من زشت و بی‌ریخت هستم»، كودكی كه دارای «حرمت به نفس» پایینی است، از این روش بر خلاف كودكان خجالتی، برای جلب توجه بزرگترها استفاده نمی‌كند، بلكه یقین دارد كه دارای صفات خوب نیست و احساس گناه می‌كند. این صفت را هم والدین و بزرگترها در او به وجود می‌آورند، مثلاً وقتی كه كار ناشایستی می‌كند، در عوض اینكه به او بگویند «تو خودت خوبی، اما این كارت درست نبود» شروع به تحقیر او كرده و از این طریق و با گفتن جملاتی مثل بی‌عرضه، كودن، دست و پاچلفتی و از این قبیل او را به احساسی می‌رسانند كه «احساس گناهكاری» است و شكستن حرمت و اعتماد به نفس.

منبع : روزنامه ایران