چشمه‌ها ، استان چهارمحال وبختیاری

در استان چهارمحال و بختیاری، وفور چشمه‌ها و شبكه‌ مویرگی رودخانه‌ها بخشی از توان‌‌های جهانگردی منطقه را تشكیل می‌دهند كه در فصل بهار بسیار چشم‌گیر است. مسافری كه در بهار به منطقه وارد می‌شود به هر گوشه و كناری كه قدم بگذارد با چشمه‌های فراوانی مواجه است كه از دل زمین می‌جوشند و با مشروب كردن شیب تپه‌ها و دره‌ها به رودخانه‌ها می‌ریزند. متجاوز از یك صد چشمه دائمی بزرگ در سطح منطقه پراكنده است كه هر یك مناظر زیبا و بدیعی را در اطراف خود پدید آورده است. تعدادی از این چشمه‌ها در حال حاضر تفرجگاه‌ بومیان است و به همت آنان فضاسازی مختصری در اطراف آنها انجام شده است كه چشمه‌های سندگان، برم‌لردگان، پیر غار و چشمه دیمه در فارسان و چشمه سیاه‌سرد در بروجن از آن جمله هستند و دیداركنندگانی از سایر استان‌ها را نیز به سوی خود جلب می‌كنند.
بیشترین تراكم چشمه‌ها در قسمت‌های شمالی و شرقی منطقه به ویژه اطراف سامان و حوزه امام‌زاده حمزه علی و گندمان است كه دو كانون اصلی جذب جهانگردان در تابستان به شمار می‌آیند. چشم‌گیرترین این چشمه‌ها در سطح استان، چشمه سندگان در مال خلیفه،‌ برم لردگان در لردگان، چشمه دیمه در نزدیكی چلگرد، ده چشمه یا پیر غار در نزدیك فارسان و بالاخره چشمه‌ سیاه سرد در نزدیكی بروجن است. چشمه اخیر در فاصله‌ 6 كیلومتری جنوب بروجن قرار دارد و یكی از زیباترین گردشگاه‌های چهارمحال و بختیاری است. در اطراف این چشمه چنارهای كهنسالی وجود دارد كه عمر بعضی از آن‌ها به پانصد سال می‌رسد. چشمه‌های معروف استان عبارت‌اند از :
وقت و ساعت در خراجی، زنه در هفشجان، دروغ زن در فرخشهر، دریاچه در ده‌نو، سیاه‌سرد در بروجن، بیجه‌نون در موسی‌‌آباد، سلم در بالا اوغلی، سرچشمه گهرو در پیرغار، در ده چشمه، مایك در سورشجان مادر و دختر در گندمان، چشمه‌سیله درسیله، دوله در چمن بید، میلاس در میلاس، برم در لردگان، چشمه علی در امام قیس، آب سرده در آب سرده، سر خون در سرخون، سردآب در سرداب.