دعا کن که ثروتمند شوم

ثعلبه یکی از اصحاب پیامبر اکرم(ص) بود و همواره در نماز جماعت حاضر می‌شد و در غم و شادی مسلمانان شرکت داشت. او مرد فقیری بود. روزی از پیامبر اکرم(ص) تقاضا کرد دعا کند تا وی ثروتمند شود.
پیامبر اکرم(ص) فرمود: داشتن دارایی کمی که بتوانی حق و شکرش را به جا آوری بهتر از آن مال زیادی است که یارای اداء حقش را نداشته باشی!
ثعلبه اصرار کرد و سوگند خورد که: اگر ثروتمند شوم تمام حقوق آن را اداء خواهم کرد. پیامبر اکرم(ص) هم دعا کرد و به زودی او ثروتمند شد.
ثعلبه پس از ثروتمند شدن چنان سرگرم اموالش شد که شرکتش در نماز جماعت در شبانه روز به یک نوبت کاهش پیدا کرد. سپس در هفته یک بار و بعد در هر ماه یک بار و کم‌کم به طور کلی مسجد و نماز جماعت را ترک کرد.
و وقتی مأمور زکات پیامبر سراغش رفت تا زکات بگیرد، با گستاخی گفت: زکات چیست؟! مگر من یهودی یا نصرانی هستم که جزیه بپردازم! پس بین ما و غیرمسلمان چه فرقی است؟!
پیامبر اکرم(ص) خبردار شد و فرمود: وای بر ثعلبه! وای بر ثعلبه! آن گاه آیات ۷۵ تا ۷۸ سوره توبه در سرزنش او نازل گردید که در آیات ۷۵ و ۷۶ آن آمده است: و از مسلمانان کسانی هستند که با خدا پیمان بستند که اگر خداوند ما را از فضل خود روزی کند، قطعاً صدقه خواهیم داد و از شاکرین خواهیم بود. ولی هنگامی که از فضل خود به آن‌ها بخشید، بخل ورزیدند و سرپیچی کردند و روی‌گردان شدند.
آیه ۲۷ سوره شوری: ولو بسط الله الرزق لعباده لبغوا فی‌الارض ولکن ینزل بقدر مایشاء انه بعباده خبیر بصیر
و اگر خدا روزی بندگان را وسیع و فراوان کند در روی زمین ظلم و طغیان بسیار کنند، لیکن روزی خلق را به اندازه‌ای که بخواهد (و صلاح بداند) نازل می‌گرداند که خدا به احوال بندگانش بصیر و آگاه است.

برگرفته از کتاب اندرزها و حکایات

منبع : روزنامه اطلاعات