ایکاش آقای رئیس جمهور...

حضور مردم سراسر ایران در راه پیمائی یوم الله ۲۲ بهمن امسال که جشن سی امین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی و ورود به چهارمین دهه عمر پربرکت این انقلاب بود واقعا شگفتی آفرید. همانطور که دیدیم و شنیدیم رسانه های جهانی به عظمت این راه پیمائی اعتراف کردند و حتی تعدادی از آنها به این واقعیت تصریح نمودند که نسل جوان ایران هم انقلابی است .
این حماسه آفرینی مردم که ۳۰ سال است ادامه دارد و همواره قوی تر می شود مسئولیت دولتمردان را سنگین تر می کند و این نکته بسیار مهم را به آنها یادآوری می نماید که مردم ایران با اصل انقلاب و نظام جمهوری اسلامی پیوندی مستحکم دارند و حضور آنها در صحنه های گوناگون به اشخاص مربوط نمی شود کما اینکه دستاوردهای این انقلاب نیز نباید به نام اشخاص و گروه ها ثبت شود بلکه متعلق به ملت است و همه کسانی که در طول ۳۰ سال گذشته در صحنه های مختلف و در مسئولیت ها و مدیریت های مختلف حضور داشتند در شکل گرفتن این دستاوردها نقش داشتند.
خوشبختانه این نکته در اظهارات سخنران راه پیمائی ۲۲ بهمن تهران که آقای رئیس جمهور بود به روشنی مورد توجه قرار گرفت و به آن تصریح شد. آقای احمدی نژاد در سخنان خود گفت : « در تاریخ ثبت بشود که هیچکس نمی تواند دستاوردهای ملت را به حساب شخصی یا گروهی واریز بکند » .
این سخنرانی نقاط قوت دیگری هم داشت که عبارت بودند از اینکه سرنوشت بوش رئیس جمهور سابق آمریکا آئینه عبرت برای همه است برای ریشه کنی جنایت و ناامنی در جهان سران جنایتکار رژیم صهیونیستی و دولت بوش باید محاکمه و مجازات شوند و اینکه پیروزی های ملت ایران و عشق و محبت ملت ها به این ملت از الطاف خداست . تاکید بر این نکته که دانشمندان ایران حصار تحقیر و انحصار علمی استکبار را شکسته اند و راه رسیدن به همه قله ها را فتح کرده اند و اینکه برخلاف مستکبران ملت ایران علم را برای صلح و عدالت میخواهد نیز از نقاط قوت این سخنرانی بود.
اما سخنرانی آقای رئیس جمهور دارای نقاط ضعف هم بود. قطعا در شرایط طبیعی لزومی ندارد افراد بگردند و نقاط ضعف ها را از یک سخنرانی استخراج کنند و به رخ بکشند اما این قاعده تا جائی جاری است که نقاط ضعف کم اهمیت باشند و تاثیر منفی چندانی در جامعه نداشته باشند. در غیراینصورت تذکر نقاط ضعف نه تنها اشکالی ندارد بلکه لازم است و حتی نادیده گرفتن آن قابل توجیه نیست .
در میان نقطه ضعف های سخنان آقای رئیس جمهور در سخنرانی ۲۲ بهمن تهران تکیه ایشان برمقطع ۱۳۸۳ و ارائه آمارها برپایه تقسیم تاریخ ایران بر دو مقطع تا ۱۳۵۷ (سال انقلاب ) و تا ۱۳۸۳ (سال رئیس جمهور شدن آقای احمدی نژاد) و گاهی تقسیم سالهای بعد از پیروزی انقلاب به دو مقطع قبل از ۸۳ و بعد از ۸۳ بسیار عجیب و قابل تامل است . این تقسیم بندی حداقل در ۱۲ مورد و در اموری از قبیل افزایش دانشگاه ها و دانشجویان مقالات علمی اختراعات صنعت بودجه های مربوط به طرح های صنعتی تولیدات کشاورزی نفت گاز میراث فرهنگی ثبت آثار ملی کارهای عمرانی صادرات غیرنفتی و ... صورت گرفته و به ویژه تاکید اصلی بر این بوده است که از سال ۱۳۸۳ تاکنون در این زمینه ها پیشرفت ها بسیار بیشتر از سالهای قبل از آن بوده است . عجیب تر اینکه در همین سخنرانی از تعبیر « در این سه چهار سال اخیر » یعنی دوران دولت نهم استفاده شده تا چنین وانمود گردد که کار اصلی را این دولت انجام داده است !
علاوه بر اینکه چنین روشی با گفته خود سخنران که در همین سخنرانی بر این نکته تاکید کرده است که « هیچکس نمی تواند دستاوردهای ملت را به حساب شخصی یا گروهی واریز بکند » در تضاد است اصولا این تقسیم بندی دارای سه اشکال اساسی است . اول آنکه بسیاری از آمارها مخدوش هستند دوم آنکه بر فرض صحت آمارها همه ی آنها نتایج تلاش های دولت های گذشته هستند که در شرایط سخت اقدام به پایه ریزی های اساسی و قوام بخشیدن به زیرساخت ها کردند و زمینه را برای این بهره برداری ها فراهم ساختند و سوم آنکه راه پیمائی ۲۲ بهمن اصولا محل سبک و سنگین کردن دولت ها نیست بلکه جای به رخ کشیدن اقتدار ملت ونظام جمهوری اسلامی در برابر قدرت های استکباری و ظالم و فاسد جهان است . این نکته هنگامی اهمیت بیشتری پیدا می کند که توجه شود سخنران شخص رئیس جمهور است که باید در مقاطع مهمی همچون یوم الله ۲۲ بهمن نماد عموم ملت باشد نه یک جمع خاص یا حتی یک دولت خاص . دولت ها میآیند و می روند و آنچه میماند حاصل جمع کارهای همه دولت ها با پشتیبانی ملت است .
ایکاش آقای رئیس جمهور به این نکته ی مهم توجه می کرد که در سی امین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی برای مردمی سخنرانی می کند که به خاطر اشخاص در راه پیمائی شرکت نکرده اند و نیامده اند درباره عملکرد یک دولت بشنوند بلکه برای حمایت از انقلاب و نظامی آمده اند که متعلق به همه است و همه برای پیروزی و استمرار و اقتدار آن فداکاری کرده اند . مراسم ملی یوم الله ۲۲ بهمن و جشن ورود به چهارمین دهه انقلاب را به بلندگوی تبلیغات انتخاباتی تبدیل کردن اقدام پسندیده ای برای یک رئیس جمهور نیست .
نقطه ضعف دیگر نادیده گرفتن دولت ها و مدیرانی است که در طول نزدیک به سه دهه برای به ثمر رسیدن طرح های علمی مهمی از قبیل ساختن و به فضا فرستادن ماهواره ها تلاش کردند . شروع این کار بزرگ مربوط به اواسط دهه ۶۰ است و همه خوشحالیم که اکنون بخشی از آن به ثمر رسیده لکن ایکاش در مراسم به فضافرستادن ماهواره امید و در سخنرانی ۲۲ بهمن که به تفصیل درباره جزئیات آن سخن گفته شد اشاره ای هم به دولت هائی که در این کار بزرگ سهم داشتند می شد. یکی از بزرگترین وظایف دولت اسلامی فرهنگ سازی است وقدرشناسی یکی از مهمترین عوامل فرهنگ سازی است که متاسفانه فراموش شده است .
اعلام آمادگی ملت ایران برای مذاکره با آمریکا نقطه ضعف دیگر این سخنرانی بود. اعلام موضع در این زمینه به رهبری اختصاص دارد و دیگران جز برای اجرای سیاست رهبری نباید وارد این مقوله شوند. رهبر معظم انقلاب سال گذشته در سخنرانی یزد ضمن برشمردن دلایل مخالفت با رابطه با آمریکا تصریح فرمودند که « رابطه با آمریکا در حال حاضر برای ملت ایران نفعی ندارد و مطمئنا آن روزی که رابطه با آمریکا برای ملت مفید باشد بنده اولین کسی خواهم بود که آنرا تایید می کنم » (روزنامه جمهوری اسلامی ۱۵ دیماه ۱۳۸۶ ) .
با توجه به این تصریح دیگران نباید در این موضوع حساس جلوتر از رهبری حرکت کنند به ویژه آنکه انتظار این بود که پاسخ دولتمردان آمریکائی که از مسئولان جمهوری اسلامی ایران خواسته اند مشت گره کرده خود را باز کنند در سخنرانی ۲۲ بهمن به نحو شایسته ای داده میشد . اعلام آمادگی برای مذاکره حتی مشروط با آمریکا قطعا پاسخ شایسته ای به این شرط گستاخانه دولتمردان آمریکائی نبود.

منبع : روزنامه جمهوری اسلامی