بررسی فاکتورهای مرتبط با بقای کلیه در بیماران مبتلا به دریچه مجرای خلفی ادرار

● سابقه و هدف:
یکی از ناهنجاری‌های مهم انسدادی و علل نارسایی مزمن کلیه در اصفال، دریچه مجرای خلفی ادرار می‌باشد. در زمینه تعیین فاکتورهای مرتبط با بقای کلیه این بیماران، مطالعاتی انجام شده که نتایج آنها گاهی ضد و نقیض است. لذا به منظور تعیین این عوامل، مطالعه حاضر در بیماران بستری شده در بیمارستان حضرت علی‌اصغر از سال ۱۳۷۰ به مدت ۱۰ سال انجام شد.
● مواد و روش‌ها:
این بررسی یک مطالعه مقطعی با روش سرشماری بر روی ۵۹ بیمار مبتلا به دریچه مجرا خلفی ادرار، که در دو گروه مبتلا به نارسایی مزمن کلیه که نیاز به دیالیز با پیوند داشتند و گروهی که هنوز به این مرحله نرسیده انجام گرفت. میزان بقای کلیه و عوامل مرتبط با آن تعیین توسط آمار توصیفی ارایه شده است.
● یافته‌ها:
در این مطالعه ۵۹ بیمار مبتلا به دریچه مجرای خلفی ادراری بررسی شدند که در نتیجه میانگین میزان بقای کلیه در بیماران مورد مطالعه ۱۲۷.۸ ماه بود و منحنی سیر پیشرفت نارسایی کلیه در آنها شیب نزولی داشت. عوامل مرتبط با بقای کلیه شامل: وزن پایین، کراتینین هنگام بستری بالاتر از یک (cr>۱)، پتاسیم سرم بالاتر از ۵ meg/L، ازت اوره خون بیش از ۳۵ mg/Dl نوع جراحی انجام شده (کمترین بقای در اورتروترستومی و بیشترین در وزیکوستومی). ولی قد و سن تشخیص، سابقه عفونت داراری، سدیم سرم، وزن مخصوص ادرار، وجود ریفلاکس، سن جراحی و کراتینین بعد از عمل با بقای کلیه ارتباطی نداشت.
● نتیجه‌گیری و توصیه‌ها:
وزن پایین به هنگام تشخیص، اختلال زودرس کارکرد کلیه و نیاز اولیه به اقدامات جراحی تهاجمی، با بقای کمتر کلیه همراه بودند.

آذر نیک آور
حسن اتوکش
نکیسا هومن

منبع : پایگاه اطلاعات علمی