زهر کین در کام رابع آل عبا(ع)

«ابرهای عداوت و ضلالت پهنه آبی آسمان را چرکین کرده و شیطان رجیم همپیمان اشقی الاشقیاء می گردد، سینه او را مالامال کینه ساخته و خباثت را بیش از پیش بر مرداب روحش رسوخ می دهند و این زهرکین است که به صد هزار درهم از قیصر روم خریداری می شود.
امام حسن (ع) که هماره بر سرسفره اش مسکین و یتیم و اسیر میهمان بودند، اکنون در خانه اش بسته، نقشه معاویه عملی گشته و زهر، پنجه در پیکرمبارکش انداخته است.
آری، ای هزار فغان و افسوس بر مظلومیت تو یا ابامحمد که در خانه خویش نیز امن نبودی. مگر دوش پیامبر رحمت (ص ) جایگاه عزت تو و برادرت حسین (ع) نبود مگر باران بهاری رأفت و بوسه آن بزرگوار نبود که بر سبزدشت گونه هایتان باریدن می گرفت آخر چرا اکنون اینگونه برخود می پیچی و گرامی خواهرت «زینب(س)» را ندا می دهی نمی دانم در این لحظات واپسین به برادر چگونه تسلا می دهی و سخن از غمی گران تر بر زبان می رانی.
● غم روز اباعبدالله (ع)
و اینگونه بود که جگرت را پاره پاره در طشت دیدی و بستر شهادت را آرمیدی.‎/‎/
پس تو ای آسمان، چگونه پابر جا ماندی و تو ای زمین، چرا اهل خویش را در هم نکشیدی مگر حجت خدا را شهید نکردند مگر جفا را به غایت نبردند آخر چقدر پیمان گسیختن و نور را با ظلمت پاسخ گفتن
اما بسی برای مویه کردن زود است، گوش فرا دار و دیده بازنگاه دار تا ببینی بغض دشمنان علی(ع) چگونه تیرجفا را بر بدن مطهر رابع آل عبا(ع) فرو می راند، تدفین سبط اکبر(ع) در جوار جد اطهر(ص) را مانع گشته و پیکر حسن(ع) را به پیکان حسد پاره پاره می سازد. سوگند به خداوند اگر وصیت حضرتش نبود که برکنار حرم رسول(ص) به مقدار حجامتی هم خونی نریزد.
هر آینه حضرت حسین بن علی(ع) و همراهانش را می دیدی که مشام آن حرامزادگان را به خاک مذلت می کشانند، اما تسلیم محض معبود ارمغان صبر را توشه راهشان ساخته، آنان را به سوی مزار زهرای اطهر(س) و سپس به طرف موطن غربت ـ بقیع ـ سوق می دهد. ای دردانه فاطمه(س) دست های مهربانت را که از نوازش لبریز است، و نگاه روشنت را که آیینه صداقت است، دوست می دارم. بگو آیا درد عالم سوز ما را درمانی نیست
آیا تشنگی ما را آب گوارایی فرو نخواهد نشاند، نیک می دانم، جگر سوخته را فرج جگر گوشه ات درمان است. بگو کدامین زمان چشمانمان مهربانی نگاه او را می نوشد و دلهایمان با ظهور محبوبیت مهدی (عج) آرام می گیرد پس ای تنهای تاریخ، ای بار غم همه اعصار بردوش تا ظهورت در هر غروب آسمان که سینه سینه در هجر تو به خون خواهد نشست و قطره قطره اشک حسرت بر زمین خواهد نشاند و ناله سر خواهد داد برای فرجت دعا می کنیم.

منبع : روزنامه ایران