کنیه و القاب حضرت سجاد علیه السلام

كنیه آن حضرت ابوالحسن و ابومحمد است . و القاب مشهوره ی آن حضرت زین العابدین و سید الساجدین ، سیدالعابدین ، زین الصالحین ، وارث علم النبیین ، وصی الوصیین، منارالقانتین ، خاشع ، المجتهدالزّاهد، العابد، البكاء ، السجاد و زكی ، امین و ذوالثفنات .
به روایت امام صادق نقش نگین انگشتر آن حضرت الحمدلله العلی بوده و به روایت امام محمد باقر(ع) العزهٔ لله و به روایت ابوالحسن موسی خَزِیَ وَ شَقِیَ قاتِلُ الحُسَین بن علی .
ابن بابویه از حضرت باقر (ع) روایت كرده است : پدرم علی بن الحسین (ع) هرگز یاد نعمتی از خدا را نكرده مگر اینكه سجده كرد برای شكر آن نعمت و هرگز آیه ای از كتاب خدا را نخواند، مگر آنكه سجده كرد و هرگاه حق تعالی از او بدی را دفع می كرد كه از او در بیم بود یا مكر مكركننده ای را از او می گردانید سجده می كرد و هرگاه توفیق می یافت میان دو كس را اصلاح كند، برای شكر آن سجده می كرد و اثر سجده در جمیع مواضع سجده آن حضرت بود، و به این سبب آن حضرت آن حضرت را سجاد می گفتند . و نیز از امام محمد باقر(ع) روایت كرده كه در موضع سجده پدرم اثرهای آشكار و برآمدگیها بود ، كه در هر سال دو مرتبه آنها را از ین می بردند و در هر مرتبه ثفنه و برآمدگی پنج موضع را می بریدند به این سبب آن حضرت را دوالثفنات می خواندند . مؤلف گوید : اهل لعنت گفته اند: ثفنه یعنی آنچه از شتر موقع خواب به زمین برسد و سفت شود و پینه ببندد و از این معلوم می شود كه پیشانی و دو كف دست و زانوهای مبارك آن حضرت از كثرت سجده پینه می بسته .
همچنین روایت كرده است كه چون زهری حدیثی از حضرت علی بن الحسین (ع) نقل می كرد و می گفت : كه سفیان بن عُیَیْنَه پرسید : چرا ایشان را زین العابدین می گویی؟ گفت : « برای آنكه شنیده ام از سعید بن المسیب كه روایت كرد از ابن عباس ، كه حضرت رسول فرمود : در روز قیامت منادی ندا كند، كجاست زین العابدین ، گویا می بینم فرزندم علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب (ع) در آن هنگام با تمام وقار و سكون صفوف اهل محشر را بشكافد و بیاید.» و در كشف الغمه است : سبب ملقب شدن آن حضرت به زین العابدین ، آن است كه شبی آن جناب در محراب عبادت به تهجّد ایستاده بود، پس شیطان به صورت مار عظیمی ظاهر شد و پای حضرت را گزید به نحوی كه حضرت ناراحت شد ولی توجه نكرد و پس از آنكه از نماز فارغ شد، فهمید كه او شیطان است، پس فرمود، « دور شو ای ملعون» و باز متوجه عبادت خود شد. پس شنید كه هاتفی سه مرتبه او را ندا كرد : « اَنتَ زینُ العابدین ، زینت عبادت كنندگان» پس این لقب ظاهر و در میان مردم مشهور گشت .۱

۱- منتهی الامال ص ۷۳۹- علل الشرایع ص ۳۳۰ ، باب ۱۶۵- مناقب ج ۳ ، ص ۳۰۴.

منبع : سایت مداحی