اقتصاد توجّه محور

افراد زیادی سعی کرده اند تا طیف داده تا دانش را تعریف کنند. من شخصاً این دیدگاه را مفید می بینم که تا وقتی چیزی فقط روی کاغذ است آن را دانش نگوییم و این شرط را در نظر بگیریم که حتماً فردی باید آن را یاد بگیرد تا بشود دانش. چه این دیدگاه را قبول داشته باشید چه نداشته باشید حتماً موافقید که برای استفاده انسان ها از دانش بالاخره در یک مرحله اطلاعات باید توسط انسان پردازش شود. این پردازش بسته به دانش قبلی فرد، هوش وی و نیز قدرت یادگیری و تحلیلش می تواند با کیفیت های متفاوت انجام شود. امّا قبل از همه اینها این پردازش احتیاج به یک منبع بنیادی دارد. و آن هم توجّه است. با ازدیاد اطلاعات قابل دسترس هر روز بیشتر متوجه این موضوع می شویم که توجّه چقدر منبع محدود و ارزشمندی است.
هربرت سایمون یکی از اوّلین افرادی بود که به این موضوع دقّت کرد. او در سال ۱۹۷۱ نوشت:
...در یک دنیای غنی از اطلاعات ازدیاد اطلاعات به معنای کمبود در چیزی دیگر خواهد بود. چیزی که اطلاعات آن را مصرف می کند.اینکه اطلاعات چه چیزی را مصرف می کند تقریاً واضح است. توجّه گیرندگانش را مصرف می کند. بنابراین غنا در اطلاعات موجب فقر در توجّه می شود و نیاز به تخصیص توجّه به شکل کارا میان منابع زیاد اطلاعاتی که می توانند آن را مصرف کنند به وجود می آید.
متأسفانه این نکته مهم در سال های بعد از این گفته سایمون تا کنون چندان مورد توجه محققین قرار نگرفته است. در چند سال اخیر کمی توجه به این موضوع جلب شده است و چند کتاب در این باره نوشته شده است. موضوع بررسی توجه به عنوان یک منبع محدود تحت عنوان Attention Economy یا افتصاد توجّه (یا توجّه محور؟) مطالعه می شود. این موضوع همچنان یک موضوع داغ محسوب می شود امّا کار علمی بسیار کمی روی آن انجام شده است. تصمیم گرفته ام که برای پایان نامه ام روی این موضوع کار کنم. تحقیقاتم در این باره را روی وبلاگ انگلیسی http://www.mkaihani.com/blog خواهم گذاشت. امیدوارم این موضوع توسط گروه آموزشی ام مورد پذیرش قرار بگیرد.

http://kmterms.mihanblog.com/Cat/۱.aspx

منبع : مطالب ارسال شده