صورتی پر از ستاره

بیماری آبله مرغان، بیماری است كه امسال، بیش از گذشته در كشور ایران شیوع پیدا كرده و باتوجه به اینكه از اوایل فصل زمستان بعد از سرماخوردگی، بالاترین درصد ابتلا را در كودكان دبستانی داشته است، آگاهی والدین نسبت به علایم، تشخیص و درمان این بیماری، لازم و ضروری است. آبله مرغان، یك نوع بیماری عفونی است كه توسط ویروس (واریسلا زوستر) ایجاد می شود. این بیماری، توسط ترشحات مجاری تنفسی فرد مبتلا، به افراد سالم انتقال یافته كه با آبریزش بینی، عطسه و سرفه در هوا منتشر می گردند.
بیماری آبله مرغان بیشتر در اواخر زمستان و در فصل بهار اتفاق افتاده و معمولاً كودكان زیر ۱۰سال را مبتلا می كند و در صورت ابتلای كودكان در سنین بالاتر از ۱۰سال یا بزرگسالان، میزان عفونت و علایم بیماری، شدیدتر می باشد.
علایم بیماری:دوره كمون آبله مرغان (فاصله زمان ابتلا تا زمان بروز علایم) ۱۰ تا۲۴ روز است. علایم اولیه، شامل تب خفیف و سر درد است. كودكان معمولاً هنگام شروع علایم اولیه، بداخلاق می شوند. چند ساعت پس از شروع علایم اولیه، جوش ها به صورت دانه های قرمز بروز می كنند. این دانه ها به سرعت تبدیل به جوش های بزرگ، آب دار و حساس شده، كه با خارش همراهند. بعد از ۲روز، جوش ها شروع به خشك شدن كرده، دلمه می بندند و به تدریج می ریزند. جوش ها معمولاً بیشتر روی سطح بدن به وجود می آیند؛ ولی گاهی در جاهای دیگر مثل پوست سر یا داخل دهان نیز، بروز می كنند. البته از هر ۱۰نفر مبتلا، در یك نفر علایم بیماری آنچنان خفیف است كه فرد حتی متوجه ابتلا به آبله مرغان نمی شود.مشكل خطرآفرین در آبله مرغان، ایجاد عفونت ثانویه توسط باكتری هایی مثل (استافیلوكوك) یا (استرپتوكوك) است كه می تواند منجر به عوارض كشنده ای مثل سندرم شوك توكسیك (شوك سمی) شود و معمولاً در صورت ادامه تب بالا یا بازگشت مجدد تب، پزشكان به وجود این عفونت ثانویه مشكوك می شوند. گاهی اوقات، مشكلات دیگری از قبیل پنومونی(ذات الریه)، آنسفالیت (التهاب مغز)، مننژیت(التهاب پرده های مغز)، واسكولیت(التهاب رگ های خونی)، میوكاردیت(التهاب ماهیچه قلب) و آرتریت(التهاب مفاصل) نیز به وجود می آیند. بعد از خاتمه بیماری، ویروس در بدن غیرفعال شده، ولی در آینده این ویروس دوباره می تواند فعال شده و تبدیل به بیماری(زونا) گردد. احتمال بروز (زونا)، یك نفر از هر ۴نفر مبتلا به آبله مرغان است.
تشخیص و درمان:در صورتی كه دچار علائم سردرد، تب، التهاب و عفونت پوستی و یا سایر علایم مربوط به آبله مرغان شدید، حتماً با پزشك معالج خود تماس بگیرید. پزشك در صورت تشخیص قطعی بیماری آبله مرغان، دستورات لازم را داده و برای هریك از علایم، دارویی مخصوص تجویز می كند. از جمله این داروها، مسكن ها، تب برها، آنتی هیستامین ها، پمادهای ضدخارش و داروهای ضدویروس می باشند. مطمئن باشید كه در صورت مصرف داروهای تجویز شده، علایم بیماری شما تخفیف یافته و به راحتی آن را تحمل و سپری خواهید كرد.
●درمان تب در آبله مرغان: در صورتی كه بیمار تب داشته باشد یا از سردرد رنج ببرد، می تواند از داروهای استامینوفن و بروفن، به میزان توصیه شده توسط پزشك استفاده كند كه نوع شربت این داروها برای استفاده كودكان مبتلا، در دسترس است. یكی از مشكلات بزرگ در كودكان تب دار، كم آبی بدن می باشد. بنابراین باید كودكان را تشویق به مصرف زیاد مایعات كرد.
●درمان خارش:خارش دانه های قرمز ناشی از آبله مرغان، مشكلات بزرگی را در افراد مبتلا ایجاد می كند. خاراندن و كندن جوش ها، علاوه بر اینكه باعث ایجاد زخم و موجب ماندگاری جای آن روی پوست می شود، موجب بروز عفونت ثانوی در پوست نیز می گردد.
بنابراین تا حد امكان باید از میزان خارش جوش ها كاست. برای تخفیف خارش، می توان از راه های مختلفی مثل حمام آب گرم و داروهای مختلف استفاده كرد. برای استحمام می توان مقداری جوش شیرین را در وان آب گرم حل كرده تا بیمار در این وان، حمام كند. اما باید دقت كرد كه آب موجود در وان حمام، بیش از حد گرم نباشد. چون گرمای زیاد موجب حساسیت و خارش بیشتر پوست می گردد. بنابراین از پوشیدن لباس گرم و قرار گرفتن در هوای گرم نیز باید خودداری شود.
همچنین باید دست های كودك مبتلا به آبله مرغان را تمیز نگه داشته و برای جلوگیری از كندن جوش ها، ناخن های او را كوتاه كرد.
داروهای آنتی هیستامین(ضدحساسیت) خوراكی مثل پرومتازین نیز برای تخفیف خارش، بسیار مؤثر هستند. البته باید دقت كرد كه از مصرف بیش از حد آنتی هیستامین ها خودداری شود. زیرا دارای عوارض جانبی مانند خواب آلودگی و سرگیجه می باشند.
●داروهای ضـــدویـروس:تحقیقات نشان داده اند كه اگر داروهای ضدویروس، بلافاصله پس از بروز جوش ها در آبله مرغان مصرف شوند، مؤثر واقع شده و باعث كوتاه شدن طول دوره بیماری می گردند؛ ولی نقشی در درمان آبله مرغان ندارند. از جمله داروی(آسیكلویر) كه به صورت پماد و قرص وجود دارد و در بیماری آبله مرغان، از قرص آن استفاده می گردد.
همانطور كه گفته شد این دارو بیماری را درمان نمی كند؛ بنابراین پزشكان هنگام برخورد با بیماری كه مشكل جسمی خاصی نداشته باشد، در اغلب موارد از تجویز این دارو خودداری كرده و فقط در بیمارانی كه دچار عفونت شدید شده اند یا از سطح ایمنی پایینی برخوردار هستند، از این دارو استفاده می كنند.
چگونگی سرایت آبله مرغان: ویروس آبله مرغان توسط انتشار ترشحات تنفسی در هوا، از فردی به فرد دیگر سرایت می كند و از ۱ تا۲ روز قبل از بروز دانه های قرمز(جوش ها) تا وقتی كه دانه ها آب دار هستند، به فرد سالم منتقل می شود. به این معنی كه بیماری آبله مرغان بعد از خشك شدن و دلمه بستن جوش ها، واگیر ندارد! بنابراین مدت انتقال بیماری به طور متوسط ۵روز می باشد و پزشكان به طور معمول فقط به مدت ۵روز به دانش آموزان، گواهی بیماری و غیبت از مدرسه می دهند.
●واكسن: در حال حاضر، ایمنو گلوبولین های تزریقی وجود دارند كه می توانند برای مدتی كوتاه موجب مصونیت افرادی شوند كه در معرض ابتلا به آبله مرغان قرار دارند. از این ایمنوگلوبولین ها فقط در موارد خاص استفاده می شود. به طور مثال در زنان بارداری كه در معرض این بیماری هستند یا در افرادی كه دچار نقص ایمنی بدن است؛ از جمله بیماران تحت درمان با كورتون. همچنین در حال حاضر، واكسن آبله مرغان نیز موجود است كه البته هنوز در جدول برنامه واكسیناسیون سازمان بهداشت جهانی قرار نگرفته و فقط در موارد خاصی كه ذكر شد، استفاده می گردد.
منبع:www.bbc.co.uk/health

منبع : روزنامه همشهری