فیلم های خارجی بیست و ششمین جشنواره فیلم فجر بر لبه بام

● درباره کارگردان
«کیم راسی استوارت» بازیگر ایتالیایی است که از سن ۵ سالگی به ایفای نقش پرداخته است. تحصیلات او در زمینه تئاتر بوده و از سال ۱۹۸۶ به طور مرتب بازیگری را آغاز کرده است. کیم راسی با نقشی که در فیلم «پلیس» ایفا کرد به معروفیت رسید. بعد از این فیلم تجاری، وی فقط به ایفای نقش در فیلمهای درجه یک، مثل «سنزاپله» پرداخت؛ در آن نقش مردی با مشکلات روانشناختی را بازی می کرد، که مورد تایید منتقدان قرار گرفت. فیلم بعدی وی با کارگردان آنتونیونی، در یک فیلم سینمایی و یک برنامه علمی تخیلی تلویزیونی بوده است.
سپس استوارت به صحنه تئاتر بازگشت و با بازیگران معروف ایتالیایی، مثل «توری فرو» نقشهایی ایفا کرد. وی در سال ۲۰۰۴ در فیلم «کلیدهایی برای خانه»، نقش پدر جوانی را داشت که تلاش می کند با پسر نوجوان معلولش رابطه برقرار کند. بعد از آن در ۲۰۰۴ در فیلمی تلویزیونی نقش «میمو» را داشت. در سال ۲۰۰۵ نیز در فیلم «مایکله پلاسیدو» با نام «رومنزو کریمیناله» براساس کتاب «رمان جنایت» بازی کرد. آخرین فیلم راسی استوارت که خود او کارگردانی آن را برعهده داشت، «بر لبه بام» است. استوارت خود در این فیلم نقش پدر را بازی می کند.
استوارت این واقعیت را پنهان نمی کند که شخصیت پدر در این فیلم از پدر انگلیسی- ایتالیایی اش الهام گرفته است. وی می گوید: «پدر من بازیگری بود که خیلی زود بازنشسته شد. او ناکام و مایوس بود».
استوارت از دهه ۱۹۷۰ در حداقل ۳۷ فیلم، به ایفای نقش پرداخته است. وی چند برنامه تلویزیونی نیز ساخته، اما «بر لبه بام» تنها فیلم سینمایی است که استوارت کارگردانی، نویسندگی و بازیگری آن را بر عهده داشته است.
● درباره فیلم
فیلم سینمایی «بر لبه بام» محصول کشور ایتالیا در سال ۲۰۰۶ توسط «کیم راسی استوارت» کارگردانی شده است. تهیه کنندگان این فیلم، «آندریا کوستانتینی»، «کارلودلی اسپوستی» و «جورجو مالیولو» هستند. «لیندا فری»، «فرانچسکو جیاموسو» و «کیم راسی استوارت» فیلمنامه نویسان هستند. «استفانو فالیونه» فیلمبرداری، «مارکو اسپولتینی» تدوین را انجام داده اند و «باندا اوسیریس» موسیقی فیلم را ساخته است.
بازیگران، «الساندرو موراچه»، «کیم راسی استوارت»، «باربورا بوبولووا» و «مارتا نوبیلی» بوده اند. مدت این فیلم ۱۰۸ دقیقه، و به زبان ایتالیایی است.
«بر لبه بام» تاکنون برنده ۷ جایزه و نامزد دریافت ۵ جایزه شده است.
● داستان فیلم
خانواده تامی شبیه همسایه هایی که تازه به طبقه پایین نقل مکان کرده اند، نیست. آنجا پسر همسن تامی هرچه بخواهد، دارد؛ والدین مشوق و صمیمی و خانه ای سرشار از عشق و آسایش و امنیت. پدر تامی مردی است که بیش از حد برای خود احساس تاسف می کند. اعتماد به نفس او به حدی پایین است که کارها را یکی پس از دیگری از دست می دهد. وی در خانه فرزندان را در آغوش می کشد، تا حد مرگ به آنها عشق می ورزد، و آنها را بدون احساس بدبختی به خود جلب می کند. شاید او بهترین پدر نباشد، اما بسیار مهربان است.
او دلخور می شود، جذب می کند، به هیجان می آورد، ناامید می کند و عصبانی می شود.
تامی خواهر بزرگتری به نام ویولا دارد. آندو با هم در کنار پدرشان زندگی می کنند. مادر، باربورا بوبولوای دوست داشتنی، خانواده را ترک کرده است. اما یک شب دوباره باز می گردد تا بار دیگر سعی کند، تنها برای اینکه دوباره ناپدید شود و بچه ها را در بدبختی این مرد بیچاره تنها بگذارد، زیرا او خود را در تنها قربانی تصور می کند. در حالی که تامی از دیگران کناره می گیرد و رفت و آمدهای خطرناکی به تنهایی به پشت بام آپارتمانشان انجام می دهد. او اینجا را مکان جالبی برای مرموز بودن می داند، جایی که می تواند همه جا را ببیند و از نظرها مخفی بماند، در واقع اولین گامها برای خروج از آن خانه طاقت فرسا، رفتن به پشت بام است. علاوه بر محیط غیرقابل تحمل خانه، خواهرش نیز او را دست می اندازد و آزارش می دهد.
پسر می آموزد که نمی تواند زندگی کند تا پدرش را از خود خشنود سازد، و نمی تواند کامل و بی نقص باشد،اما می تواند از آنجا برود و فراموش کند. چهار شخصیت این فیلم با عشق، دوستی، بلوغ و زندگی درگیر هستند.
● حاشیه های فیلم
«ژان دوپونت» از جشنواره کن در مورد فیلم «برلبه بام» کیم راسی استوارت می گوید: این فیلم به هیچ وجه فیلمی سیاسی نیست. در واقع این فیلم در مورد دردها و رنجهای روزافزون یک خانواده است، خانواده ای در حال تغییر دائمی و ترک خانه.
کارگردان، که خود سه خواهر دارد، می گوید قصد داشته نشان دهد که چگونه گرفتاری و وضع ناگوار والدین در فرزندان منعکس می شود:«من نوعی آینه دوطرفه ایجاد کردم. ویولا جنبه دیگر داستان را می بیند، او سطحی نگر است و کمتر از تامی با مشکلاتی روبروست. او موقعیت مادرش را دوباره ایجاد می کند؛ تامی سعی می کند تا از والدینش سرپیچی کند و این الگو را زیر پا بگذارد.»
فیلم نیز مانند شخصیتهایش کامل نیست؛ بیش از اینکه انسان را مبهوت کند، احساسات را جریحه دار می کند، و فقط بیننده را در طول فیلم پیش می برد.
بازیگر و کارگردان، کیم راسی استوارت، اظهار داشت که نمی خواسته است در این فیلم نقشی ایفا کند، زیرا قصد داشت بر کارگردانی، متمرکز شود. اما زمانی که بازیگری که بنا بود این نقش را بازی کند (رناتو بنتی) دو هفته پیش از فیلمبرداری گروه را ترک کرد، تولیدکنندگان به کارگردان اصرار کردند تا خود این نقش را بپذیرد.

تهیه و ترجمه: عاصفه زین العابدینی

منبع : روزنامه کیهان