خورهه - دلیجان

روستای خورهه از قدیمی‌ترین نواحی سكونت‌گاه‌های دشتی در شمال غرب دلیجان واقع شده است. این دشت زیبا در حاشیه كوهی بلند، همانند فرشی از زمرد سبز به نظر می‌رسد. مردم خورهه به زبان فارسی سخن می‌گویند و پیرو مذهب شیعه اثنی عشری هستند.
آثار مهم روستای خورهه عبارتند از :
معبدی از دوره‌ سلوكیان كه ستون‌های بلند آن هنوز هم پابرجا مانده و شهرت ملی و جهانی دارد. این اثر، جزو قدیمی‌ترین آثار تاریخی سرزمین ایران و تنها اثر باقیمانده از دوران سلوكیان است. معبد سلوكی خورهه به قرن چهارم و یا سوم قبل از میلاد یعنی زمانی كه سلوكیان بر پهنه وسیعی از كشور ایران استیلا داشتند، تعلق دارد. برخی نیز آثار تاریخی خورهه را به دوران اشكانیان مربوط می‌دانند.
امام‌زاده خورهه، كه به سه تن از فرزندان حضرت امام موسی كاظم (ع)، تعلق دارد.
سنگ‌‌نبشته تاریخی خورهه، كه بر روی سنگی حك شده است. برخی عقیده دارند كه این سنگ‌نبشته‌ها به دوره سلجوقی مربوط است.
غار شاه‌بلبل، در كوه‌های بین خورهه و دلیجان واقع شده و چشمه كم آبی در داخل آن جریان دارد.
غار تاریخی سوراخ گاو، كه در انتهای آن نیز چشمه كم‌آبی وجود دارد.