اجمالی از زندگی‌نامه حضرت فاطمه معصومه(س)

نام شریف آن بزرگوار فاطمه و القاب ایشان ((معصومه)), ((ستی)), و ((فاطمه كبری)) است. پدرش حضرت موسی بن جعفر علیه السلام و مادرش نجمه خاتون مادر حضرت رضا علیه السلام است.
● از ولادت تا هجرت
آن حضرت اول ذی القعده سال ۱۷۳هـ.ق در مدینه منوره به دنیا آمدند. و در سن ۲۸ سالگی در روز دهم(وسیله المعصومیه,ص ۶۵, به نقل از نزهه الابرار) یا دوازدهم (مستدرك سفینه البحار, ج ۸, ص ۲۵۸) ربیع الثانی سال ۲۰۱هـ.ق در شهر قم از دنیا رفتند.
● سفر مقدس به شهر مقدس
در سال ۲۰۰هـ.ق و یك سال پس از سفر تبعیدگونه حضرت رضا علیه السلام به شهر ((مرو)) حضرت فاطمه معصومه علیها السلام همراه عده ای از برادران خود برای دیدار برادر و تجدید عهد با امام زمان خویش راهی دیار غربت شد. در طول راه به شهر ساوه رسیدند, ولی از آنجا كه در آن زمان مردم ساوه از مخالفین اهل بیت بودند با ماموران حكومتی همراهی نموده و با همراهان حضرت وارد نبرد و جنگ شدند كه عده ای از همراهان حضرت در این حادثه غم انگیز به شهادت رسیدند.(زندگی حضرت معصومه, نوشته آقای منصوری, ص ۱۴. (به نقل از ریاض الانساب, تالیف ملك الكتاب شیرازی).) حضرت در حالی كه از غم و حزن بسیار مریضه بود با احساس ناامنی درشهر ساوه فرمود: مرا به شهر قم ببرید, زیرا از پدرم شنیدم كه فرمود: شهر قم مركز شیعیان ما می باشد;(دریای سخن, تالیف سقازاده تبریزی (نقل از ودیعه آل محمد, نوشته آقای انصاری), ص ۱۲) سپس حضرت به طرف قم حركت نمود.
بزرگان قم وقتی از این خبر مسرت بخش مطلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند و در حالی كه ((موسی بن الخزرج)) بزرگ خاندان ((اشعری)) زمام شتر آن مكرمه را به دوش می كشید; ایشان در میان شور و احساسات مردم قم وارد آن شهر مقدس شد و در منزل شخصی ((موسی بن الخزرج)) اجلال نزول فرمود.(تاریخ قدیم قم, ص ۲۱۳) آن بزرگوار هفده روز در شهر ولایت و امامت به سر برد و در این مدت مشغول عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال بود و واپسین روزهای عمر پربركت خویش را با خضوع و خشوع در برابر ذات پاك الهی به پایان رساند.
● غروب مهتاب در شهر ستارگان
سرانجام آن همه شوق و شور و شعف ((از اجلال نزول كوكب ولایت و توفیق زیارت بانویی از تبار فاطمه اطهر)), با افول نجمه آسمان عصمت و طهارت, مبدل به دنیایی از حزن و اندوه شد, و این غروب غم انگیز عاشقان امامت و ولایت را در سوگ و عزا نشاند.
در رابطه با علت مریضی نابهنگام حضرت و مرگ زودرس آن بزرگوار گفته شده است (وسیله المعصومیه, نوشته میرزا ابوطالب بیوك, ص ۶۸, الحیاه السیاسیه للامام الرضا علیه السلام, نوشته جعفر مرتضی العاملی, ص ۴۲۸) كه زنی در شهر ساوه ایشان را مسموم نمود كه این مطلب با توجه به درگیری دشمنان اهل بیت با همراهان حضرت و شهادت عده ای از آنها ((در ساوه)) و جو نامساعد آن شهر و حركت نابهنگام آن بزرگوار در حال مریضی به سوی شهر قم, مطلبی قابل قبول می تواند باشد.
آری آن حضرت كه می رفت زینب وار با سفر پربركتش سند گویایی بر حقانیت امامت رهبران راستین و افشاگر چهره نفاق و تزویر مامونی باشد, و همانند قهرمان مربلا پیام آور خون سرخ برادری باشد كه این بار مزورانه به قتلگاه (بنی عباس) برده می شد, ناگاه تقدیر الهی بر این شد كه مرقد آن بزرگ حامی خط ولایت و امامت برای همیشه تاریخ, فریادگر مبارزه با ظلم و بی عدالتی ستم پیشگان دوران و الهام بخش پیروان راستین تشیع علوی در طول قرون و اعصار باشد.
● مراسم دفن
بعد از وفات شفیعه روز جزا آن حضرت را غسل داده و كفن نمودند سپس به سویقبرستان ((بابلان)) تشیع كردند ولی به هنگام دفن آن بزرگوار ((به خاطر نبودن محرم)) ((آل سع)) دچار مشكل شدند و سرانجام تصمیم گرفتند كه پیرمردی به نام ((قادر)) این كار را انجام دهد.
ولی قادر و حتی بزرگان و صلحاء شیعه قم هم, لایق نبودند عهده دار این امر مهم شوند; چرا كه معصومه اهل بیت را باید امام معصوم علیه السلام به خاك سپارد.
مردم منتظر آمدن ((آن پیر مرد صالح)) بودند, كه ناگهان دو سواره را دیدند كه از جانب ریگزار به سوی آنان میآیند وقتی نزدیك جنازه رسیدند, پیاده شده و بر جنازه نماز خواندند و جسم پاك ریحانه رسول خدا را در داخل سردابی ((كه از قبل آماده شده بود)) دفن كردند و بدون اینكه با كسی تكلمی نمایند, سوار شده و رفتند, و كسی هم آنها را نشناخت.(تاریخ قدیم قم, ص ۲۱۴)
به قول یكی از بزرگان هیچ بعید نیست كه این دو بزرگوار, امامان معصومی باشند كه برای این امر مهم به قم آمدند.(آیه الله فاضل لنكرانی ((دام ظله)).) پس از به پایان رسیدن مراسم دفن, موسی بن الخزرج سایبانی از حصیر و بوریا بر قبر شریف آن بزرگوار برافراشت و این سایبان بر قرار بود تا زمانی كه حضرت زینب دختر امام جواد علیه السلام وارد قم شدند و قبه ای آجری بر آن مرقد مطهر بنا كردند.(سفینه البحار, ج ۲, ص ۳۷۶)
وبدین سان تربت پاك آن بانوی بزرگ اسلام قبله گاه قلوب ارداتمندان به اهل بیت علیهم السلام و دارالشفای دلسوختگان عاشق ولایت و امامت شد.

منبع : مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران