تکروی تیغ برنده منشور اصولگرایان

منشور وحدت اصولگرایان ریسمان نجات بخش جناح راست از باتلاق شکاف ها و تفرقه های کنونی پیش از آنکه بتواند اصولگراها را از تنش های تفرقه برانگیز نجات دهد، با تیغ برنده «تک روی» بریده شد. منشور وحدت اصولگرایان که قرار بود برگ برنده یی برای جناح راست در آستانه انتخابات مجلس هشتم باشد، نه تنها وحدت طیف های مختلف اصولگرایان را نتوانست فراهم کند بلکه سبب شده تا در یک هفته گذشته به یکی از چالش برانگیزترین مباحث میان طیف های مختلف آنها تبدیل شود.
اصولگرایان نگران از بالا رفتن عرصه نزاع در میان میانه روها و تندروها پس از ظهور چهره های نقادی مانند افروغ و پیوستن طیف های مختلف نمایندگان، تصور کردند تدوین منشوری با ۲۰ محور و یادآوری اصول اصولگرایی خواهند توانست قایقی را که درحال غرق شدن است، نجات دهند گرچه موسی قربانی از مهره های اصلی فراکسیون اصولگرایان مجلس در نطقی جنجال برانگیز از هم طیفانش درخواست کرد که بیش از این سوراخ به وجود آمده در کشتی اصولگرایی را وسیع تر نکنند اما این نگرانی بسیار سریع خودش را در تدوین منشوری نشان داد که به قول باهنر بستر جمع کردن تمام گروه های جناح راست به دور یکدیگر است. اما تاریخ بار دیگر این تجربه را یادآوری کرد که جناح راست هیچ گاه بدون جدی گرفتن نقش ریش سفیدان نخواهد توانست به انسجامی غیرقابل شکاف برسد.
به ویژه زمانی که تندروهای این جناح مسوول تدوین منشور وحدت بخش شوند(تندروهایی که دل در گروی احزاب کلاسیک ندارند) نتیجه آن می شود که بیش از آنکه مشورتی باشد، فرمایشی است. چنانچه حتی غلامرضا مصباحی مقدم سخنگوی جامعه روحانیت که طیف او به یقین یکی از کلیدی ترین محورهای بدنه راست کشور محسوب می شود، از تدوین چنین منشوری ابراز بی اطلاعی می کند و در برابر این پرسش که چگونه تدوینی که به نام تمام اصولگراها تمام شده هنوز به رویت جامعه روحانیت نرسیده، با کنایه پاسخ می دهد که «شاید از کم کاری های جامعه روحانیت باشد که هنوز از متن این منشور آگاهی ندارند» البته بازی نگرفتن جامعه روحانیت مبارز و حتی موتلفه در تدوین این منشور زیاد هم دور از انتظار نبود.
تندروها در دو سال گذشته بارها نشان داده اند که حاضر به پذیرش تفکرات جناح های کلاسیک نخواهند بود. اگر چه جامعه روحانیت و موتلفه هم در دو سال گذشته بارها با سکوت های شان مانع از ایجاد تنش های جدی که در بدنه جناح است شده اند، اما در شرایطی که حتی به اذعان اصولگرا نیازمند وحدت و کم رنگ شدن شکاف ها است، باز هم تفکرات تندروانه اصولگرایان حامی دولت مانع از آن می شود که به نقش برابر تمام طیف ها در تدوین این منشور توجه شود.
سخنگوی جامعه روحانیت مبارز معتقد است که اگر تمام طرفین در جناح راست دست به تدوین منشور وحدت بخش می زدند به یقین به مزاج تعدادی از سران اصولگرا که پیروزی را در تک روی می بینند، خوش نمی آمد. فاطمه رهبر عضو موتلفه هم منشور ۲۰ گانه اصولگرایان را بیش از آنکه نظر جمع باشد، محصول ایده و تفکرات گروه هایی خاص می داند.
البته وی برای آنکه جناح رقیب از این نمد کلاهی برای خود نسازد، به سرعت تاکید می کند که آنچه در این منشور مطرح شده با وجود مشورت نشدن های اولیه، مورد اختلاف نبوده و موتلفه به محتوای آن ایرادی وارد نمی کند.
حتی اگر خویشتنداری و صبر موتلفه یی ها هم به کمک بازی ناشیانه تندروهای جناح راست بیاید، به یقین نقادانی که از بطن اصولگرایان برخاسته اند به راحتی از کنار کدخدایی پدرخوانده های جدید این جناح نخواهند گذشت. هزینه تدوین منشوری که به اسم همه و به کام یکی باشد، نتیجه پاتک سنگینی است که بار دیگر نقادان اصولگرا به دوستان مصلحت اندیش خود وارد کرده اند. عماد افروغ معترضانه به این منشور نگاه کرده و آن را نتیجه دیپلماسی پنهان جناح راست می داند که از سوی طیفی که قدرت در دستانش است، دیکته می شود.
افروغ این سوال را مطرح می کند که اگر اصولگرا است، چرا نباید تا لحظه آخر در جریان تدوین چنین منشوری قرار بگیرد و تنها پدرخوانده ها و ریش سفیدان پشت صحنه به ضرورت دستیابی به وحدت برسند و برای محقق کردن آن دست به تدوین یک منشور بزنند. البته افروغ این سوال را هم مطرح می کند که مگر وحدت اصولگرایان در آستانه تهدید قرار گرفته که برای رفع آن منشور تدوین می شود.
شاید وی فراموش کرده که تاثیر نقدهای او است که اصولگرایان را تا آن حد به هراس انداخته که چنین شتابان به فکر سرهم کردن منشور وحدت می افتند.
در چنین شرایطی که لیدرهای محافظه کار از همراهی تدوین این منشور خودداری کرده یا در نگاهی بدبینانه به بازی گرفته نشدند، می توان این منشور را ریسمانی برای وحدت محافظه کاران قلمداد کرد؟ آیا منشوری که از نگاه باهنر، فدایی و نادران مجلس وحدت بخش است، شکاف های جناح راست را بیشتر نمایان نکرده تا آنجا که اصلاح طلبان توپی را که قرار بود به دروازه آنها بنشیند، به ابزاری برای باخت محافظه کاران تبدیل می کنند و تابش رئیس فراکسیون اقلیت مجلس از این منشور تنها به عنوان یک ابزار تبلیغاتی نام می برد که پیش از استفاده تاریخ مصرفش تمام شده است.
وی معتقد است که اصولگرایان قصور می کردند، با تدوین این منشور خواهند توانست اثرات منفی نقادی های درون جناحی را کم رنگ جلوه دهند، حال آنکه نه تنها به این هدف دست نیافته اند بلکه همین برگ برنده باخت دیگری را برای آنها رقم زده است.به یقین ریش سفیدان و قدیمی ترهای جناح راست این گونه شیطنت های کودک تندرو را بیش از این تحمل نخواهند کرد و ممکن است در آستانه انتخابات مجلس هشتم با جدا کردن راه خود از اصولگرایان حامی دولت بستر شکست دیگری برای تندروها را رقم بزنند. اتفاقی که پیش از این در آستانه انتخابات ریاست جمهوری نهم هم رخ داد و سبب شد تا ریش سفیدانی که قرار بود وحدت را به جبهه شکننده جناح راست برگردانند و خود از تک روی های بعضی از گروه ها به کنار بروند.
اگر صبر و خویشتنداری جناح راست سرآمده باشد، باید منتظر ماند و دید که نتیجه منشوری که پیش از ابلاغ، بایگانی شده تا چه میزان اختلاف های کهنه را بار دیگر زنده می کند؟ آیا ریش سفیدان محافظه کار در برابر تخطی های تعدادی از هم طیفان شان سکوت کرده تا تجربه شکست حامیان رئیس جمهور در انتخابات شوراها در انتخابات مجلس هشتم هم تکرار شود یا برای همیشه به تک روی های یکه تازان بدنه راست پایان می دهند.

صبا آذرپیک

منبع : روزنامه اعتماد