فیلمی ساده و روان

ضیغمی فیلم سینمایی «بیست» فیلمی ساده و جمع و جور است که تماشاگر علاقه مند را تا آخر نگه می دارد و از آن دست فیلم هایی است که می توان گفت آبرومند و محترم از کار درآمده است. «بیست» در رابطه با تالار پذیرایی کوچک آقای سلیمانی (با بازی پرویز پرستویی) واقع در جنوب شهر است. در تالار او کارگر زن و مرد مشغول به کار هستند. سلیمانی تنهاست و خانواده ای ندارد و دچار بیماری افسردگی شدید است به همین خاطر دکتر معتقد است کارش را رها کند.
سلیمانی تصمیم به فروش تالار می گیرد و به کارگرها می گوید که این تالار تنها تا «بیست» روز دیگر باز است و آن ها باید به فکر یافتن کار برای خود باشند. همین مسئله برای کارگرهای تالار که از نظر مالی در مضیقه هستند و مکان مناسبی برای سکونت ندارند یک فاجعه است. به همین منظور سعی می کنند سلیمانی را از این تصمیم منصرف کنند. همان گونه که اشاره شد «پرویز پرستویی» بازیگر برجسته و خوش تکنیک کشورمان نقش سلیمانی صاحب تالار را بازی می کند. سلیمانی خیلی جای کار داشت و «پرستویی» برخلاف حضور کم و بیش آشنا و بد عنقی، نقش سلیمانی را با ظرافت ایفا کرد ولی پرداخت این شخصیت، ضعیف بود.
«بیست» به شکلی روان ساخته شده و «کاهانی» با همان زبان ساده از بازیگران مطرح بهره برده است و می توان گفت: «بیست» فیلمی متکی بر بازیگرانش است و انتخاب درست آن ها در پیشبرد فیلم نقش اساسی داشته است. «کاهانی» در فیلم خود شخصیت های جذاب و فضای قابل باوری خلق کرده است. این کارگردان در انتخاب نماها و کار با دوربین توانایی خوبی از خود نشان داده و با وجود این که بسیاری از نماها در فضای بسته و تکراری داخل تالار گرفته شده، سردرگمی در آن ایجاد نکرده است. این فیلم براساس فیلم نامه «کاهانی» و «حسین مهکام» ساخته شد. اما ریتم فیلم کند است و روایت خطی دارد ولی از کیفیت خوبی برخوردار است.
«بیست» فیلم نامه ای ملودرام دارد ولی از احساسات زدگی پرهیز کرده و از آن فاصله گرفته است. فیلم نامه برخلاف سادگی ساختار، ضعف هایی نیز دارد که بزرگ ترین ضعف آن وجود بابک جوان نوازنده است که ادعا می کند پسر سلیمانی است. بیننده تنها می داند که او به دنبال پدرش است و در پایان هم زمانی که سلیمانی می میرد بر بالین او می رود که کار از کار گذشته است.
قضیه بابک در کل فیلم ناشناس و هم چنان گنگ و مبهم باقی ماند. گویی او مهره اضافه فیلم به نظر می رسد. به هر صورت مخاطب هدف فیلم نامه نویس را از گنجاندن این شخصیت مبهم و گنگ در فیلم نامه اش متوجه نمی شود که چرا بابک در داستان حضور دارد چهره پردازی فیلم بسیار استادانه انجام شده است اگر به حافظه خود و چهره تکیده و پژمرده «مهتاب کرامتی» به عنوان یکی از کارکنان این تالار رجوع کنید به گریم ماهرانه این اثر پی می برید.
تمامی بازیگران فیلم با چهره ای جدید و متفاوت ظاهر شده اند در این مطلب به حضور بابک پسر جوانی که ساز زن فیلم بود اشاره کردیم و گفتیم که وجود او بی تأثیر و گنگ بود ولی بابک با نواختن آهنگ های مشهور و زیبا در فیلم فضای دراماتیکی در برخی سکانس ها ایجاد کرده است.
«علیرضا خمسه» در نقش به طور کامل جدی و در واقع عبوس آشپز رستوران غافل گیر کننده بازی می کند. او گوشه ای از توانایی هایش را به رخ کشیده است. «خمسه» بازی به شدت کنترل شده و تحسین برانگیز دارد و در یک شکل و شمایل به طور کامل متفاوت نقش آفرینی می کند.
«علیرضا خمسه» در بیست و هفتمین جشنواره فیلم فجر به خاطر بازی در فیلم «بیست» سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد مکمل را به دست آورد. «مهتاب کرامتی» سفیر حسن نیت یونیسف کشورمان نیز بازی متفاوتی را در این فیلم ارائه کرد. او در نقش فیروزه زنی بی سرپرست و شوهر مرده به زیبایی بازی می کند. البته بی پروایی او ستودنی است زیرا اجازه داده است تا در این فیلم گریمی متفاوت داشته باشد و از این که چهره اش زشت می شود هراسی ندارد. فیروزه زنی تکیده و پژمرده است. «مهتاب کرامتی» به خاطر بازی زیبا، روان و البته متفاوتش در این فیلم سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن مکمل را از آن خود کرد. یکی از دلایلی که به فیلم لطمه وارد می کند، پایان بندی معمولی فیلم است و به دلیل سیر خطی و کم اوج و فرود فیلم در پایان حتی مرگ ناگهانی سلیمانی صاحب تالار پذیرایی مخاطب را غافل گیر نمی کند و «بیست» پایان بندی ضعیفی دارد و در سکوت به پایان می رسد. ساختار فیلم تا حدودی خوب است زیرا اغلب سکانس های داستان در یک فضای ثابت و محدود تالار سلیمانی انجام می شود و قدرت مانور کمی برای دوربین وجود دارد.
فیلم برداری، تدوین، نور پردازی، طراحی صحنه و لباس توانسته مکمل خوبی در کنار هم باشند تا داستان را پیش ببرند. لباس هایی که بازیگران فیلم بر تن داشتند با روحیات شخصیت های فیلم هم خوانی داشت.
با وجود آینه های متعددی که در فضای محدود تالار پذیرایی وجود داشت فیلم برداری ماهرانه ای انجام شده بود. «عبدالرضا کاهانی» نیز کارگردان جوان هوشمندی است او در کارنامه هنری خود فیلم های «آدم» و «آن جا» را دارد. «بیست» از بازی های قابل قبولی برخوردار است. امیدواریم در آینده ای نزدیک شاهد کارهای بهتری از این جوان موفق کشور باشیم.

مرتضی سیمیاری

منبع : روزنامه خراسان